WAAKVLAM…

Het is maandag. Deze dag laat ik alle dingen die ik zo moeten doen even vallen. Het is namelijk tijd om op pad te gaan met Pascal en dat is niet zomaar, neee… Pascal en ik doen in Oktober mee met een koppel streetfishing wedstijd in Dordrecht. En dat houdt in dat er getraind moet worden om tegen die tijd zo goed mogelijk uit de verf te komen. Team WaakVLam staat vroeg in de morgen paraat om dus juist dát te gaan doen. Het weer is oke, maar de wind is kracht hard en zoals jullie weten is het met de vangsten op dit moment ook bedroevend en dus hou ik er al een beetje rekening mee dat het niet zo geweldig gaat worden als dat wij hopen dat het gaat worden. Ach, het is trainen het zegt nog niets over hoe het er over twee maanden voor staat. Aangezien Pascal en ik beide nog nooit in Dord hebben gevist beginnen we maar bij het begin en gaan we wat stekken af die ik gemarkeerd heb als “interessant”. Sommige zijn dat ook echt, andere zijn het wat minder zo blijkt. Toch weten we vrij snel een schooltje baarzen te vinden die geïnteresseerd zijn maar echt grote vissen zijn het niet want er blijft er slechts eentje hangen en de rest houdt het in dit geval bij “plukken”. Uiteindelijk lopen we maar gewoon verder, we weten wat we op deze stek kunnen verwachten en dus is het tijd om andere stekkies te gaan verkennen. Een ding is zeker, er zijn stekken genoeg. Nadat we even een happie hebben gegeten gaan we doorrrr…

Werkelijk de ene na de andere stek word aangedaan, prachtige stekken waarvan je eigenlijk zeker weet dat er wel vis moet zitten maar waar gewoon helemaal niets gebeurt. Hoe is het toch mogelijk?? We raken toch stilletjes aan wel een beetje gefrustreerd dat het eigenlijk nergens lijkt te lukken. Pascal heeft de moed al opgegeven dat het vandaag nog wat gaat worden en eigenlijk heeft hij nog gelijk ook want wát we ook proberen, niets lijkt te lukken. Pas als het getijde is gekeerd en de stroming er weer in begint te komen krijgen we wat activiteit. Het resulteert in wat flauwe aanbeetjes en gelukkig na een uurtje of wat vissen de eerste vis voor mijzelf. Een mooie dertig plus baars kan mijn shadje uiteindelijk toch niet aan zich voorbij laten gaan en laat zich even samen met mij kieken. Goddank zijn we beide van de nul want een blank op deze dag zou echt gewoon té erg zijn. We vissen nog even verder door maar komen er ook wel achter dat het tijd is om terug te gaan richting auto. De tijd is bijna op en het is nog wel een stukje terug. Met een kilometer of tien op de stappenteller komen we enigszins gedesillusioneerd terug bij de auto. Gelukkig was het maar een trainingsdag en ja we zijn zeker wat wijzer geworden maar nog niet genoeg. Dit gaat nog een vervolg krijgen maar voor nu, op naar de volgende…