Dat vissen blijft toch altijd in je hoofd zitten hé. In het weekend heb ik al gekeken wat het weer zou gaan doen om vervolgens een plannetje te brouwen. Tijd heb ik deze keer te weinig en mede daarom besluit ik ondanks de zwakke noordwesten wind tóch maar te gaan zeebaarzen. Die wind is echt heel slecht maar ik houd mijn fingers crossed en hoop dat het allemaal mee zal vallen. Wanneer ik aan kom blijkt dat een utopie, helaas. De wind is ietsje harder dan ik gehoopt had en met een stroming die van de zelfde kant af komt gaat dat mooie kunstaas als een raket door het water. Shit! Normaal zou ik direct de auto instappen terug naar huis, maar ik wil gewoon even vissen. Als het niet linksom gaat dan moet het maar rechtsom. Na een kwartiertje vissen vang ik zowaar mijn eerste en niet echt verwachte zeebaars van de dag. Goh, het kan dus toch! Nadat ik met deze mooie vis op de foto ben gegaan draai ik mij weer naar de waterkant. Het is inmiddels opgehouden met zacht stromen, het giert namelijk naar binnen waardoor ik het vermoeden heb dat het wel eens dicht tegen springtij aan zou kunnen zitten. Wil ik het nu nog tot een succes maken dan zal ik moeten verkassen want op deze plaat voel ik mijn aas niet meer op de bodem komen óf ik zit direct vast. Het volgende stekkie moet soelaas bieden. In eerste instantie heb ik echt moeite met het benaderen van deze dam, het lukt mij gewoonweg niet om in de buurt te komen van de dam. Wanneer mij dat dan uiteindelijk lukt is het gelijk raak. Een zware vis komt dicht onder de kant maar word verspeeld op het knoopje van mijn loodkop. HOE DAN!!!

Al mopperend vis ik door, pratend in mijzelf, nogmaals…HOE DAN!!…écht, de frustratie druipt er vanaf. Wanneer het nog harder begint te waaien zit er behalve inpakken en naar huis gaan nog maar één ding op. Een takkeneind stroomopwaarts werpen, top laag, laten zakken en langzaam spinnend binnen vissen. Ongelooflijk maar waar levert dit direct vis op want wanneer de shad over de dam heen flitst word ie gegrepen en sta ik gewoon heerlijk te sporten met een mooie zeebaars. De volgende worp, boem! De volgende worp, BOEM! De volgende worp BOEM!!! Het gaat helemaal los. Oh wat is dit lekker zeg, en het zijn ook nog eens met lengtes rond de vijftig centimeter prachtige vissen. Wat zou het lekker zijn als er nou ook nog eens een héle dikke tussendoor zwemt…BOEM!!! Ongelooflijk maar waar lijkt het dat die hele dikke op commando mijn shad grijpt. Een superdikke gezonde zeebaars licht niet veel later op het droge. Dit is de sessie van het seizoen jongens. Yes! Na een foto sessie met deze baars is het tijd om door te gaan. Het getijde nadert zijn einde gezien het feit dat de stroom eruit gaat. Nóg opvallender, ik krijg geen beet meer. Van het ene op het andere moment is het klaar. Ik doe nog een paar worpen maar weet uit ervaring dat het niet meer gaat gebeuren. Het is klaar, ik houd het voor gezien. Wat was dit een topsessie. Dikke thumbs up, deze blijf ik mijn nog wel even heugen. Op naar de volgende.