HET STEEKT!…

(02-10-2018) Als Roy daags voor onze volgende sessie al een sessie achter de rug heeft, is het wel duidelijk waar we heen gaan. Hij heeft mega lekker gevangen en met verhalen over jagende scholen zeebaars en wegspringend speldaas kan ik niet anders als heel enthousiast worden. Ik heb er al zin in!!! Het plan is om met zijn drieen te gaan, want ook Luuk heeft wel zin, maar hoe dichterbij we komen hoe minder mensen kunnen met als resultaat dat ik donderdag avond als enige aan de waterkant sta, hopende op zo’n mega sessie natuurlijk. Het vertrouwen is hoog, maar word gauw naar beneden gehaald als ik geen jagende scholen zeebaars zie en de wolken speldaas klaarblijkelijk nog aan moeten komen. Voor de zekerheid app ik Roy nog even om te vragen of ik wel op de goede stek sta. Gelukkig is dat wel het verhaal, dus hou ik nog eventjes vol. Ik moet zeggen dat het qua weer wel redelijk te doen is want van een zuidwest vijt tot zes is in ieder geval geen sprake…althans nog niet. Vrolijk vis ik door, maar de “levendigheid” is ver te zoeken…er gebeurt niets!

Na een dikke twee en half uur vissen is wat mij betreft de koek wel een beetje op. Ik begin mijzelf te irriteren, vooral aan mijzelf omdat het vangen van zeebaars op dit gedeelte van de europoort voor mij nogal een lastig iets is, en dat is zachtjes uitgedrukt! Voordat het echt vervelend word besluit ik te vertrekken. In eerste instantie naar huis, in tweede instantie naar Hoek van Holland. Het steekt dus meer dan ik dacht, anderzijds…ik wil gewoon een visje vangen. Inmiddels is de wind behoorlijk aangetrokken en als ik aan kom twijfel ik of ik er wel goed aan gedaan heb om hier heen te gaan. Ach, ik ben er nu…kan net zo goed een paar worpjes doen. Binnen de tien worpen heb ik dan toch mijn fel begeerde zeebaars te pakken. Yesss! Onder zeer lastige omstandigheden pik ik er dan toch nog een visje uit. Nog eventjes vis ik verder maar een klein kwartiertje later besef ik dat de wind zo hard is geworden dat het vangen van zeebaars eigenlijk wel schier onmogelijk is geworden. Ik kijk op de klok, 23:45 uur, het is tijd om te stoppen. Wat een taaie avond, maar toch tevreden met de vangst. Een dikke tien voor het doorzetten, maar ik hoop op een betere volgende keer…