ZWANENHALSJE…

Soms is het kort dag, heb je niet zoveel tijd maar ga je toch even vissen met het gevoel dat je wel ziet wat er gaat gebeuren. Dat is deze sessie ook weer eens het geval. Aan tijd heb ik de afgelopen periode flink tekort en dus moet ik het hebben van de kleine momentjes. Toch besluit ik, ondanks het feit dat ik niet genoeg tijd heb, om even richting de rivier te rijden. Ik steek mijn liefde voor de rivier niet meer onder stoelen of banken, deze visserij is gewoon fantastisch. De entourage en de goede vangsten van de laatste periode geven mij een gemakkelijke keuze. Ik ga alleen niet direct naar de topstek, maar doe gewoon weer eens wat anders, gewoon omdat het kan.
Als ik op de botenstek, de eerste stek van de dag aankom heb ik er echt eventjes zin in. De laatste keer dat ik hier was kreeg ik wel wat teken van leven, maar ving ik niets. Vol enthousiasme zet ik mijn statief neer en pak ik mijn spullen uit. Wanneer ik dan de eerste worp wil maken en mij omdraai zie ik dat deze stek ook vanaf de kant word bevist. Shit, dat betekent dat de helft en daarbij gezegd de beste kant niet kan bevissen. Ik bevis de andere kant, helaas zonder resultaat, maar wanneer mijn – ik denk – poolse visvrienden aan de kant een zwanenfamilie gaan voeren maak ik mij uit de voeten. Mama zwaan begint al behoorlijk te sissen naar mij en zo’n zwanenhalsje op mijn tere hengeltjes waardeer ik dan ook weer niet zo. Er zit dus maar één ding op…. wegwezen!…licht gefrustreerd…dat wel!
Ik ga verder naar de volgende stek, een paar minuten rijden verderop. Een mooie ondiepe hoek met wat waterplanten. Ik haal mijn Deracoup maar eens te voorschijn en dat levert gelijk een mooie aanbeet op. Het zou een snoekbaarsje kunnen zijn, maar wanneer de vis onder de kant komt en ik hem in het net schuif zie ik dat het hier om een mooie baars gaat. Ook lekker, deze is zeker 40+, wat een prachtig exemplaar. Nog even vis ik verder, mis nog een vis en ga vervolgens nog even kijken op een van mijn vaste snoekbaars stekkies. Ook stek drie levert deze avond tamelijk weinig op. Zou het al klaar zijn voor dit jaar? Dat zou wel heel vroeg zijn.
De vierde en laatste stek levert gelukkig nog een visje op, maar heel goed was het deze avond niet. Als ik op het klokje kijk bemerk ik dat het al weer tijd is om ermee te stoppen. Een kleine tweeënhalf uur gevist maar toch weer niet visloos naar huis. Het was deze keer even wat minder, maar ook dat hoort erbij. Op naar de volgende maar weer…