ZIP DE KNOTS!…

Het is al weer lang geleden dat ik weer eens samen met Paul op pad ging. Gelukkig niet omdat ik hem zo vervelend vind, maar gewoon omdat de tijd nog wel eens te wensen over laat. Ik heb gelukkig nog een paar dagen over van dit jaar en dus neem ik spontaan vrij om weer eens een hele dag te gaan vissen. Ondertussen heb ik ook aan Paul gevraagd of hij zin heeft om mee te gaan waarna de plannen gauw gemaakt zijn. Snoeken of baarzen? Het wordt uiteindelijk baarzen, weer eens vissen op die grote apparaten ook wel units in de volksmond.

Rond het moment dat het licht begint te worden staan we aan de waterkant en zodoende pakken we ook het mooie vroege ochtendmomentje mee. Met een graad of vier oplopend naar een graad of acht is het prima weer en de regen blijft als het goed is weg! Lekker dagje toch? Lijkt mij ook, en het feit dat het water wat aan de hoge kant is nemen we maar even voor lief. De tweede worp krijg ik een aanbeet, eigenlijk niet te missen maar dat doe ik dus toch? Tja, het is weer even wennen misschien, dat niet direct aanslaan. Als ik mijn haak en kunstaas inspecteer zie ik een licht gebogen haak en een aasje zonder staart. Toch lichte botte pech denk ik achteraf. Positief denkend… in de tweede worp een aanbeet krijgen, da’s hoopgevend en laat het daarom maar een begin van iets goeds zijn. Helaas is dat, zoals wel vaker gebeurd ietwat té positief want de uren daarna gebeurt er helemaal totaal niets, nul komma nul, zip de knots!

Gelukkig vangt Paul in de tussentijd een mooi snoekje wat dan weer even voor wat consternatie zorgt. Na ruim drie uur krijg ik dan eindelijk weer eens contact met een vis. Een zelfde felle aanbeet alleen deze keer blijft ie wel hangen. Een mooie dikke baars ligt niet veel later in het netje en “oogt” toch iets groter dan ik verwachtte. Eerst maar even foto’s maken, daarna even meten waarna ik er achter kom dat deze vis ruimschoots de vijftig overtreft. 52.5 cm om precies te zijn. WTF! Die had ik even niet aan zien komen. Dat is dus een nieuw PR en zeer leuk voor de statistieken. Dag goed, alles wat ik nog meer vang is bonus, bla bla bla…clichés, je kent het wel, maar vooral toch gewoon blij. Dat het op zo’n taaie (want dat is het) dag gewoon lukt. Werkelijk niets leek daarop te duiden. Prachtig! De rest van de dag blijft het ook gewoon stil, bij Paul en bij mij en als het dan over vieren is en we weten dat het waarschijnlijk vandaag tóch niets meer gaat worden, houden we het voor gezien. A day to remember! Op naar de volgende…