BUIKJES GEVULD…

Het jaar 2025 is wat het vissen betreft best een beetje taai begonnen, dat is tenminste mijn ervaring. Het is niet zo dat ik géén vis gevangen heb, maar het is wel extreem hard werken voor een visje ook al mag ik mij wel verschuilen achter de omstandigheden die op z’n zachtst gezegd niet al te best zijn. Wanneer ik een app-je krijg van Arie, of ik op zaterdag tijd heb om te gaan vissen vanuit de boot stem ik maar eens in en worden de plannetjes gesmeed, maar met temperaturen nét boven nul en mist in het verschiet staat alles nog wel een beetje op losse schroeven. Zaterdag vroeg in de ochtend word heb ik Arie aan de lijn, het gaat niet door…. da’s jammer, maarrrr fanatiek dat we zijn maken we een plannetje om tóch te gaan vissen, we gaan een beetje finesse vissen op baars en snoekbaars. Eerst gaan we in de luwte van de rivier op zoek naar ondiep liggende snoekbaars, en dat onder omstandigheden… kolere wat is het koud! Het is dat we ons goed aangekleed hebben want anders waren “ze” eraf gevroren, poeh poeh. De oogjes vriezen dicht en zelfs de lijn blijft rechtop staan. Waar zijn we aan begonnen. Na een uurtje of anderhalf besluiten we maar wat anders te gaan proberen. Ander stukkie en hopelijk betere kansen. Deze keer ietwat helderder water en hopelijk wat meer kans op baars, maar als we hier een anderhalf uur bezig zijn geweest zonder resultaat besluiten we maar wat dichterbij huis te gaan proberen.

Nadat we onze buikjes gevuld hebben met het nodige voer stappen we warm en met hernieuwde energie in de bus om onze laatste stek van de dag aan te gaan doen. Als dit niks word houden we ermee op en gaan we huiswaarts. Toch geeft het kraakheldere water mij wel een boost en wetende dat hier mooie baarzen zitten denk ik dat we het nog wel even uithouden. Binnen de tien minuten krijg ik de eerste aanbeet van de dag maar enigszins knullig weet ik deze vis te verprutsen, hetgeen mij licht geïrriteerd maakt aangezien ik weet dat je niet zo héél veel kansen krijgt. Kans twee weet ik op de een of andere manier ook om zeep te helpen maar kans drie, na heeeeeel lang wachten laat de hengel dan tóch krommen. Finally! Niet veel later licht er een supermooie gezonde baars in het netje. De redder van de dag zo blijkt later, want na een kwartier vol consternatie word het net als vóór dat kwartier angstvallig stil. Wanneer de klok richting vijven gaat en de vingers weer koud beginnen te worden besluiten we te stoppen. Het is mooi geweest vandaag. En nu maar hopen dat het gauw wat beter gaat worden, op naar de volgende…