LOS EN AGRESSIEF…

Omdat het zo lekker vissen is op de rivier, en omdat de vangsten de laatste tijd echt goed zijn word de keuze gemakkelijk gemaakt om nogmaals richting de rivier te trekken. De laatste keer was goed als het ging om de aantallen. Toch was het voornamelijk kleine vis wat de klok sloeg. Niet dat dat nou heel veel uitmaakt, want als de aantallen goed zijn en het formaat wat minder heb ik het nog steeds naar mijn zin. Tóch wil ik zo af en toe ook een wat grotere vis in de handen hebben, ook al zou het er maar eentje zijn.

Bij aankomst ligt de rivier er weer geweldig bij. Ik ga eerst maar even wandelen, op zoek naar de snoekbaars en pak hier en daar een strekdammetje mee, maar blijf in de buurt van mijn uiteindelijk eindbestemming, daar waar het de laatste keer ook zo goed was. Op de strekdammetjes lijkt het een lastig verhaal te worden, want worp na worp word gemaakt zonder resultaat. Ik probeer zowel stroomopwaarts als stroomafwaarts te vissen, pak verschillende aasjes voor verschillende dieptes en dat resulteert dan uiteindelijk wel in een halve gemiste aanbeet. Tja, je kan niet altijd zes gooien. Ik besluit niet te veel tijd meer te verspillen en ga, misschien wel te vroeg naar mijn laatste stek van de avond.

Eenmaal aangekomen zie ik dat er al flink wat gevist word. Met zéker vier vissers in mijn nabijheid besluit ik naar de “wankeldam” te lopen, een stek die niét door velen bezocht word omdat de stenen hier groot zijn en los liggen, iets wat mijn bovenbenen gezien het brandende gevoel overduidelijk niet fijn vinden. Toch word al snel duidelijk dat ik de keuze niet voor niets gemaakt heb, want hoe slecht het op de andere stekkies was, zo goed is het hier. In tien worpen van ik gewoon vijf snoekbaarzen, en ze zijn ook nog eens van een goed formaat. Het is dus duidelijk dat de vis hier op het ondiepe aan het azen is. Zelfs wanneer mijn aasje tegen de stenen aan ligt krijg ik met regelmaat een beuk op de hengel. Ze zijn los en ze zijn agressief.

Wanneer het uiteindelijk wat minder begint te worden en ik bemerk dat mijn medevissers vertrokken zijn besluit ik nog even te kijken of ze wellicht nog wat vis hebben laten liggen. Je weet maar nooit toch? Het is wel duidelijk dat het geen nono’s waren, want écht goed gaat het niet meer. Ik vang nog drie kleintjes en besluit vrij snel daarna dat ook ik het voor gezien ga houden. Met snoekbaars in de dubbele cijfers en een aantal vissen van goed formaat ben ik uitermate tevreden. Het is tijd om te gaan. Wat hou ik toch van die rivier, op naar de volgende…