AANTIKKERTJES…

Dat vissen dat blijft toch altijd trekken. Geen idee waarom maar de zin is er altijd. Voor mijn maandag middag sessie blijf ik deze keer lekker in de buurt. Geen zin om ver weg te gaan én aangezien ik op de maandag ook allerlei andere dingen moet doen is de tijd over het algemeen enigszins beperkt, dus ga ik in dit geval voor slechts één stek en wacht ik af wat er gaat gebeuren. Op het moment dat ik aankom positioneer ik mijn spulletjes en maak ik de eerste worpjes van de middag. Een half uur later ben ik nog steeds “visloos”. Hmmm, de stroming is ook wel redelijk hard op het moment maar verkassen doe ik niet want ik krijg toch met regelmaat van die “aantikkertjes”, die verraden dat er wel degelijk vis in de buurt is maar op de een of andere manier nog niet door hapt. Ach, het is lekker weer, ik sta hier prima. In de tussentijd wordt ik getrakteerd op een medevisser die ietwat (!) te dicht in mijn aura staat, overal om mij heen wat worpen doet én nog even vraagt of je hier ook zeebaars kan vangen. Ik geef netjes antwoord maar ben toch wel blij om te merken dat hij maar één shad bij zich heeft. Wanneer hij die vervolgens verspeelt keert de rust terug, gaat hij naar huis en kan ik weer door.

Niet veel later komt een collega visser even een praatje maken waarbij de mooiste verhalen tevoorschijn komen en het wel duidelijk word dat ik hier met een liefhebber te maken heb. Ondertussen pak ik mijn eerste snoekbaarsje van de dag. Lekker… van de nul. Wanneer hij weg gaat staat de teller op twee, waarbij ik het vermoeden heb dat er nog meer gaan volgen. Soms moet je een beetje vertrouwen hebben in jezelf. Nadat de getijdestroom beduidend minder word besluit ik de shad hengel in te ruilen voor de dropshot hengel. Een goede keuze zo lijkt het want de aanbeten beginnen sneller op te volgen. Groot is het allemaal niet, maar de aantallen maken een hoop goed. Best grappig om te zien dat die kleine rakkertjes zó ontzettend hard op zo’n shad, of in dit geval creaturebait kunnen knallen overigens. Soms zijn ze maar de helft groter dan het aas waarmee ik aan het vissen ben. Ik hoop op groot maar vergeet het maar. Inmiddels staat de teller op tien snoekbaarsjes. Lekker man, double figures! Wanneer de elfde vis dan een baars blijkt te zijn en de stroming er eigenlijk wel helemaal uit is vind ik het wel tijd om te stoppen. Vandaag was leuk, op naar de volgende…