IN DE WEG…

Dat snoeken, dat is best leuk, zeker als het lukt natuurlijk. Na de dikzak van de afgelopen keer was het natuurlijk nét wat makkelijker om terug te keren naar de waterkant. Deze keer neem ik mijzelf voor om de andere kant van dit water te pakken om te kijken of ook dáár de vis te vangen is. Zo gezegd zo gedaan en zo rond een uurtje of twee in de middag sta ik aan de waterkant. Wanneer ik richting mijn beoogde stek vertrek in ik nét mijn eerste worp maak zie ik dat een collega visser mij voor is geweest. Jammer, erachteraan lopen en hetzelfde stuk afvissen ga ik niet doen en dus ga ik maar terug naar het gedeelte waar ik de week ervoor geweest ben. Zo zitten we elkaar ook voorlopig niet in de weg.

In een van de eerste worpen krijg ik direct een volger die daadwerkelijk volgt tot IN het riet. Een lichte tik tegen de staart van mijn aas laat de snoek besluiten er als een haas vandoor te gaan. Sjit, wat een stinkert zeg, en daar waar ik hoop dat het niet zo’n dag gaat worden word het tegendeel direct bewezen als dezelfde snoek in de volgende worp vól overgave over de swimbait heen schuift. Wat zijn die beesten toch onnavolgbaar soms. Toch weet deze snoek de haak te lossen, ik kan er eigenlijk alleen maar om lachen. Niet veel later kom ik toch aan mijn trekken en pak ik de eerste van de dag. Lekkerrrr!

De snoek ligt dicht bij elkaar, want over een lengte van een meter of vijftien weet ik nóg een snoek te pakken en krijg ik nog verschillende volgers. Meer dan die ene vis weet ik niet te pakken te krijgen, al krijg ik ook op deze stek nog een vis aan de haak, maar ook deze weet de haak te lossen. Het is vooral voor mij een teken dat ze nog niet écht zin hebben om mee te werken. Het water is ook nog wat troebel, de wind is koud en hard en ik schat in dat de luchtdruk ook wel eens laag zou kunnen zijn. Allemaal van die “dingetjes” die ervoor zorgen dat snoek wispelturig kan worden. Ik blijf er overigens niet voor thuis, ik ga gewoon vissen, de rest zie ik vanzelf wel. 😉

Wanneer de kou door mijn kleren gaat besluit ik de terugweg in te zetten. Ik pak nog even de hotspots mee, hopende op wellicht nóg een snoekje. Daar waar het op de meeste stekken niets oplevert krijg ik op de laatste stek tóch nog een snoekje op de swimbait. Dat is precies die ene vis die een oké middag tot een goede middag maakt. Hierna kap ik ermee. Het is weer mooi geweest. Drie snoekjes in de pocket, we gaan weer op naar de volgende.