VAN NUL NAAR HONDERD!

(22-11-16) De laatste keer vissen in de belly was buitengewoon goed te noemen. Als ik twee weekjes later weer voldoende tijd heb om wederom een sessie te doen hoef ik dus ook niet te twijfelen wat ik zal gaan doen. Alhoewel de omstandigheden ongeveer 100% anders zijn als de laatste keer (onstuimig weer met flink wat wind de eerste keer en nu strak blauwe luchten, 16 graden Celsius en windstil.) heb ik er toch voldoende vertrouwen in dat het ook deze keer lekker los zal gaan. En inderdaad lijkt het zo te gaan zoals ik verwacht, ware het niet dat de eerste drie (!) aanbeten niet omgezet worden in vis. En nog wat sterker….in het uur daarna zijn de aanbeten zonder handen te tellen, NUL namelijk. Niet heel gek dat de twijfel weer toe begint te slaan. Hoe kan dat nou toch!? Was de laatste keer dan toch een uitschieter? Liggen ze op een andere diepte? Een onderonsje met de fishfinder laat zien dat het laatste in ieder geval niet het geval is, want het is toch telkens weer dat het vriendelijke beeldscherm tussen de 5 en de 6 meter diepte vis laat zien.

Een paar momenten later zie ik de top van de bijhengel krommen. Geconcentreerd zit ik te wachten of hij doorzet om de haak vervolgens te zetten als mijn verticaal hengel uit het niets bijna uit mijn hand word getrokken. Nummer een is binnen, en de benodigde kennis inmiddels ook! Door de shad gewoon niet te bewegen trigger ik klaarblijkelijk de vis en klappen ze er keihard op. De volgende shad die ik laat zakken bevestigd mijn gedachtegang. Niet veel later laten ook nummer twee en drie zich zien op het droge. Mooi, soms heb je gewoon dat kleine beetje geluk nodig om een moeizame dag tot een succesvolle te maken. Heel veel tijd heb ik niet meer, maar ik probeer toch wel het maximale er uit te halen wat erin zit en ga dezelfde weg weer terug wat ook nog de nodige vissen op levert. Op het laaste moment pak ik er ook nog eens een hele mooie grote baars bij die achteraf een tweetal centimeter onder de magisch vijftig blijft. De teller blijft deze keer staan op vijf snoekbaarzen en een hele mooie oude donkere baars. Gezien de omstandigheden geen slecht resultaat. Het voelde als een “van nul naar honderd”!, en dat zijn vaak de mooiste….