BEUKEN IN DE BELLY…

(26-03-2019) Time flies! Nog even en we zitten al weer in de gesloten tijd. Gelukkig is het nog niet zover (al maakt het voor mij persoonlijk niet zoveel uit, aangezien het zoute dicht in de buurt ligt.) want ik heb mijzelf voorgenomen om weer eens ouderwets met de belly op pad te gaan. Ik heb er echt heel veel zin in. Gelukkig verlopen de voorbereidingen op het vissen met de bellyboat ook zonder problemen en dus sta ik op zondag middag zonder enige troubles aan de waterkant. Een klein dingetje…de rubbers van mijn flippers waren uitgedroogd, maar zelfs dat was verwacht. Gauw de rubbers vervangen en gaan met de banaan. Gelukkig heb ik wel wat info vooraf gekregen en ik weet dus ongeveer hoe diep ik ze moet zoeken. Richard is ook op het water en dus vissen we nog even samen op voordat hij huiswaarts gaat. Ik ben een kwartiertje op het water als de eerste knoertharde beuk zich aandoet. Wauw! Wat een klap zeg!! Niet veel later ligt er een mooie snoek in het water oppervlak. Eigenlijk niet de beoogde soort, maar “wat de hek”, ik zeg vis is vis!

Kort daarna pak ik gelukkig ook het eerste snoekbaarsje van het jaar, en weer kort daarna de tweelingbroer van de snoek die ik net daarvoor ving. Twee druppels water…heus waar! Het had dezelfde vis kunnen zijn. Ook Richard vangt zijn vis en het gaat goed gelijk op. Wat hebben we toch een mazzel met zo’n watertje voor de deur. Als de wegen van Ries en mij scheiden ga ik nog even het plasje rond. Ik vang nog een mooie snoekbaars van een goed formaat, maar kom er ook achter dat dit water in een jaar tijd zó veranderd is dat ik eigenlijk een beetje verdwaald raak als het dieptes betreft. Het was hier altijd zo anders als nu. Waar vroeger de taluds heel scherp waren, vaar ik nu op een hele brede vlakke plaat waar geen leven te bekennen is. Pas aan het eind kom ik weer op mijn vaste stekken en begin ik wederom met het vangen van snoekbaars. De teller is blijven hangen op zeven vissen, maar gezien de tijd die ik op het water geweest ben kan ik niet anders dan tevreden zijn. Het vissen in de belly, ik was even vergeten hoe leuk dat ook kan zijn. Hopelijk heb ik gauw weer tijd zin en gelegenheid om op herhaling te komen. Na de gesloten tijd dan maar….