UITGEJINXT!…

Ik zit in de snoek. Niet raar ook, want eigenlijk iedere keer wanneer ik ga vissen vang ik ook gewoon vis. Dat is wel eens anders geweest in de afgelopen jaren en dus maak ik ook maar een beetje gebruik van de situatie. Dát, en het feit dat ik een aasje heb waar ik inmiddels mee kan lezen en schrijven, zo lijkt het. Ik weet dit aasje zo te bespelen dat die snoeken het gewoon niet kunnen laten gaan en zich telkens weer vol overgave op die swimbait storten.

Het is weer maandag. Na een relaxed ochtendje met mijn meissie is het voor haar tijd om aan het werk te gaan en is het voor mij ‘s middags tijd om de snoek weer eens aan de tand te voelen. Het weer ziet er heerlijk uit, maar bij nader inzien doet best guur aan door een stevige wind. Het mag de pret niet drukken, vandaag gaan we de “good vibe” van de afgelopen weken door zetten. Ook Dennis is weer van de partij en vist weer een paar uurtjes mee. Gezellig! Als we de eerste strook bijna afgevist hebben is het raak aan mijn kant. Mijn swimbait is wederom goed gegrepen, en deze keer lijkt het erop dat het om een mooi formaat snoek gaat. Eenmaal onder de kant laat deze dikzak nog even zien wat ie waard is waarna hij moegestreden het net in glijd. Tof! Echt een mooie vis.

Als ik ‘m van dichtbij bekijk zie ik een schitterende blauwe gloed over zijn flank lopen. Wow, mijn dag kan eigenlijk al niet meer stuk. Wat een mooie vis. Na een paar foto’s gaat hij weer terug en kunnen we onze sessie voort zetten, op zoek naar meer snoek. De verwachting is eigenlijk best hoog. We vangen de vissen waar we ze verwachten en dus moeten er in de komende uurtjes eigenlijk wel meer snoeken te verleiden zijn. Toch is niets minder waar. Ze zijn traag, wispelturig en zeer moeilijk aan de vinnen te komen. Anderhalf uur verder staat de teller nog steeds op één, maar wel met de nodige missers en lossers. Wat betreft actie hebben we niets te klagen.

Ik besluit Dennis ook een swimbait te overhandigen, want het is wel duidelijk dat ze deze aasjes willen hebben, en weinig anders gezien het aantal aanvallen. Bij de tweede worp van Dennis is het raak. Yess! Ik wilde graag dat we beide vis zouden vangen, zodat we onze Jinx voor eens en voor altijd vaarwel kunnen zeggen. De vis is op de kant, allebei vis, we zijn uitgejinxt, hatsa! En doorrr… Als het tijd is voor Dennis om weer te gaan, besluit ik ook om te stoppen. Het is echt koud met die wind en de vis is al in de pocket. Het is weer mooi geweest voor vandaan. De rest bewaren we voor later. Op naar de volgende maar weer…