SNOEKBAARS STEKJE…

(09-10-2018) De rivier heeft ons wel een beetje in haar macht gekregen. Het is gewoon iets heel anders als dat we gewend zijn en dat geeft toch ook weer een beetje uitdaging. Ook al kent Roy de weg wel een beetje hier, het is en blijft toch gewoon puzzelen wanneer je hier nu het beste kan komen. In eerste instantie gaan we naar een voor mij onbekende locatie, maar als we door een woud van riet en bebossing gaan en we op een schitterend stekkie aankomen weet ik waarvoor we dit gedaan hebben. Ook hier stikt het, zoals op bijna alle stekken die we de afgelopen periode aan hebben gedaan van het speldaas. Absurd gewoon. Het duurt ook niet heel lang voordat Roy de eerste vissen begint te vangen. Vooral dat Illex shadje doet het werkelijk geweldig. Gelukkig kan ik nog een beetje meekomen en vang ook zo een dotje baarsjes en een mini snoekbaarsje die waarschijnlijk wat verder van alle herrie lag te loeren op zijn kans. Als de zon zo stilletjes aan onder begint te gaan merken we dat ook de activiteit af begint te nemen. Tijd om te verkassen naar de volgende stek!

En dat is het snoekbaars stekje waar we de laatste keren ook al geweest waren. Deze keer word het snel duidelijk dat het wat betreft het speldaas stukken minder is als de laatste keer. Dat dat niet erg is word al snel duidelijk als ik bij de eerste worp direct een knalharde aanbeet krijg. Lekker zeg, van die aanbeten die je gewoonweg niet kan missen. Direct daarna is het weer raak. Weer een snoekbaars. Het zou een broertje kunnen zijn van de voorgaande vis, aangezien het qua formaat nagenoeg hetzelfde is. Allemaal rond de vijftig centimeter. Niet mega groot, maar precies goed genoeg om een lekkere sport te geven. Ook Roy doet het goed, en ook hij vangt exact dezelfde maatjes als die ik aan het vangen ben. Het is wel duidelijk, en dat was ook wel een klein beetje te verwachten, dat we op een hotspot zitten, en dat de snoekbaars na het vangen van al dat speldaas nog steeds flink hongerig is. We vangen in niet al te lange tijd een snoekbaarsje of vijfentwintig. En op het moment dat we de sessie willen beëindigen, gaan de beten zienderogen achteruit. Het is mooi geweest. Op deze sessie kunnen we weer even teren…op naar de volgende maar weer…