VERKOELING…

Wat een stralend weer hebben we toch gehad de laatste tijd. Het weer is prachtig en de vis lijkt een soort los te zijn. Deze woensdag is het warm maar het weerhoud mij er niet van om richting de rivier te trekken en even wat verkoeling te zoeken. In de auto “onderweg naar” pas ik mijn plan tóch nog even aan. Ik besluit het ondiepe gedeelte te pakken in plaats van het vissen op wat dieper. Het betekent wel dat ik een flinke wandeling moet maken en dat resulteert uiteindelijk in een zeiknat t-shirt want ook hier is de verkoeling vér te zoeken. Ik blijf maar zweten, zelfs nadat ik een half uur later en mij inmiddels ontdaan heb van de beestjes die ik op mijn lichaam mee heb laten liften door het meters hoge riet was aangekomen op de eerste stek. Pffff… Gelukkig word het naarmate de avond verstrijkt wel wat beter. Het lijkt erop dat ook de vis last heeft van de warmte want het lijkt hier wel doods. Er gebeurt op het verspelen van een klein roofblei-tje na helemaal niets. Bizar! De snoekbaars laat het afweten en de baars ook. Ik probeer mijzelf te vermaken met het werpen van wat aasjes in de stroming. Wellicht vang ik nog een roofblei, het zou zomaar kunnen. Worp na worp maak ik maar het lijkt erop dat zelfs de roofblei er geen zin in heeft. Op het moment dat ik mij omdraai en naar de kant kijk zie ik in zeer korte tijd twee maal een dikke kolk dicht tegen het riet aan. Dat is vis! Gauw ga ik van de punt naar het begin van de strekker, werp wat oppervlakte aas maar geen reactie.

Pas nadat ik een zeer ondiep lopend plugje een beetje “per ongeluk” iets te dicht langs het riet werp krijg ik de eerste actie van de avond. Een vinnetje gevolgd door een boeggolf en een keiharde aanbeet verraad dat ik het toch goed gezien had. Dit moét een roofblei zijn en inderdaad…niet veel later mag ik een mooie roofblei in het netje schuiven. Wat kicken dit zeg! Ik ben er blij mee. Wetende dat er nóg een roofblei in de buurt zit sterkt mij om deze keer door te zetten en te pogen ook deze vis te pakken te krijgen. Worp na worp word gemaakt maar helaas, het lijkt er niet in te zitten. In de schemering loop ik nogmaals naar de kop omdat ik weet dat die stroomnaad op dit moment gewoon rete interessant is. Wanneer er een bootje voorbij komt die de boel weer een beetje opschud lokaliseer ik ook nummer twee, nét voor de stroomnaad. Ik heb slechts twee worpen nodig om m te vangen. Heerlijk zo’n beuk op dit hengel met de bijbehorende explosie in het water, daar kan je toch geen genoeg van krijgen? Prachtig! Hierna verkas ik naar een ander stekkie maar op het moment dat ik hier geen beetje krijg besluit ik dat ik het voor gezien houd deze avond. Het is mooi geweest…en verrassend, dat zeker ook. Op naar de volgende maar weer…