BAK VOL SCHUBBEN…
Het klinkt een beetje gek vanuit mijn eigen mond om te zeggen dat je “In Between” visreizen zit, maar het is toch echt waar. De laatste tijd is voor mij wat dat betreft best hectisch te noemen, maar dan wel in een positieve manier. Toch brengt het de nodige gezonde spanning met zich mee als je als je voor het eerst het gevoel hebt dat je verantwoordelijk bent voor een groepsreis van dertig man naar Noorwegen. Ik heb dus ook een uitlaatklepje nodig en ga proberen om tussendoor en wederom in een kort moment een zeebaars te vangen. Ik zit anderhalf uur voor het opkomende als ik aan de waterkant aankom op een doorgaans drukke plek. Er staat deze keer niemand en dat is dan weer mijn geluk, ook al was ik voorbereid op andere scenario’s.
In eerste instantie kies ik voor één van mijn oude vertrouwde stekken, echt zo’n stek die altijd goed is met het opkomende getijde, maar als ik aankom en een plastic bak vol met schubben mij begroet weet ik eigenlijk al wel genoeg. Oke, je mag gewoon vis meenemen, niks mis mee, maar als je de bak laat staan om waarschijnlijk de volgende bevriende visser een plezier te doen weet je dat er heel veel gevist word en dat er waarschijnlijk weinig vis meer overblijft om te vangen. Ik ben dan ook niet verbaasd dat ik op mijn oude vertrouwde altijd vangende stek geen ene pepernoot vang. Jammer!
De volgende stek is de stek waar ik de week hiervoor ook even gevist heb. Wederom moet ik even uitvinden hoe ik moet vissen, maar dat is maar kort om vervolgens de eerste van de dag te verwelkomen. Lekker hoor, we zijn weer van de nul. Een tiental minuten later komt ook nummer twee op de kant. Een visje van hetzelfde formaat, niet groot maar gewoon een prima maatje…en twee is altijd beter dan één. Hierna word het stil en twijfel ik of ik niet moet verkassen. Ondertussen heb ik ook bezoek gekregen van een medevisser die “even komt kijken hoe ik het doe”. Tja, dat is een van de voordelen als ze je regelmatig voorbij zien komen.
Ik doe nog één poging een klein stukje verderop, wetende dat deze stek op dit getijde vaak niet het beste resultaat oplevert. Het blijkt ook tevergeefs. Wanneer het getijde dan op zijn eind loopt en de wind wat begint toe te nemen én als ik wederom “bezoek” krijg besluit ik ermee te stoppen. Het is mooi geweest. Ik heb nog meer te doen. Het volgende avontuur staat op het punt van beginnen. Noorwegen, here we come! Op naar de volgende.