LENTE…

Hoe lang zouden we nog kunnen zeebaarzen dit seizoen? Misschien nog wel een tijdje hoor, dat zou zomaar kunnen want het lijkt erop dat die beesten nog flink actief zijn. Ik heb het wel naar mijn zin op dit moment met het vangen van zeebaars en daarom besluit ik dan ook om nog maar eens een poging te wagen in de hoop een mooie dikke najaarsbaars te vangen. Het weer is deze keer wel beduidend anders dan de laatste paar keren want met de zon vól op de bol is het heerlijk toeven, maar ik vrees ook dat het wel eens wat taaier zou kunnen zijn dan de voorgaande keren. Ik moet dan ook erg lachen wanneer ik in de eerste worp op een voor mij ietwat onbekend dammetje gelijk de eerste zeebaars van de dag vang. Geen grote, maar dat mag de pret niet drukken. Zoals altijd gaat het eerste vissie even op de foto voor het archief waarna ik, als ik mij heb omgedraaid zie dat het getijde inmiddels goed begint binnen te stromen en dus besluit ik naar mijn oude vertrouwde dammetjes te verkassen. Het lijkt wel lente, zo warm is het! Hoe mooi het weer ook is zo lastig blijkt het om een vervolg te geven aan die mooie start van de dag. Die vissen hebben er overduidelijk ook geen zin in en liggen waarschijnlijk lekker op een handdoekje met zonnebril op net als mij te genieten van de zon..

De aanhouder wint neem ik mijzelf voor en dus blijf ik lekker door knallen. Dichtbij, ver weg, groot, klein, het hele riedeltje probeer ik en gelukkig levert dat dan ook nummer twee van de dag op! Het minimale tikje is amper voelbaar, maar misschien komt dat ook doordat de vis direct naar mij toe komt gezwommen. Apart, maar ik kom als winnaar uit de bus en dat is het enige wat telt. Deze vis had ik voor mijn gevoel evengoed kunnen missen namelijk. Wanneer de stroom er nagenoeg uit is besluit ik nog even het eerste afgaande mee te pikken. Het gevoel dat er nog meer in het vat zit is duidelijk aanwezig en dat word ook wel beaamd als ik bij het eerste afgaande tóch nog een zeebaarsje van de dam weg pluk. Wederom geen grote, maar het gevoel dat dat deze dag wel eens zou kunnen gebeuren had ik vanaf het begin al niet. Het weer is gewoonweg té mooi en dat zorgt er gevoelsmatig voor dat ze wat verder uit de kant blijven. Wanneer de wekker op mijn telefoon gaat weet ik dat het tijd is om er voor deze dag mee te stoppen. Ik heb alles uit de kast gehaald, maar het blijft deze keer bij drie stuks. Op naar de volgende maar weer…