LEFT OVERS…

Je wil gaan vissen maar je hebt de mogelijkheid gewoonweg niet. Dat vind ik dus echt irritant, maar het gebeurde helaas wel en dus moest ik een tijdje wachten op de volgende sessie. Gezien het feit dat het op de rivier best goed vertoeven was, werd de keuze dus een stuk gemakkelijker en trok ik na mijn werk wederom richting rivier, hopend op een even goede of misschien zelfs wel betere sessie dan de laatste keer. Zou het misschien wat rustiger zijn? De laatste keer stond het hier namelijk afgeladen vol. Bij aankomst kan ik deze vraag met NEE beantwoorden, sterker nog, het is misschien zelfs wel drukker. Ik doe net alsof mijn neus bloed en ik huppel (lees strompelend met ultieme pogingen om mijn evenwicht te bewaren) over de los liggende keien naar het stekkie waar ik de laatste keer ook zo lekker ving. Grappig dat niemand hier gaat staan, of eigenlijk…ik snap ze wel! Ik hoop op een snelle aanbeet om het goede gevoel te krijgen, en gelukkig gebeurt dat ook. Na een paar minuutjes ligt het eerste snoekbaarsje op de kant. YES!

Ze zitten echt op een meter diep water en dus probeer ik met behulp van een immitatie kreeft een iets langer valmoment te creëren. Die scharen zorgen er wel voor dat het langer duurt voordat ie beneden is. Twee tellen later vang ik ook nummer twee en drie van de avond. Dit belooft veel goeds. Als ik enige tijd later ook nog nummer vier vang ben ik tevree maar ook geneigd om te verkassen. Het geluk is aan mijn zijde als ik zie dat het laatste groepje het ook voor gezien houdt en ik dus kan gaan kijken of ze nog wat hebben laten liggen. De shads en kreeftjes maken plaats voor de dropshot montage, laat het schrapen naar “left overs” maar beginnen. Ondank het feit dat ik merk dat de boys voor mij echt wel hun best gedaan hebben vang ik toch best lekker door. De nodige baarzen laten mijn Scissor Comb-je niet links liggen, evenals een drietal mooie maatse snoekbaarzen. Goh, wat is het toch weer een lekker avondje, en wat is het fijn dat je na zo’n lastig seizoen nog even lekker kan uithalen in het najaar. Rond 22:30 uur besluit ik dat het mooi geweest is. Tijd om te vertrekken, met een visrijke avond op zak. Op naar de volgende maar weer…