BIER EN CHIPS…

Ik heb de smaak weer even te pakken. Ik heb het gevoel dat ik weer éven zo op zeebaars kan vissen als dat ik gewend ben. Beetje hobbelen van stek naar stek en zo nodig nog even terug keren als ik dat noodzakelijk vind. Dát is mijn manier van zeebaars vissen. Het is dus ook niet zo raar dat ik na een vruchtbare sessie dit sensationele gevoel nogmaals wil ervaren. Oke, de omstandigheden zijn verre van ideaal en in vergelijking met de laatste maar desondanks wil ik het een kans geven. Zuidoost, normaal ben je dan eigenlijk al een soort kansloos vanwege de giga bocht die je in je lijn krijgt maar met een drie-tje zou het toch moeten lukken. Als ik aankom op de stek merk ik dat het ook met een windkracht drie, wat normaal gesproken een eitje is een hels karwei gaat worden. Wanneer ik de eerste worp van de avond maak schrik ik mij een hoedje het lijkt wel of ik een mega pruik gooi, wat raar?! Wanneer ik verder inspecteer zie ik dat mijn hengel een stukje korter is geworden. Gebroken…@#$%! Mijn favo stokkie, neej!! Ik ben echt helemaal verbouwereerd, hoe is dit nou mogelijk? Ik gooi er even in wat minder voorbeeldige bewoordingen uit wat ik hiervan vind, terecht, en daarna is even slikken maar besef mij snel dat ik er nu toch niets aan kan doen. Ik gooi de hengel tijdelijk in de struiken en pak dan maar mijn zware stok.

Wanneer ik het verlies een plekje heb gegeven is het even passen en meten, maar na een paar worpen weet ik het dammetje dan toch fatsoenlijk te bevissen. Genoodzaakt anders moeten vissen is niet leuk maar een paar worpen later sta ik voor de eerste keer deze avond met een kromme hengel en ik moet zeggen, dat is toch wel een opluchting. Van de nul, vissie op de kant en dat zorgt er tóch wel voor dat je nét even wat gemakkelijker gaat vissen. Na het standaard foto momentje gaat deze zeebaars weer terug en ga ik weer door met vissen, hatsa! Het plezier is weer terug! Ik weet dat deze sessie een korte gaat zijn want ik kan deze avond maar kort van het opkomende getijde genieten. De wind is inmiddels ook wat aangewakkerd, en dat is net genoeg om ervoor te zorgen dat dat beetje gevoel wat ik nog had volledig verdwijnt. Echt he! Ik heb er al eenentwintig gram aan hangen maar een tegenstrijdige wind/getijde combinatie maakt het schier onmogelijk om er nog iets van te bakken. Ik hou er maar mee op deze keer. Gelukkig heb ik nog een baarsje op de kant want zonder vis had deze avond echt dramatisch geweest. Tijd om naar huis te gaan, uithuilen met bier en chips! Op naar de volgende maar weer…