DUITSLAND VAN HET VISSEN…

Na een helaas vruchteloze kantsessie op het Oostvoornse meer is het de dag later tijd om samen met Ivo een korte sessie op snoek te gaan doen. Dat is al weer eventjes geleden, maar hij komt er zelf mee en dat alleen al is genoeg reden om het eventjes te gaan proberen. Kort bij huis dit keer want heel veel tijd hebben we niet en dus staan we binnen no time aan de waterkant. Lekker polderen in de hoop een snoekje of misschien wel twee te vangen. We zijn nog maar net op pad als ik uit mijn ooghoek een flinke kolk in het water zie en Ivo een soort verbaasd staat te kijken dat hetgeen daar beweegt aan zijn lijn vast zit. Supertof, de eerste snoek van de dag is een feit en die is dan ook nog eens voor hem. Nadat de vis vlak voor de kant lost (maar wel met een “leader touch”) kunnen we niet anders als de vis tellen. Yes! Een klein halfuur later hebben we een identieke situatie, maar dan voor mijzelf. Ook deze vis lost en dus zijn we allebei van de nul, maar helaas zonder foto, al is dat natuurlijk niet het aller belangrijkste. Vrolijk vissen we verder…

Stilletjes aan begint het, vooral voor Ivo wat meer op een wedstrijd te lijken. Ook al ben ik hier persoonlijk niet zo van, ik kan niet anders als meedoen aangezien het op een hele relaxed-te manier gaat en zo maken we elkaar helemaal gek. Het word nog leuker als we op exact hetzelfde moment allebei een aanbeet krijgen en we deze allebei ook niet verzilveren. Bizar gewoon! De snoek heeft er vandaag in ieder geval best wel een beetje zin in en alleen dat al is iets wat ik in tijden niet meer meegemaakt heb. We pakken nog één stekkie voordat we gaan stoppen en ongelooflijk maar waar, op een slootje van nog geen twintig centimeter diep word mijn aasje werkelijk geïnhaleerd door een snoekje. Yes, gelukkig toch nog een foto. De opmerking van Ivo achteraf is werkelijk hilarisch. “Pap, jij bent ook net het Duitsland van het vissen, jij slaat altijd toe op het laatste moment. Hij heeft wel een beetje gelijk, het is wel eens vaker gebeurd. Gelukkig toont hij zich aan het einde een waardig verliezer. Ik krijg een hand en de opmerking “goed gevist pap”, waarop ik natuurlijk zeg “en jij ook!” Dit was voor ons beide een topdagje, dat er nog vele mogen volgen. Op naar de volgende…