MENSELIJK SCHILD!

(01-08-2017) Een paar dagen na onze knetterende onweers ervaring is het weer tijd om te gaan vissen. Met het oog op de laatste keer was de keuze om nog even terug te gaan richting het “avee erretje” overduidelijk en te verwachten. Eerlijkheidshalve zijn de omstandigheden wat betreft de wind ook niet heel erg lekker en op dat stekkie staan we over het algemeen redelijk uit de wind. Ik spreek af met Roy op locatie. Ik ben iets eerder, wat voor sommigen erg goed uit komt aangezien ik door een aantal klantjes die ook lekker aan het vissen zijn als een soort menselijk schild gebruikt word, vanwege het feit dat er een aantal stropers ook graag op dit stukkie willen staan. Ik schik mij even voor “the higher cause” en pik op deze manier gelijk wat kleine zeebaarsjes mee. Toch ook wel weer grappig, ook al kom ik hier niet voor. Zodra Roy is aangekomen duiken we ons vaste plekje even op in de hoop een aantal grotere vissen te vangen. Maar zo goed als ze het de laatste keer deden, zo slecht is het nu. We besluiten te verkassen, op naar betere vis oorden…

Een tiental minuutjes later staan we op totaal ander water met de wind in ons bakkes, maar dat mag de pret niet drukken. Zeker niet als Roy bij een van de eerste worpen direct contact heeft en hij zijn eerste zeebaars van de avond mag noteren. Een mooie vis van tussen de vijftig en de zestig centimeter. Happy guy, en logisch..zou ik ook zijn! Na wat foto’s gaat de vis weer terug en kunnen we opgaan voor nummer twee. Echt in de volgende worp staat Roy weer met een kromme hengel. Het ziet eruit dat dit een formaat is wat nog even wat groter is als de vorige, maar helaas is het contact te kort om erachter te komen of dit écht een vis is van een ander caliber. Met een ietwat verschrokken gezicht word ik aangekeken met de melding dat dit echt wat groter was. Balen, maar er komen nog wel andere keren om revanche te nemen. We hebben niet heel lang meer, aangezien we iets te lang bij stek een zijn blijven hangen. We vissen nog en half uurtje door, hopend op die ene knaller, maar helaas pindakaas. Een mooie vis rijker en wat kleine rakkertjes voor mijzelf geeft in ieder geval aan dat we wederom niet visloos naar huis gaan. Op naar de volgende…