VAN TIENTALLEN NAAR ENKELEN…

Het was al weer even geleden dat ik samen met Roy een succesvol bellyboat tripje deed in het Rotterdamse. Omdat het normaal gesproken in deze tijd van het jaar goed is werd het dus weer eens een keertje tijd. Deze keer niet met Roy maar met Paul en vooralsnog heb ik geen idee of het op dit moment goed is of niet. In de week voor deze sessie hoor ik wel dat de vis gevangen word en dat traag vissen het motto is. Dropshot hengeltje mee én een normale lichte spinhengel en hope for the best. Ik ben in eerste instantie nog druk in de weer met mijn spinhengel, maar zodra Paul zijn eerste baars vangt ben ik om en ga ik wat meer afwisselen. Het lijkt erop dat de vis alleen niet mee wil werken, want na Paul’s baars blijft het lange tijd stil….heel stil. Goh, dit heb ik nog niet eerder meegemaakt hier. Af en toe krijg ik een “tikkie” op de hengel maar het kunstaas laten ze vooralsnog gewoon lekker links liggen. Pas na anderhalf uur mag ik de eerste baars in de hand nemen. Phoe, het is bizar dat ik dit zeg, maar in eerste instantie ben ik blij dat ik van de hatelijke nul ben…

Met grote regelmaat zie ik op de fishfinder symbolen tegen de bodem aan, maar slechts zelden krijg ik beet. Het is duidelijk, vandaag word een taaie dag. Paul heeft het inmiddels helemaal niet meer, bij mij komt zo af en toe toch nog een baarsje boven water. Ach…het is een beetje “cliché” maar het weer is gelukkig wel goed en als je thuis zit vang je sowieso niets en dus nemen we maar genoegen met wat minder. Als we op de terugweg zijn krijg ik wel een heerlijke aanbeet op de dropshot en mag ik aan de “dril van de dag” beginnen als een mooi formaat snoek, ik schat ergens in de tachtig centimeter, zich niet in kan houden en met volle overgave mijn reaper shadje tot zich heeft genomen. Dat is dan wel even lekker om mee te maken. Als het begint te schemeren moeten we nog een soort van haast maken om nog in het licht op de kant te komen. Het laatste stuk laat ik voor wat het is. Phoe, wat was het taai, van tientallen naar enkele stuks! Het is even wennen, maar zo kan het dus ook zijn. Paul heeft slechts één baars, en ik moet genoegen nemen met een visje of zeven. Het kan verkeren, maar het was wel heel leuk om weer eens te doen. Op naar de volgende…