Noorwegen Saltstraumen 2022

Een van de voordelen van lang wachten is dat het korter duurt alvorens de volgende reis zich aan dient. En laat dat in mijn geval precies aan de orde zijn. Toen wij vorig jaar oktober richting Saltstraumen vertrokken was de volgende datum voor de Wout van Leeuwen groepsreis reeds bekend. 24 mei 2022 stond al met een dik gedrukt podloodje in mijn agenda. Acht maandjes verder gaan we terug naar de straumen. Hoe zou het zijn met de vangsten? Wie zal het zeggen. “Off we go”, op naar Saltstraumen, yeah!!

Visdag 1 – Na een lange reisdag worden we de volgende ochtend wakker om de eerste visdag van deze editie aan te gaan. Nouja, wat is vroeg? We staan rond half negen op de steiger, gespannen te wachten op wat gaat komen. Het is extra spannend vandaag, want het weer is op zijn zachtst gezegd niet best. Vooral de wind is knetterhard, kracht 5 met stoten tot 8 bft. Dat word binnen blijven, en hopen dat we ergens enigszins uit de wind kunnen liggen. Vandaag vis ik met Niels en Steef, en die vinden het niet erg om te pielen en dat gaan we dus ook maar doen. We liggen in de kleine straumen uit de wind en hopen op een beetje vis, want eerlijk gezegd… het zal vandaag echt niet veel meer worden. Gelukkig komt er wel wat vis in de boot, maar helaas laat de klapper van de dag, een koolvis van formaat zich net voor de boot lossen. Niet veel later, als we in de kleine straumen op een beschutte plek aan het heilbotten zijn zien we in een andere boot een mooie heilbot verschijnen. Het is Mick die met een klein pilkertje de eerste mooie vis van de dag weet te strikken. 1.10 meter. Check, de toon is gezet, maar voor deze dag houden we het voor gezien. Het waait gewoon te hard, zelf zo hard dat we met regelmaat wervelwinden zien en de valwinden ons tussen de bergen van de ene kant naar de andere kant laten sturen zonder enige controle. Let’s call it a day! Morgen gaan we verder.

Visdag 2 – De wind is gaan liggen en de vooruitzichten zien er eigenlijk best goed uit. Deze dag ga ik op pad met Ard en Arjan. Zij willen eigenlijk maar één ding en dat is groot wild vangen. We gaan dus vandaag voornamelijk op heilbot vissen en eventueel grote kabeljauw. Ard en Arjan ken ik al een paar jaar, en een dagje met deze gasten in de boot zitten is eigenlijk alleen maar heel erg gezellig. Onderweg naar de eerste stek word er al een hoop gelachen en dat gaat eigenlijk de hele dag zo door. De eerste stek die we aan doen had eigenlijk volgens mijn navionics app een mooi heilbot plaatje moeten zijn, maar dat deze app het ook niet altijd goed heeft word snel duidelijk als we merken dat hier geen plaatje te vinden is. Desalniettemin vangen we hier wel wat leuke kabeljauw maar verkassen we niet veel later toch meer richting beschut water want de wind begint weer enigszins aan te trekken. Toch heb ik deze keer mijn huiswerk gedaan en kunnen we een mooie stek aandoen aan de buitenrand van Bodo. Ook al krijgen we hier de nodige aanbeten en staan de sneeën in het kunstaas, het binnenboord krijgen van heilbot laat vooralsnog even op zich wachten. Als het ook hier toch harder begint te waaien en de controle over de drift verdwijnt vertrekken we ook hier en gaan we beschut in de haven liggen in de hoop daar wat meer resultaat te hebben.  

Als we iets dichter bij de kant driften merken we toch wel dat er veel vis in de kanten zit. Onder het mom van “even het batterij-tje opladen” doen we een aantal worpen met kleine shads richting de kant. Het levert grote hoeveelheden kabeljauw op met lengtes tussen de vijftig en zeventig centimeter. We hebben lol voor tien, maar we moeten ook niet het doel van vandaag uit het oog verliezen en dus gaan we twintig minuutjes later en tussen de twintig en dertig kabeljauwtjes verder weer op zoek naar de heilbot. Deze keer pakken we een stek die al wat meer bekend is voor Ard en Arjan. Na meerdere drifts tussen de eilandjes gebeurt dan toch waar we voor gekomen waren. Na verschillende mooie maat kabeljauw komt dat toch onze graag geziene favoriete vissoort boven water. Een mooie heilbot van 90 centimeter mag samen met Ard op de foto. Moooooi! Blije gezichten in de boot en supertof om mee te maken met deze brabo’s. Ik zou ze bijna braBRO’s willen noemen. We vissen nog even door op een andere stek maar rond zessen word besloten huiswaarts te gaan. Wat was dit en heerlijke dag, ik heb echt genoten!

Dag drie – Maatjesdag. Roy, Bryan en Dennis zijn ook mee op deze trip en ook nog huisgenoten. De avond hiervoor hebben we gekeken wat het weer gaat doen en dat lijdt ertoe dat we naar buiten gaan…en ver! Er word besloten naar de zuidelijke eilanden te varen. Het is daar rustig, er word niet veel gevist en daarom is de kans op het vangen van een grote heilbot misschien wel wat makkelijker, als is dat natuurlijk gewoon helemaal niet gemakkelijk te noemen. Onderweg doen we een aantal stops om op die manier de reis wat op te delen en natuurlijk ook andere soorten te vangen. En dat lukt best goed. Stek een en twee van deze dag vallen misschien wat tegen, maar stek drie levert ons flinke hoeveelheden en mooie maten kabeljauw op. Ook stek vier die we aan doen levert flink op, al zijn het op deze stek voornamelijk koolvisjes die ons aas aanvallen. Na het eten van de boterhammen gaan we de oversteek wagen en een half uur later komen we aan op de plaats van bestemming. We doen een aantal drifts op verschillende dieptes, maar de actie blijft beperkt tot een aantal volgers. Als daarna de twijfel een beetje toeslaat besluiten we te verkassen naar de noordkant van deze eilandengroep. Het blijkt een ongelukkige keuze, want buiten het feit dat we lange tijd onderweg zijn, hebben we ook nog te maken met een flinke deining een harde stroming en kunnen we eigenlijk wel zeggen dat we onverrichter zake verder reizen naar de volgende locatie. Gelukkig levert dit wel weer een mooie vis op. Eentje voor mij zelf dit keer. Een mooie gezonde en in perfecte staat verkerende kabeljauw is de mijne. Gauw maken we wat foto’s en proberen we nog een drift te maken in de hoop dat we nog wat meer vangen. De enige consternatie die we op dit moment nog hebben is een kokmeeuw die onder constante aanval staat van een grote groep sterntjes. Telkens als we de boot verplaatsen verplaatst mijnheer meeuw met ons mee, vanwege het feit dat de boot enige bescherming biedt. Uiteindelijk laten ze hem met rust en kunnen we weer overgaan tot de orde van de dag.  

Je zou toch zeggen dat er meer van dit soort vissen bij elkaar liggen maar niets is minder waar. Na het vangen van deze vis blijft het stil. Het zorgt ervoor dat we nog één stek aan doen. Deze keer een hele diepe stek, op zoek naar roodbaars. Een vis die ik persoonlijk nog niet had gevangen maar toch wel graag wilde vangen. Roy, Bryan en Dennis waren hier al geweest en met succes want zij hadden hier al een paar roodbaarsjes gevangen. Het duurt dan ook niet lang voordat ook ik mijn eerste Noorse roodbaarzen vang, twee zelfs… Ze zijn niet groot, maar voor het eerst ogen leggen op een nieuwe soort is en blijft bijzonder.

Het is het laatste wapenfeit van de dag. Zo aan het einde van de dag vraag ik mij toch af hoe het bij anderen geweest is. Na de nodige gesprekjes hier en daar blijkt dat nagenoeg niemand een goede dag heeft beleefd. Het blijkt dus zo’n dag te zijn dat het weer wèl mee zit, maar de vis gewoon niet mee wilde werken. Sterker nog, het lijkt erop dat we eigenlijk nog best een aardige dag hebben gehad met de vangsten die wij onderweg naar de verre stekken hadden. Het haalt voor mij in ieder geval het ongemakkelijke gevoel van het “te weinig hebben gevangen” weg. Het was gewoon zo’n dag en daar kan je helemaal niets aan veranderen…

Dag 4 – Op deze dag hebben we weer te maken met een matige wind wat ervoor zorgt dat we deze dag eigenlijk niet verder kunnen dan de haven van Bodo. Ik mag deze dag op pad met Sjors en Rob. Aangezien het twee dagen geleden best okee was met Ard en Arjan besluiten we gezamenlijk om nogmaals richting Bodo te vertrekken in de hoop een mooie heilbot te vangen, met een uitwijk naar de forse hoeveelheid kabeljauw die daar huist in de kanten. We proberen dus twee dingen, maar eerst moeten we er maar zien te komen. Gelukkig is het vroeg in de morgen nog goed te doen en maken we direct de oversteek om vervolgens onder de windkant en dus uit de wind de trip van twintig minuten naar Bodo te maken. We beginnen op een mooie plaat om te kijken of de heilbot een beetje mee wil werken. We zitten gezellig te babbelen met elkaar wanneer ik bemerk dat Sjors ineens wat stil is. Zijn hengel staat krom en niet veel later laat een kleine heilbot zich zien. Nou, dat is waar we voor kwamen en die hebben we dus al in de pocket. Groot is ie niet, maar welkom des te meer.

We maken wat foto’s en pikken daarna de draad weer op. Met regelmaat pakken we wat kabeljauw op de diepere stukken en uiteindelijk duiken we de kanten in om zo rond de tien meter diepte even flink huis te houden met het vangen van nog veel meer. Wederom vangen we kabeljauw, waarvan de meesten tussen de vijftig en de zeventig centimeter zijn. Het is gewoon een hele gezellige, leuke en ook nog eens visrijke dag. Wanneer we een beetje gaan “zoeken” pakken we nog een heilbot stek die hier vlakbij ligt, om vervolgens nog even op zoek te gaan naar pollak. Beide plannen leveren niets op en dus besluiten we de dag te eindigen waar we begonnen. Het levert nog een flinke hoeveelheid kabeljauw op. Even rekenend over de gehele dag vangen we tussen de dertig en de veertig kabeljauwen en niet te vergeten dat ene mooie heilbotje. Het levert drie blije gezichten op. En toegegeven, het kan inderdaad een stuk slechter. Wanneer we de oversteek weer wagen merken we dat de wind helemaal vertrokken is, wat zorgt voor een rustige overtocht. De mannen zijn blij vandaag. Ik mag zelfs blijven van ze. Een groter compliment kan je mij natuurlijk niet geven. Het geeft in ieder geval een big smile op mijn gezicht. Gevalletje eer van je werk?  

 Dag 5 – Dit keer weer een maatjesdag. De boys zijn gisteren terug gegaan naar de heilbot stek van afgelopen oktober. Dat was voor de tweede keer deze week. De eerste keer was vanwege de wind moeilijk te bepalen of deze rakkertjes er nog steeds zaten, maar dat werd in de tweede keer wel bevestigd. Met heilbotten in de dubbele cijfers werd logischer wijs ook vandaag de keuze gemaakt om terug te gaan, want al zijn die visjes niet mega groot, ze vechten als leeuwen en dat maakt deze visserij daarom ook zo ontzettend spectaculair. Twee dagen geleden werd hier ook een hele dikke bak van 1.67 cm gevangen door Niels en dat geeft alleen maar meer aanleiding om deze stek nogmaals te bezoeken.
Het driftlijntje van de jongens van de dag ervoor levert eigenlijk direct vis op. Wie had dat gedacht, acht maanden later is deze stek nog steeds een hot spot voor die kleine heilbotjes. Oke, eerlijk is eerlijk, het gaat niet gelijk goed, sterker nog…na dat ene heilbotje van mij wat ik vrijwel direct vang word het toch eventjes wat stiller. Het blijkt een geluk bij een ongeluk want we hebben concurrentie van een bootje of zes, maar na een klein uurtje zijn die allemaal vertrokken en hebben we op misschien één bootje na het rijk voor ons alleen.  

En alsof er een knop omgaat lijkt het ineens allemaal vanzelf te gaan. De aanbeten volgen elkaar snel op, we zien een hoop activiteit op de fishfinder en we vangen met regelmaat vis. Het stopt ook gewoon niet, het gaat de hele dag door. Dubbele hook-ups worden zelfs normaal en we hebben zelfs triple hook-ups. En telkens als we weer een nieuwe drift maken gebeurt precies hetzelfde. Hoeveel vis moet hier wel niet zitten? Daarbij, hoeveel aasvis moet hier wel niet zitten, want als al die mondjes gevoed moeten worden…tjonge! Een ding is wel duidelijk, onder water is het eten of gegeten worden. We vissen vrolijk verder en keer op keer komen er heilbotten boven water. Het is wel duidelijk dat dit een topdag gaat worden, en we zijn nog lang niet klaar. Heel af en toe word de verwachting van weer een heilbot getemperd en komt er wat anders boven water zoals bijvoorbeeld schelvis en kabeljauw.

Plots er er de nodige consternatie in de boot. Wanneer we denken dat Roy een wat grotere maat heilbot naar binnen aan het sleuren is word door een onverwachte kreet van Roy duidelijk dat het hier om een expliciet groot exemplaar gaat. Ik sta aan de andere kant van de boot en zie niet direct wat er gaande is, maar dat het bittere ernst is is wel duidelijk. Als we niet veel later een MEGA grote kabeljauw uit het water zien komen weten we genoeg. Wat een apparaat is dit dan? Die kop van dat beest is groter dan de grijnzende kop van Roy. Bi-zar! Gauw pakken we het meetlint erbij en word duidelijk dat deze is een duizelingwekkende maat heeft van 1.30 mtr. Het gewicht is onduidelijk, maar het is zwaar genoeg voor Roy om een aantal keer te zeggen dat hij ‘m niet meer kan houden. Na een moeizame release zien we deze vis uiteindelijk weer vertrekken naar de diepte, een shakende Roy achterblijvend. Deze moet even een plaatsje krijgen. Wow, wat een vis en wat een ervaring. Superdik dit!

Na dit fraaie, oude, rimpelige wijf van een kabeljauw lijkt het erop dat de stop uit het water getrokken is. De aanbeten worden minder en minder en gaan we een wat taaiere periode tegemoet. De triple hook-ups hebben we niet meer, de double hook-ups worden enkele en het word meer en meer werken voor een visje. Toch kunnen we niet anders zeggen als dat we een vooralsnog een topdag hebben met geweldige hoeveelheden vis, we hebben top weer en alles lijkt echt mee te zitten. We proberen nog een paar uurtjes te rommelen, maar uiteindelijk is het tijd om terug te varen naar ons kamp. Onderweg word stilletjes aan duidelijk wat we vandaag allemaal beleefd hebben. Wat een dag…

‘S Avonds is het weer even acclimatiseren. Ik mag namelijk de volgende en laatste visdag weer op pad met andere mensen. Toevalligerwijs zitten zij bij Joris in het huisje en het mag duidelijk zijn dat zij na het aanhoren van dit mooie verhaal ook graag naar deze locatie willen om te kijken of zij ook nog een graantje mee kunnen pikken van dit vreet festijn. De afspraak is dus snel gemaakt en de volgende dag, zo rond een uurtje of 08:30 staan we na een heerlijk ontbijtje klaar bij de stijger voor het volgende en laatste avontuur. Deze laatste dag ga ik op pad met Rob en met Arjan. Het doel is dus duidelijk, we gaan vandaag vissen op heilbotjes en we hopen dat we er veel gaan vangen. Rob heeft al aangegeven dat hij daar niet de materialen voor heeft en dus word er gegrabbeld uit mijn eigen assortiment aan shads. We pikken er een goede uit en hopen dat dat de shad van de dag gaat worden. Het is bladstil vandaag, het word zomers warm en ik heb besloten om vandaag alleen maar met mijn lichte hengel (70 grams) te gaan vissen om het maximale eruit te halen wat erin zit. Arjan gaat precies hetzelfde doen en Rob doet het met een maatje zwaarder. Als we na een half uurtje varen op de locatie komen en de shads te water gaan hoeven we niet lang te wachten en gaat de eerste hengel krom. Rob mag zijn eerste van de dag gaan drillen. Supertof!

Zelf pak ik ook mijn eerste van de dag met ultralight aas, althans als we spreken over Noorse begrippen. Een vijfendertig grams loodkopje en een shad van twaalf centimeter is natuurlijk niet heel groot. Een klein uurtje later hebben zowel Rob als ikzelf drie heilbotjes. Arjan heeft nog geen geluk en dus besluit ik mijn shadje aan hem te geven in de hoop dat hij ook gaat beginnen met vangen. Letterlijk twee minuten later staat ook Arjan zijn eerste vis van de dag te drillen. Geweldig!

Ondertussen maak ik een nieuwe shad klaar voor mijzelf, want ook ik vind het nog steeds veel te leuk om vis te vangen.
Ook Arjan vind het verbazingwekkend hoe groot het verschil kan zijn als het gaat om aaskeuze. Zijn eerste shad was zeker niet slecht, maar op de een of andere manier hadden ze daar gewoon geen zin in. Bijzonder! Het is inmiddels wel duidelijk dat ze groen op de menukaart hebben staan. Rob vist bewust wat groter, aangezien zijn materiaal wat zwaarder is maar wat betreft de vangsten is er niet veel verschil gelukkig. Niet veel later staan ze allebei te drillen en kan ik maar één ding doen….filmen.

Als het drie uur in de middag is, zijn we genoodzaakt te stoppen met vissen. Op zo’n laatste dag moet nog van alles gedaan worden met de boot. Sleutels moeten worden ingeleverd, de boot moet afgetankt worden en schoongemaakt worden en niet te vergeten de schoonmaak van de eigen materialen, want zo’n weekje zoutwater doet een hoop. We sluiten de dag af met drieëntwintig heilbotjes in de boot. Wat hebben we wederom een supertoffe dag gehad en wat hebben we een hoop actie gehad. Rob en Arjan zijn tevreden en ik zelf zeker ook. Het is mooi geweest. Als ik thuis kom neem ik een biertje en proost ik op een week die in alle opzichten goed verlopen is. Het weer werkte mee, de vis werkte mee (zowel in hoeveelheden als in maten) maar bovenal, het gezelschap was top! We zijn nog maar net terug, maar ik kijk nu al weer uit naar volgend jaar. Op naar nieuwe avonturen, nieuwe gesprekken en wie weet een nieuwe locatie? 😉

Voor meer informatie over het Wout van Leeuwen Noorwegen Festival kun je altijd contact opnemen met Joris (www.visreis.nl) Uiteraard kan je ook informatie inwinnen bij de jongens van Wout van Leeuwen (www.woutvanleeuwen.nl)  Marcel en Carl kunnen je alles vertellen over het vissen in Noorwegen.