SNOEKBAARZEN IN DE PUT…

(08-02-2016) Na behoorlijk wat maandjes niet in de bellyboat te hebben gezeten is het eindelijk weer eens tijd om mijzelf als grote eend te verkleden. Ik heb een paar uurtjes de tijd om de eerste snoekbaarzen van 2016 te gaan noteren. Met een watertemperatuur van een graad of vijf mag ik eigenlijk niet klagen. Na een dubbel check van ongeveer alles drop ik de boel inclusief mijzelf in het water en begin ik vol goede moed aan mijn eerste bellyboot avontuur van dit jaar. Ik denk dat het een maand of zes geleden was dat ik samen met Ed voor het laatst een poging had gedaan om te verticalen en toen was het resultaat werkelijk dramatisch met nul vissen voor mij en het zelfde aantal voor Ed. Ik moet dan ook zeggen dat ik best blij ben met mijn eerste snoekbaars van de dag. Gauw de dieptemeter checken…10 meter….en dus houd ik voorlopig die 10 meter aan als leidraad voor het komende uurtje of wat….Maar na die flitsende start gebeurt niet veel meer totdat een medevisser zijn boot vlak voor mij te water laat en meteen een snoekbaars vangt.

Onder het mom van niet eigenwijs zijn vraag ik keurig netjes op welke diepte hij m ving. Ik had dus twee meter hoger moeten vissen zo blijkt. Inderdaad vang ik op 8 meter een snoekbaars, en hier en daar ook nog een halve aanbeet. Pas op het moment dat ik de topstek begin te verlaten en “volgens horen”  op een stuk terecht kom waar de vis totaal verdwenen is, krijg ik de nodige dosis actie. Helaas heb ik niet veel tijd meer om te blijven hangen aangezien ik nog een flink stuk terug moet flipperen om weer uit het water te geraken, maar op het korte stukje wat ik nog kan vissen vang ik zowaar drie vissen op rij! In eerste instantie heb ik toch een beetje een dubbel gevoel omdat ik best blij ben met vijf snoekbaarzen maar ik ook het idee heb dat er meer in gezeten had dan die vijf vissen die ik nu heb. Het is weer een goede lering voor de volgende keer, en dan is het natuurlijk hopen dat die vissen niet te ver weg zijn gezwommen. Na een uurtje of drieenhalf neem ik weer afscheid van mijn geliefde putje, want dat blijft het uiteraard, en zie ik weer reikhalzend uit naar de volgende sessie. Vijf vissies, de “snoekbaars nul”  is er weer af!