OP DE FOTO…

(30-11-2017) Stilzwijgend is het zeebaars seizoen overgegaan in het snoek-seizoen. De eerste keer vissen was voor Ivo, Roy en mij geen succes. Niet zo raar eigenlijk aangezien het oer Hollandse weer (belachelijk slecht) niet echt van meerwaarde was. Twee weken later gaan we op herhaling. Wederom gaan we met z’n drieën gewapend met kunstaas op pad, zoeken naar snoeken. De uitgestippelde route moét gewoon vis opleveren. Gelukkig gebeurt dat ook en mag ik zelf tekenen voor de eerste snoek van de dag. Een kleine rakker heeft de kleine pigshad vol overgave gepakt. Dat is in ieder geval en beter begin als de laatste keer dat we gingen. Gauw vissen we verder, maar op de eerste stek komen we niet verder dan die ene vis. Gauw gaan we verder. Op stekkie twee krijg ik al snel een volger, maar pakken doet deze mooie vis niet. Ik roep Ivo om hem een paar worpen te doen met zijn Fat Iris. Op het moment dat ik het niet verwacht, bijna aan het einde van de worp word zijn aas werkelijk furieus gegrepen door dezelfde snoek! Waanzinnig! Die moet op de foto natuurlijk…

Na de foto meten we nog even en komen we erachter dat dit ook nog eens een p.r. Is voor Ivo. 80 centimter exact. Je krijgt wat je verdient zeggen ze dan. Hij heeft er lang en hard voor moeten vissen, maar uiteindelijk betaalt het zich uit in een nieuw record! Vis terug, en verder vissen. Gelukkig komt ook Roy aan de beurt. Alle drie van de nul, en we zijn nog niet klaar. We hebben nog een uurtje te gaan wanneer Roy ook zijn tweede van de middag pakt en ik daarna ook nog de tweede van de dag mag landen. Ik heb op zondagmiddag wel eens andere tijden meegemaakt. Als we aan het einde van het parcours komen en nog een klein halfuurtje vistijd over hebben besluiten we nog een afzakkertje te nemen in Vlaardingen. Onder het mom van “leer wat nieuw water kennen” gaan we nog even een singel af, maar helaas is dat tevergeefs. Misschien was dat ook wel een beetje te veel van het goede. Een ding is zeker. Met uiteindelijk vijf snoeken in de korte tijd die we hadden, ook nog eens afgetopt met een nieuw p.r. mogen we helemaal niet klagen… En dat doen we dus ook niet. Laten we hopen dat de volgende keer net zo goed word….