MANNELIJKE INTUÏTIE…

(16-09-2018) Eenmaal terug uit Griekenland pik ik de draad weer op. Weer gewoon naar werk en weer gewoon vissen op de Nederlandsche vissoortjes. Niks mis mee verder, ik heb mij nog nooit niet vermaakt met vissen, dus dat moet wel goed komen. Roy en ik besluiten, mede omdat het getijde niet helemaal lekker is, op zoek te gaan naar snoekbaars op de rivier. Dat is voor mij in ieder geval een tijd geleden en eerlijk is eerlijk, ik vind de verandering ook wel weer eens leuk. De rivier ligt er heerlijk rustig bij en dat geeft wel wat vertrouwen. Gelukkig vangen we binnen redelijke tijd wel wat vis en zijn we allebei vrij snel van de nul. De rest van de avond kunnen we lekker een beetje freewheelen en dat is ook precies hetgeen we gaan doen. Nadat we dit gedeelte van de rivier uitgevist hebben, en we eigenlijk moeten kiezen wat we gaan doen besluiten we om te verkassen naar een ander stuk, en een andere rivier. Spannend eigenlijk wel, aangezien je niet weet wat je kan verwachten. Oké, eerlijk is eerlijk…Roy is hier al een keer geweest en toén was het heel goed.

In het donker komen we aan en ik moet eerst even goed het water bekijken om door te laten dringen wat ik zie. Letterlijk duizenden stuks speld aas die vechten voor hun prille leventjes, want de grote klappen van roofvis in de oppervlakte verraden dat het hier oorlog is. Absurd gewoon, het is een bijzonder schouwspel. Het is derhalve super lastig om hier een snoekbaars of baars te vangen aangezien we als een klein uurtje aan het werpen zijn en er werkelijk geen enkele vis gevangen word. Sterker nog, we krijgen geen eens beet! Op het moment dat we weer willen vertrekken lijkt het erop dat er ook zoiets als mannelijke intuïtie bestaat, want als we de keuze moeten maken om te vertrekken of te blijven, word het uiteindelijk blijven….en dat blijkt een goede keuze. Aan het einde van de avond doen we nog een paar worpjes langs de kant, een plekje waar maximaal dertig centimeter water staat. Ongelooflijk maar waar blijkt daar de roofvis zich te verschuilen. In korte tijd vangen we nog een drietal (hele dikke) snoekbaarsjes waarna de jacht overduidelijk stopt. Het water wat constant in beweging was is ineens stil. De jacht is voorbij! Tijd voor ons om te gaan….