MOOI VAN LELIJKHEID…

(02-04-2019) Een kleine week voor de gesloten tijd begint het weer er goed uit te zien. Lange tijd heb ik weinig gedaan als het vissen aangaat, maar er borrelde al een tijdje wat van binnen wat er toch maar een keer uit moest. Die zeeforel heeft mij wel gegrepen sinds vorig jaar, en al wilde ik wat eerder beginnen, het weer zat niet mee en zodoende bleef het maar bij uitstellen. Toch is deze keer alles anders. Het weer is goed, het getijde is ook goed en al is de tijd maar heel kort, ik besluit toch gewoon om te gaan. Ik moét gewoon op pad! Ik besluit direct na de dagafsluiting op het werk door te gaan met de achterliggende gedachte dat bij aankomst ik slechts een uurtje de tijd heb voordat het donker is. De kans op het vangen van zo’n forel zal dus uiterst klein zijn. Eenmaal aangekomen haal ik de tas met lepeltjes te voorschijn en begin ik mijn hengel op te tuigen. Het enige wat ik mis zijn de speldjes om mijn aas aan te bevestigen. Gelukkig is dat alles en kan ik met behulp van een loopknoopje mijn aas er prima aan kopen.

En zo worden de eerste worpen van het jaar gemaakt. Toch heb ik bij deze visserij het gevoel dat het gewoon altijd kan gebeuren. Zo uit het niets een miniem tikje op de top, gevolgd door een fors door krommende hengel. Hoe later het word, hoe mooier het moment en hoe mooier de stroom naadjes worden. Maar hoe mooi de worpen en het moment ook zijn, het blijft stil en ik moet genoegen nemen met het uitzicht, wat op zijn zachtst gezegd niet adembenemend is, maar misschien toch een beetje mooi van lelijkheid. Wat ook wel grappig is, is dat je in zo’n mega drukke omgeving gewoon helemaal alleen bent. De meesten van jullie weten wel dat ik dat helemaal niet erg vind, sterker nog, het is misschien wel een van de redenen dat ik deze visserij zo mooi vind. De vis van 1000 worpen, phoe! Van die duizend worpen heb ik er inmiddels zo’n vijftig gemaakt en veel meer zullen het er deze dag niet gaan worden aangezien het in een rap tempo donker begint te worden. Ach, ik had écht niet verwacht dat ik een vis zou vangen, en toch heb ik weer super genoten om hier te staan. De volgende sessie zal niet lang op zich laten wachten.