DE AANHOUDER WINT…

De aanhouder wint. Zo is het in de regel vaak maar niet altijd natuurlijk. Het zeebaarzen is voor mij dit seizoen niet gemakkelijk, maar dat komt vooral omdat ik de vissen op andere stekken aan het zoeken ben. Dat levert in de regel minder vis op, en klopt dus ook. Toch trek ik er weer op uit in de hoop weer eens wat zeebaars te vangen. Het getijde in de avond is prima te noemen, de wind gaat er in de loop van de avond uit en dus heb ik alle ingrediënten om tot een positief resultaat te komen.

Op de eerste stek van de avond bemerk ik dat het lijkt dat ik te vroeg ben. Na een dubbelcheck op mijn getijdeapp zie ik dat ik mij inderdaad wat vergist heb. Toch probeer ik mijn eerste zeebaars van de avond te strikken maar zonder resultaat. Ook met de nieuwe technieken wil het helaas niet lukken, al lijkt het wél dat ik een aanbeet mis, maar zeker weten doe ik dat niet. Gauw verplaats ik naar de nabij gelegen dammetjes. Ze liggen er werkelijk prachtig bij, ik kan nagenoeg perfect aanbieden, maar tot een aanbeet leidt het gewoonweg niet. Hoe is het toch mogelijk? Zouden ze er nou gewoon niet zitten?

Stek één, twee en drie leveren dus niets op. Op de terugweg besluit ik stek één nog even mee te nemen, deze keer met een opkomend getijde, maar ook deze keer brengt het mij niets. Dit terwijl ik zéker weet dat ik op deze stek mijn vissen ga vangen. Ik moet alleen achter het getijde zien te komen wanneer de vis actief is. Het is nog niet zover, maar dat gaat vroeg of laat gebeuren. Wanneer ik ook op de volgende stek geen vis weet te strikken besluit ik om meer richting zee te vertrekken. Wellicht zit te vis gewoon wat meer stroomafwaarts.

Bij aankomst op de laatste stek moet ik even kijken hoe ik dit dammetje als beste kan bevissen. Wanneer ik het wier op de haak kwijt ben is het ook direct raak. Bam! Eindelijk een vissie, die is welkom. De volgende worp is het wederom raak en de worp erna wéér. Goh, dat had ik dan weer niet verwacht, maar hoe snel het komt, zo snel verdwijnen de vissen ook weer. De worp ná deze drie vissen levert nog een aanbeet op die ik niet verzilver, en daarna is de rust weer terug. Het geeft mij een dubbel gevoel. Ik vang drie vissen, waar ik oprecht blij mee ben, maar de weg naar deze drie vissen was er wederom een met veel hobbels. Ondanks dat blijf ik positief. De aanhouder wint, ook deze keer gelukkig weer. Op naar de volgende…