USA, San Angelo 2009

Eindelijk was het dan zover. Na maandenlang uitkijken naar mijn zomervakantie ging het toch eindelijk gebeuren. Een bezoekje van de complete familie aan zoon, oom, broer en zwager Peter. Peter woont in de verenigde staten. Niet zomaar in de verenigde staten, neeeej…Peter woont in de lone star state. Texas.

Blackbass walhalla. Nou was ik daar al een keer eerder geweest, maar door omstandigheden werd er destijds niet gevist! NU WEL! De maanden voor ons vertrek was de complete regio San Angelo al afgespeurd naar water, en dat was er gelukkig genoeg. Concho River, Twin Buttes Reservoir, Lake Nasworthy en OC Fisherlake. Behalve de laatste kwam alles voor mij in aanmerking om mijn kunstaas te water te laten. Na heel wat gemail, waarvan heel veel zonder respons, werd de keuze om voor het eerst te gaan vissen door mijn kinderen gemaakt. Concho river…daar waar een grote speeltuin vlak langs mijn speeltuin lag. Maar eerst nog even een vergunning halen bij de wallmart. Voor een vergunning betaal je normaal voor een non resident $55,00 maar omdat ze mij zo aardig vonden, en ze trouwens ook niet zo goed met een computer overweg konden, werd ik prompt tot resident gebombardeerd en nu was mijn vergunning nog maar $27,00. Mooi land man…Amerika, Grmppfff. Goed, dinsdagmiddag, in de bloedverziekende zinderende hitte moest het gaan gebeuren. Met wat geluk vang ik binnen de tien worpen mijn eerste enige echte Amerikaanse baars! JIEEEEHAAAAA! Smallmouth bass, die stond nog niet op mijn recordlijstje.

Een spinnerbaitje van illex was de winner voor vandaag. Ik vang hierna niets meer. Geeft niet, ik ben er nog maar net. Als ik zo gemakkelijk mijn eerste vis vang, dan moeten er zeker nog meer volgen. Ik besluit, uiteraard in overleg met de achterban, dat het geen slecht idee is om lekker vroeg in de ochtenden mijn uurtjes te pakken. Zeven uur uit bed, vissen tot een uurtje of tien, om daarna lekker wat anders te gaan doen. Goeie deal al zeg ik het zelf. Zo gezegd zo gedaan dus. Woensdag, de volgende dag dus, staat alles klaar voor vertrek. Zelfde stekkie weer. Het is zeker de moeite waard om het te proberen. Even langs dat stenen muurtje daar….knal! Ik kan wederom een vis noteren. GOUD! Een largemouth bass vond mijn spinnerbait zeer interessant! Dit is een leuker maatje! Even zelf ontspannen en hij mag weer terug. Later bleek dat de camera toch niet helemaal goed gericht stond. Even knippen en plakken dan maar.

Ik vang nog twee vissen en met een totaal dus van drie stuks in drie uur, kan ik tevreden terugkijken naar deze ochtend. In de auto maar weer en wat leuks doen! Ondertussen zoek ik ook naar wat tackleshops in de buurt. Degene die ik vind zijn niet veel soeps. Na wat navraag aan een gepensioneerd hengelend stel kom ik erachter dat ik naar de “Field & Streams” moet. Klopt, het is een zaakje met wat meer materialen. Ik pik hier nog snel even wat extra spinnerbaits mee! Je kan ze maar bij je hebben toch? Ach, je verspeeld wel eens wat ook…..Toch gaat mijn speurtocht nog verder naar lolale zaakjes! Zoals Peters amerikaanse vrouw Sharon zegt:” Carl, Fishing is hot over here, there must be more” Daar ben ik het mee eens! Er moet toch meer zijn…..Eerst maar verder vissen. Donderdag. Van het zelfde laken een pak. Ik ga alleen een stukje verderop vissen. Het “Bart de Witt” park heeft mooie kantjes, veel stenen muurtjes, wat rotsen en schaduw, ook niet onbelangrijk. Het ziet er aantrekkelijk uit. Geregeld zie ik vissen jumpen uit het water. Dit kan niet stuk. En dat klopt….ik weet nu binnen drie uurtjes vier vissen te vangen. Het gaat beter en beter. Concho River, i’ll never leave!

Vrijdag Spectakeldag! Alweer zo’n zinderende hitte. Het is voor deze tijd van het jaar ook hier gewoon f*cking hot. ‘s Morgensvroeg nog wel even een truitje aan, de nachten zijn koud. Flessie water mee en ik sta al voor zonsopgang aan de waterkant. Ik moet zelfs nog even wachten voordat ik de spinnerbait te water laat. Samen met mijn sigaretje neem ik alles in me op. Ik zuig de rivier met omgeving naar binnen. Wat is het hier onwijs. Tien minuten later mag ik gaan proberen. Worpje hier, worpje daar. Ik vang een kleintje, maar die mag zonder kiekje terug. Wederom duik ik het park in. Ik besluit om iedere keer een klein stukje verder te lopen. Nieuwe stekkies opzoeken. Ik mag nogmaals een klein vissie vangen en terugzetten. Het beste stuk moet in mijn gedachte nog komen. Ik loop expres niet direct naar mijn topstekkie in het park. Ik houd me in. Weer een klein rotspartij-tje. Worpje….zzzzzz…kleng…shit! Pruik gegooid. Na een minuutje ontwarren mag ik binnendraaien. Bij de eerste beweging van de spinnerbait krijg ik direct een beuk op de hengel. Yes, deze gaat zelfs door de slip. Dit word een dikke….hihiiii. Bij nader inzien blijkt deze vis geen largemouth te zijn! Een channel-catfish! Weer een nieuwe soort op de lijst. Al knorrend (het beest maakt geluid) zet ik de camara weer op zelfontspannen en een kiekje word zo’n tien seconden later gemaakt. Het knorrende cat-je weet nog niet dat ie mazzel heeft, en dat ie teruggezet gaat worden. Dit is waar die amerikanen op vissen voor de pan. Ik persoonlijk zou het nooit eten. Goed, hij mag weer terug.

Over naar de orde van de dag. Vissen vangen! Ik heb er al drie vandaag. Lekker man! Langzaam aan lonkt de topstek naar mij. Ik kom verdomd dicht in de buurt. Fish are jumping. Ik kan me niet langer inhouden. Het gaat gebeuren. Een stukje van veertig meter moet mijn dag nog wat beter kunnen maken. Mijn goudgekleurde spinnerbait erop, die heeft me al aardig wat vis opgeleverd. Niet veel later sta ik weer met een kromme hengel in mijn handen. Geleidelijk en zonder te veel weerstand komt het visje op mij af…..ehhh…..visje? Hij of zij is toch groter dan ik dacht. Weer een mooi formaat largemouth bass. Wat een whopper!

Ik kijk op mijn klokje. De tijd gaat te snel. Ik moet gewoon alweer stoppen. Stiekem doe ik nog een paar worpjes en ik doe net alsof ik tien minuten later pas op mijn horloge heb gekeken. Alle puzzelstukjes vallen op zijn plaats als ik een paar tellen later nogmaals mijn hengeltje krom mag zien gaan. Deze keer weer een kleinere vis. Daarna moet ik echt stoppen. Terug naar de familie. Vijf vissen rijker, ka-ching! Ik ga mijn spullen klaarmaken voor zaterdag. Zaterdag ochtend is voorlopig de laatste ochtend dat ik kan vissen. Ik ga namelijk op vakantie. Koel he? Op vakantie…op vakantie. De aankomende week staat er een tripje naar het Big Bend National Park op de kalender. Even niet vissen dus. Ik ga weer vroeg de deur uit. Fokked op van de dag ervoor. Kan ik nog zo’n dag krijgen? Ik pak het oude stukje nog een keer. No Fish Here! Dan maar naar het park, No Fish There. HUH? Het word ineens lastig? Ik doe niets anders dan de dag ervoor. Bij gods gratie krijg ik vandaag twee lichte aanbeetjes en dat was het dan. In het midden van het water zie ik een kleine alligator gar boven komen. Misschien is dat het probleem. Jammer, een dag met nul vissen……maar morgen naar The Big Bend.

Een weekje naar de bergen is natuurlijk ook hardstikke gaaf, maar ik zal jullie verder niet vervelen met mijn close encounter met een heuse diamondback rattler, een mogelijke encounter met mountain lions, black bears, tarantula’s, grote sprinkhanen, duizendpoten en nog meer van die ongediertes, een mooie bergtrail van een kilometer of zes lang….en weer terug, tientallen mooie foto’s, woestijnen, mexico, borderpatrols enzovoorts. Neeee, dit is een site over vissen…..dus?

Zaterdagochtend, terug van vakantie. Ook weer zo’n ongelofelijke week. Een beetje murw van alle indrukken sta ik een beetje zoetsappig weer aan de Concho River. Voordat ik aan de waterkant sta word ik al een paar keer vreemd aangekeken door de diverse mensen in hun gemeente autootjes. Zo van….wat gaat die nou doen? Nou gewoon…..vissen. Ik zie iemand in een bootje naar mij kijken. Vreemd, bootjes zie je hier niet veel. WAT! Staat mijn gulp open ofzo? Suf schuifel ik naar de waterkant. Naast de brug…graskantje met wat boomwortels en wier…word tot dusverre altijd gejaagd. Worp, niks, worp, niks, worp, niks. Ik volg de spinnerbait tot in mijn top. Dan kijk ik voor mij in het water. Huh? Allemaal dooie visjes. Langzaam begint het te dagen. Ik stop met vissen en ga eens even informeren bij de tackleshop. Daar word mijn vermoeden bevestigd als ik de krant onder mijn neus geschoven krijg. NO WAY!

Dat heb ik dus weer. De eerste fish kill sinds 2001! En dan moet dat dus precies NU gebeuren. Bedroefd en te vroeg ga ik terug naar huis. Ik doe nog even snel mijn verhaal aan de rest. Precies nu! Ik krijg te horen dat ik blij moet zijn dat het niet twee weken geleden gebeurd is. Daar hebben ze ook weer gelijk in. Ik moet me erbij neerleggen, het is niet anders! Over naar plan B maar dan. Lake Nasworthy. Ik rijd nog even terug naar de tackleshop om te vragen of ze me alvast een stekkie kunnen geven waar ik evt uit de voeten kan. Meren zijn een ander verhaal. Dit meer is 1400 vierkante meter groot. Ik moet even wat hulp hebben. Volgens de clerk moet ik naar Red Bluff Park! In het park zijn goede kantjes, daar kan je goed vissen. Spinnerbaits en ratelplugjes. Even aanschaffen maar dan, ik had wel weer wat verspeeld, en tijdens het shoppen neem ik ook nog maar even een koele Loomis cap mee. Al weer wat positiever stap ik de shop weer uit, op zoek naar nieuwe visgronden. Lake Nasworthy, here we come. Zondagmorgen mag ik voor de eerste keer op zoek naar mijn stekkie. Googlemaps is deze vakantie een van mijn grootste vrienden. Ik krijg stekkies te horen en ondertussen zoek ik, eigenwijs als ik ben natuurlijk ook nog even of ik zelf wat kan vinden. Red bluff park is deze keer wel de meest aangewezen plek op deze koude en bewolkte ochtend. Kwart over zeven sta ik aan de waterkant. Het is gewoon druk op het water. Veel bootjes en kantvissers zijn in de weer om net als mij wat te vangen. De bootjes liggen telkens aan de andere oever, de plekkies waar ik niet bij kan komen. Stelletje mazzelaars, ik voel mijzelf zwaar benadeeld! Zij liggen op de beste plekken. Anderzijds, ik moet niet sjacherijnen, doe ik ook niet hoor. Ik probeer er op mijn manier maar het allerbeste van te maken. Ik maak een hoop worpen, maar de visserij is hier beduidend lastiger dan aan de rivier.

Daar komt dan ook nog eens bij, dat de stekken die ik eigenlijk graag zou willen bevissen, de stekkies met bullrushes en andere waterplanten, vrijwel allemaal bezet zijn. KLOTE dus. Daarbij begint het nog eens te miezeren ook…..nog een paar worpen en dan kap ik er gewoon lekker mee. Mijn rat-l-trap bewijst mij in ieder geval dat ik hem niet voor niets gekocht heb. Ik vang op een ondiep stukje water, waar nog geen 30cm water staat toch nog een klein miezerig baarsje. Hij ziet er een beetje vreemd en bleekjes uit. Zal wel aan het weer liggen, denk ik bij mijzelf. Hop….terug in het water! Achteraf blijkt dit mijn vierde nieuwe vissoort te zijn, namelijk een white bass. Sjit, geen foto van….jammer 🙁 Op dat moment ga ik toch enigzins teleurgesteld terug naar huis. Toch heb ik genoeg vertrouwen om maandagmorgen op dezelfde stek terug te komen. Het ziet er allemaal best gelikt uit! Even kijken of de plekkies met waterplanten nu misschien niet bezet zijn. Yess, niemand daar. Dat word knallen.

Activiteit rond deze stekken is enorm. De vissen springen in het rond. Toch kan ik hier geen enkele vis verzilveren. Hoe is het toch mogelijk. Ik blijf maar struinen. Van stek naar stek, maar het lijkt erop dat de vissen vandaag een rustdag hebben. Wel verspeel ik nog twee vissen, nouja, verspelen…..ik krijg niet eens de kans om aan te slaan. Het enige wat ik deze keer op de foto mag zetten is een kreeft die het gras oversteekt. Waarschijnlijk zocht ie de weg naar de paralympics. Hij mist een schaar.

En helaas is het weer net zo snel 09:30 uur en kan ik weer aan mijn terugreis naar huis beginnen. De volgende dag besluit ik om nog maar eens terug te gaan naar de concho river. Lake nasworthy is TE moeilijk om van de kant te vissen. Slechts 1 visje in 5 uur tijd. Hopeloos. Ik overleg nog met Sharon om zeker te zijn van mijn zaak. Volgens haar, en trouwens ook volgens de krant was de fish kill nog niet zo erg als zeven jaar geleden. Proberen dus. Dinsdagochtend loop ik dus linea recta naar de topstek op de concho river. Helaas niets te vangen….en ik zie nog een drietal grote largemouth’s dood langs de kant liggen. Ik zit even met de handen in het haar, ik weet het allemaal even niet meer. Teleurgesteld stap ik weer in de auto, haal de city map te voorschijn en zie in een hoekje NOG een kanaal liggen. The grand canal…..PLING! Dit kanaal staat niet in verbinding met de concho en heeft, zo lijkt het op de kaart, een beetje dezelfde afmeting. Na 1½ uur zoeken blijkt dit grand canal een pisbakken afwateringskanaaltje te zijn waar ik never nooit een vis ga vangen. Weer een dag naar de klote, aargh! Morgen moet het anders. Woensdag is alles anders. Door andere verplichtingen in de ochtend besluit ik in overleg om te gaan vissen in de middag. Meestal niet de beste keuze, vanwege de warmte. Gelukkig is het nog redelijk bewolkt, later breekt het open. Voor de laatste keer lake nasworthy, deze keer een andere zijtak. En weer gaat het zeer….zeer moeizaam. De eerste vis vang ik pas na 3½ uur vissen. Een largemouth grist nog NET voor de kant mijn spinnerbait uit de oppervlakte. Ik ben zeer blij! EINDELIJK weer eens vis.

Kilometers heb ik ervoor gelopen. Echt hard voor moeten werken, maar dan is de voldoening dan ook daar. Ik heb nog anderhalf uur om te vissen. Deze keer word ik opgepikt door Peter, die mij trouwens ook had afgezet! Ik besluit dan ook maar om in rap tempo nog de beste stukkies af te vissen in de hoop nog een vis te landen. Een dik uurtje later, vlak voordat ik opgepikt word mag ik ook nog vis twee op de foto zetten……daarna is het over en sluiten.

Donderdag is een rustdag. We gaan lekker winkelen, geld uitgeven….als water! Moeder de vrouw stapt lekker de fashion stores in en ik besluit om de “Big 5 Sporting Goods” in te gaan. In de hoop wat hengelsport te vinden natuurlijk. Nou ze hebben wel wat, maar niet echt de spullen die me aanstaan. Dan maar naar de “adventure outdoors”. Gelukkig vind ik aan het eind van mijn vakantie nog een redelijk gesorteerde winkel. Ik koop nog wat spinnerbaits en chatterbaits, ik kan het niet laten. In overleg met de winkelbediende ga ik morgen “The Twin Buttes Reservoir” onveilig maken. Ik krijg weer een paar stekken toegeworpen. “Stay on the 67, turn left at de blallalalaa (bleek later een benzinepomp), straigt ahead to the boat ramp. Pick any road to the water, and you will catch some fish” Ehh O.K.! Dat heb ik ook wel nodig met 8300 vierkante meter in het verschiet. Vrijdagmorgen vroeg sta ik aan de boat ramp, de damp komt nog van het water. Jezus, wat een onwijs mooi water is dit zeg. Had ik hier maar eerder heengegaan. Dit water met onnoemelijk veel potentiele stekken ruikt naar big bass.

Er staan honderden dode struiken nog net met de toppen boven water. Het begint bij de kant en het eindigt tegen de overkant. Daartussen in lopen allemaal waterpaden van een meter of twee breed. Vrolijk begin ik met het casten van mijn spinnerbait. Jongens, dit kan niet lang duren voordat ik met een kromme stok sta. Vreemdgenoeg gebeurt er helemaal niks. Ik probeer verschillende manieren van vissen. Spinnerbaits, chatterbaits, speciale bass jigs maar niets mag lukken. Hoe kan dat nou man! Okee, het is frisjes, het water is niet heel diep, misschien ligt het daar aan. Een drie kwartier later verlaat ik deze stek om te verplaatsen naar een centraler gedeelte, wat dichter naar het eigenlijke meer. Ik heb nog een uurtje voordat ik weer vertrek. Een klein stukje verderop kom ik nog een trailerhelling tegen. Links en rechts daarvan is het nog goed vissen. Ik ga naar rechts, zie wat gejaag in de kant, maar verder dan een misser kom ik gewoonweg niet! Voor de rest blijft het deze dag gewoon stil. Balen zeg, de eerste week was zo goed vissen, de laatste week bleek tot dusverre zoveel taaier. Dit is de een na laatste dag. Ik baal ervan dat het niet lukt, het ligt gewoon aan mij! Weer geen vis deze dag, ik besluit naar huis te gaan. Eigenlijk heb ik geen zin meer in de laatste dag. Tegenvallende resultaten laten mij besluiten dat ik de laatste dag NIET meer ga vissen. Ik ga niet meer….klaar….afgelopen!

In de auto zit ik al te denken waar ik de volgende dag ga vissen. Ik ben verdomme in de USA, ik moet iedere kans pakken!!! Zo pep ik mijzelf op en zoek ik voor de allerlaatste keer mijn stek voor morgen uit. Vriendje google earth laat mij zien dat de eerste stek van gisteren inderdaad redelijk ondiep was en de laatste stek als potentiel goed genoemd mag worden, en ik zie nog een ander plekkie. Dat is wat verder lopen, maar daar ga ik beginnen.

Zaterdag…..de allerlaatste dag. Een beetje treurig omdat het de laatste dag is stap ik wederom vroeg in de auto. Een kwartiertje rijden en ik ben op de plek waar ik moet zijn. Eerst nog even naar de wallmart gereden om mijn ontbijt, een paar donuts, op te halen. Alles wat ik vandaag doe, doe ik voorlopig voor het laatst. Shit man, ik wil dat het nog niet voorbij is. Ik loop naar stek 2, bijna vanaf stek 3. Na twintig minuten, veel langer dan dat ik verwacht had sta ik aan het water. Ik zie de dode struiken weer in het water staan en ook de rotskant nodigt uit voor vis. Het suffe, onuitgeslapen gevoel in mijn lichaam zorgt ervoor dat ik een klein visje mis, NET onder de kant. Op diverse bass forums las ik regelmatig dat het direct veranderen van aas de vis nogmaals kan triggeren tot een beet. Chatterbait erop dan maar. En ja hoor, ik vang het visje direct! Niet groot, maar de eerste vis weer in twee dagen.

Direct hierna vang ik zijn broertje. Daarna is het weer over. Ik besluit om naar stek drie te lopen. Ook dit kantje is rotsachtig en wat stijler aflopend en verderop staat het barstensvol met dode takken. Het laatste stukje wandelen. Ik vang vis drie, vier, vijf en zes op dertig meter kantlijn. Eindelijk voorspoed. De laatste dag is er weer een om in te lijsten. Nog eens twee vissen schieten van de lijn door het aggressief jumpen uit het water. Ik vermaak me kostelijk……totdat ik op mijn horloge kijk. Tien uur, het is tijd om te stoppen. Het is klaar……ik neem nog een slok van mijn water. Kijk nog een keer over de twin buttes, en keer hem drie tellen later de rug toe. Langzaam wandelend loop ik door de bebossing naar mijn auto. Berusting, ik moet mij, al is het met tegenzin, erbij neerleggen dat het voorbij is. Het water verdwijnt langzaam uit mijn zicht. Shoot, wat heb ik een onwijze vakantie achter de rug. Deze trip zal mij altijd bij blijven.

Farewell Texas, till next time….i hope!