GRUT!

Zomer! Tja, wat moet je ervan zeggen. In ieder geval is het voor mij wat betreft de vangsten eigenlijk best matig te noemen. Dat heb je wel eens, van die momenten dat het allemaal even wat minder gaat. Het is overigens niet dat ik niets vang maar hetgeen ik vang is voornamelijk klein, of eigenlijk alleen maar klein.

Deze keer ga ik met Dennis op pad, op zoek naar voor mij nieuwe snoekbaars gronden, in de hoop wat betere vissen te vangen. Ik heb van te voren mijn huiswerk gedaan en een stek gevonden die, wanneer ik er zo naar kijk absoluut vis moet gaan opleveren. Het is een stukje lopen, maar dan heb je ook wat. We hebben de tijd dus voordat we hierheen rijden pakken we eerst nog een “oude bekende” stek mee die helaas deze keer niets oplevert. Ik had al vernomen dat het op dit gedeelte van de rivier niet heel best was. Helaas kunnen we het tegendeel niet bewijzen en gaan we visloos op pad naar de beoogde stek van de avond. Wanneer we na een kilometer zwaar bepakt te hebben gelopen aankomen zien we dat ons beoogde stekkie helaas bezet is. Vier man op één strekker, dan moet het wel een héle goede stek zijn, toch? Verderop zien we ook nog een visser staan en dus besluiten we nog een stukje verder te lopen. Een knik in de rivier zorgt voor een mooie onderbreking met een diversiteit aan stromingen en mogelijkheden. Dat moet gewoon vis opleveren!

Wanneer Dennis na enkele worpen in het luwe gedeeldte al een snoekbaars onder de kant weet te krijgen groeit het vertrouwen. Na wat worpen met de shad en wat uitzoekerij begint het ook voor mij een beetje te dagen. De shad levert wel wat vis op, maar nog niet tóp en wanneer ik tijdens het zakken regelmatig een “tik” op het aas krijg besluit ik om het Deracoup-je te voorschijn te halen. Wellicht gaat het hier om baars of roofblei? De eerste worp levert direct vis op. Het blijkt tóch gewoon kleine snoekbaars te zijn. Wel lachen eigenlijk. Als we een goed half uur staan en de teller op een visje of vijf staat besluiten we om verder te kijken. We komen hele mooie stekken tegen die deze keer helaas geen vis opleveren. Aan het einde pakken we weer een “oude vertrouwde” stek die vooral voor mijzelf nog wel goed is, maar voor Dennis wat minder. De teller staat uiteindelijk op acht snoekbaarsjes voor mijzelf en een snoekbaarsje voor Dennis. Het kan slechter, eerlijk is eerlijk, maar wat betreft de maat kan het een stuk beter. Op naar de volgende…