VOL OP DE BOL…

Nadat ik de laatste keer nog een keertje ging snoekbaarzen en het resultaat zeker niet heel slecht was besloot ik na de bellyboat trip met Paul toch maar weer richting de rivier te trekken in de hoop nog een paar snoekbaarsjes te strikken. Ik had het gevoel dat het getijde de laatste keer misschien niet helemaal top was. Deze keer was het precies omgekeerd en dus misschien ook wel beter. Als ik aankom op stek 1 merk ik wel dat de wind behoorlijk is en vól op de bol staat, wat het niet gemakkelijk maakt om met een lichte dropshot loodje gevoel te kweken. Overigens geldt dat ook voor de shad, waarmee ik regelmatig probeer te wisselen. Het blijft in eerste instantie een tijdje stil waardoor ik eigenlijk met mijn hoofd al op andere stekken sta te vissen. Even focussen.. en dat werkt want korte tijd later begin ik vis te vangen. Net alsof er een knopje omgaat daar beneden, inderdaad ik weet het, dat gebeurt natuurlijk wel vaker. Een uurtje later ben ik zes snoekbaarzen verder, waarvan de grootste een centimeter of vijfenzestig, en besluit ik te verkassen.

Het was namelijk de laatste keer op stek twee natuurlijk beter als op stek een. Goh, als dat nu ook zo zou zijn…dan ben ik spekkoper want dan ga ik met overduidelijke “double figures” naar huis. Ook daar begint het goed wanneer ik zowel met de dropshot als met de shad een visje weet te vangen. Daarna word het als vanouds stil. Wat is dat toch frappant he, denk je dat je de code gekraakt hebt en dan is ineens alles weer anders. Opgeven doe ik nog niet, al denk ik wel dat ik misschien elders (jaja, ik heb al stek drie in gedachte) misschien nog een poging kan wagen. Prompt van ik nog een snoekbaarsje, wat betekent dat ik nog eventjes blijf staan, in de hoop dat er nog een visje op de shad klapt. Ik krijg het overigens wel koud. Ik ben best goed gekleed, maar het is frisser dan dat ik tevoren dacht waarbij ik merk dat ik lichtjes begin af te koelen. Niet veel later sta ik bij de auto, de boel in te pakken. Ik kan nog naar stek drie maar besluit na enig overleg met mijzelf om bijtijds naar huis te gaan. Ik ben verzadigd, het was fijn en met negen snoekbaarzen mag ik wederom deze keer natuurlijk niet klagen. Op naar de volgende keer maar weer. Het plan is al gemaakt…