GEZAMENLIJK FANATISME…

Wat is het deze dag een kneiter hete dag. De korte broek en het T-shirt zijn uit de kast getrokken, want de temperatuur zit zelfs in de avond nog tegen de dertig graden. Te warm? Neuj, we staan lekker aan de waterkant, verkoeling is ver te zoeken, maar de vis blijkt wel los te zijn want letterlijk in de eerste worp weet Roy al zijn eerste vis van de avond te verschalken. Meestal is dat wel en goed teken natuurlijk en dus is het “fingers crossed” hoe het verloop na deze vis zal zijn. Nummer twee dient zich snel aan, wederom voor Roy en ik heb dus het nakijken. Oke oke, ik doe even een check up, vraag waarmee hij vist en probeer iets vergelijkbaars. Het werkt, want ook ik vang de eerste vis van de avond. Vooralsnog ziet het er niet slecht uit. Ik denk dat we nog geen vijf minuten bezig zijn en we hebben al drie vissen op de kant. Een goed half uur later staan we op het punt om in de dubbele cijfers te geraken. Heerlijk! Roy staat op vijf vissen in ik op vier. Als nummer tien van de avond zich aan doet, zie ik Roy even opzij kijken. Zes tegen vier, het is hem gegund.

Na vijftien vissen en al een tijdje geen beet besluiten we te gaan verkassen. Het maakt allemaal niet meer uit water er gaat gebeuren, de avond was al goed. Wat we er nog bij gaan vangen maakt het alleen nog maar beter. Zo vissen we op stek drie en vier naar de twintig zeebaarzen, worden we weer helemaal verrot gestoken door die vreselijke “knutjes”, maar op dat moment denken we daar niet over na. Als het al wat later op de avond begint te worden besluiten we nog een keer te verkassen naar het laatste stekkie van de avond. Het leuke van het verhaal is… We hebben onderling geen competitie, maar door ons gezamenlijke fanatisme stiekem toch altijd wel een beetje. De laatste stek vissen we op naar een stand van twaalf tegen twaalf. Ik moet er wel om lachen want mijn twaalfde zeebaars van de avond zorgt ervoor dat ik tijdelijk uitgeschakeld word door een bijna niet op te lossen knoop in de lijn. Ondertussen harkt Roy nog twee zeebaarzen binnen. Neeeeeee!!!  😉 Als ik weer klaar ben om te vissen merk ik op dat het tijd is om te gaan stoppen. Eindstand, zesentwintig vissen. Wat een super avond! Dit gaat niet beter worden. Op naar de volgende…