KILLIN’ TIME…

Die gesloten tijd is mij toch wat. Dat afwachten totdat we weer mogen beginnen is dit jaar anders dan andere jaren, vooral vanwege het feit dat ik geen haast heb met het vissen op zeebaars. Die worden overigens op het moment genoeg gevangen maar het zijn voornamelijk de kleinere vissen die volle bak actief zijn. Ik heb besloten om het wat anders te gaan doen dit jaar en ga weer eens ouderwets voor het vissen met een pennetje op karper én ik ben een beetje aan het klooien op de meerval. Leuk, niet te moeilijk, leerzaam én aangezien ik met het oog op het nieuwe seizoen van de “Haringkoppen Cup” ook een meerval moet vangen kan een beetje voorwerk ook geen kwaad zal ik maar zeggen. De verwachting is dat dit seizoen ten opzichte van het laatste seizoen een meerval ook écht nodig is om mee te draaien in de top en dus besluit ik bij de eerste temperatuursverhoging mijn spullen te pakken en op pad te gaan op vriend meerval. Wel met een worm natuurlijk want met kunstaas is helaas verboden. Ik sluit overigens niet uit dat ik komend seizoen ga proberen een meer al te vangen met kunstaas. Ook Bryan is mee deze keer, want ook hij doet mee in de competitie én ook voor hem is het vangen van een “Nederlandse” meerval een bucketlist dingetje. Hoe lekker is het dat je dan gewoon effe relaxed kan lullen en ondertussen nog kans maakt op…

Niet veel later hangen de wormen te bungelen op de haak en kan het feest beginnen. Ondertussen heb ik dat nummer “killin’ time” van van Tina Cousins in mijn hoofd. Dat vissen op meerval is een hele leuke manier van vissen, maar als roofvisser kan het niet tippen aan het échte werk. Wink Wink…Na een half uurtje gelul in de ruimte zie ik mijn dobbertje vertrekken en mijn karperstokkie krommen. Hoppeteeje!! Na een korte maar stevige dril komt een herkenbare staart uit het water! Yes, een meerval! Nummer één van de avond is een feit. Jeetje wat snel zeg!! Het meetlintje op de mat blijft net hangen onder de meter. Het maakt niet uit, het is gewoon grappig om te weten. Wanneer de vis weer netjes is teruggezet en alles weer “back to normal” is gaan we op dezelfde voet verder. Lekker ouwehoerend zien we het zonnetje onder gaan en breekt als het goed is de échte goede tijd aan. Maar zoals wel vaker in het vissen gebeurt er in de fase dat je het verwacht helemaal niks. Ook het wisselen van de wormen heeft verder geen effect en zo verdwijnt het vertrouwen langzamerhand en tikt de tijd door. Rond een uurtje of elf taaien we af. We gaan binnenkort nog wel een keertje. Op naar de volgende…