Het is eind maart wanneer Bryan, Romano, Paul en ik samen het vliegtuig in stappen om terug te keren naar de regio Extremadura in Spanje om ons onvervulde gevoel van twee jaar geleden weg te spoelen en dus hopelijk revanche te nemen voor de slechte vangsten van twee jaar eerder. Toen stond de largemouth bass vooral door de omstandigheden gewoon uit, toén was het waterlevel in jaren niet zo laag met slechts 16% van de maximale capaciteit. Dit jaar heeft Spanje voordat wij aankomen te maken met extreme regenval en overstromingen die het water inmiddels niet alleen hebben laten stijgen naar 79% (!) van de maximale capaciteit, maar ook nog eens zorgt voor zeer troebel water en dat moeten we nou net niet hebben. Ondanks dat hebben we voorafgaand gezien dat het weer in de week voordat wij aankomen langzaam aan begint te kantelen en dat wij in ieder geval voornamelijk droge omstandigheden zullen hebben. Fingers crossed. Wanneer we ons eerste contactmoment hebben met Fernando, onze host en eigenaar van Cijara Go Fishing word al gauw duidelijk dat de vangsten vooralsnog niet best zijn en dat het zéker nog een dag of twee a drie nodig heeft om de vis weer aan de gang te krijgen. Toch wat gelaten laten wij het nieuws tot ons komen. Het is gewoon niet anders, we zullen het ermee moeten doen. Na het doen van onze boodschappen het drinken van een biertje, het eten in het plaatselijke restaurant en het optuigen van onze hengels gaan we rond een uur of elf ‘s avonds ons mandje in om de volgende dag om 07:30 uur ‘s morgens aan de helling te staan.

Fernando is er al en onze bootjes liggen al op ons te wachten in het water. Na wat papierwerk stappen we in onze bootjes en zijn we weg. Is dat effe goed geregeld? De bootjes varen prima met een cruisesnelheid van 30 kilometer per uur, fishfinders doen het, electromotor doet het, alles doet het en alles is gewoon goed onderhouden. Top! We scheuren weg naar de eerste locatie. We gaan richting de noordkant om onze eerste vissen van de dag te vangen. Ons blackbass avontuur gaat vanaf nu écht beginnen. Het belooft vandaag een warme dag te gaan worden maar als we onderweg zijn naar de eerste stek merken we dat de dag behoorlijk koud begonnen is. Zelfs Paul, die normaal gesproken aan een t-shirtje genoeg heeft trekt even twee laagjes extra aan. Brrr… wat is het koud. We vinden het dan ook niet erg dat we net voordat we de brug bereiken nog even een kort overleg hebben. We besluiten een beetje te gaan spreiden om zodoende wat sneller te weten te komen waar de vis zich ophoudt. Niet veel later vangt Bryan de eerst vis van de vakantie. LEES HIER VERDER….