GENIETEN DOEN WE LATER…

Soms is het lastig keuzes maken als het vissen betreft. Afgelopen weken werd de rivier omgeploegd tot een mega bruine massa in verband met hevige regenval een stuk verderop met als resultaat geen tot weinig vis. Wetende dat dit bruine water dan vaak wel even aanhoudt ga ik in plaats van naar de rivier weer eens een keertje op de zeebaars, een visserij die ik het afgelopen seizoen nauwelijks heb gedaan in verband met de grote drukte aan de waterkant. Nu word het stilletjes aan wat rustiger en kan ik weer eens een poging wagen op het moment dat de meeste fanaten nog aan het werk zijn. Aan het weer gaat het in ieder geval niet liggen want het is heerlijk, nagenoeg geen wind en lekker bewolkt. Eigenlijk zijn alle factoren wel aanwezig voor een succesvolle sessie. Wanneer ik aan kom zie ik één visser staan, een bekende, waarmee ik even een praatje maak om daarna mijn weg te vervolgen naar één van mijn hotspotjes van jaren terug. Nog vóórdat ik de focus te pakken heb sta ik al met een kromme hengel. Hahaaaa, de eerste zeebaars van de sessie is al een feit. Die ouwe dakduif is misschien een tijd niet geweest maar hij is het nog niet verleerd! Een mooie maatse baars mag gelijk op de foto. Goh, wat een flitsstart is dit zeg?! Ik besef mij dat het wel vaak zo is dat hardlopers doodlopers zijn en dat blijkt ook wel een beetje want op deze stek krijg ik, zelfs na het uitproberen van verschillende kleurtjes en acties geen beet meer. Tijd om te verkassen dus…

De stroming komt er ook niet echt in, zo vreemd… ik heb het vermoeden dat er toch wel iets meer stroming in moet gaan komen om de vis een beetje te activeren. Pas op stek drie gebeurt dit en sta ik ook tamelijk snel weer met een kromme hengel. Zeebaars nummer twee laat de slip wel gieren, maar na een paar spannende momentjes kan ik ook deze vis de kant op trekken. Yes!! Gauw wat foto’s en weer door. Genieten doen we later, ik moet even gebruik maken van het momentum. Het is inmiddels mega hard gaan stromen, zo hard dat ik de loodkop amper op de bodem weet te houden. In de luwte van de hardste stroming pak ik ondanks dat ook nog eens de derde zeebaars. Bizar! In krap twee uurtjes tijd! Dat is toch wel weer een hele lekkere binnenkomer hoor. Maanden heb ik voorbij laten gaan, oke met een reden dat wel, maar om zo weer te beginnen is wel fijn. Nog even probeer ik het ritme te vinden om in deze harde stroming het gevoel te behouden, maar dat is ook wel een beetje tegen beter weten in. Ik moet naar huis, de stroming moet er nog uit maar ik heb geen tijd meer om te blijven staan, hoe graag ik dat ook wil. Dat laatste bijtmomentje moet nog gaan komen maar ik ga het deze dag niet meer meemaken. Het is tijd om te verkassen, naar huis… op naar de volgende maar weer.