Noorwegen Saltstraumen 2021

Goh, wat kan wachten toch lang duren. Met al die Corona perikelen werd het Wout van Leeuwen Noorwegen Festival maar liefst drie keer verplaatst alvorens het plaats kon gaan vinden. En omdat het wachten voor de meesten gewoon TE lang ging duren werd voor de gelegenheid het Wout van Leeuwen Noorwegen Festival dit jaar gecombineerd met mede winkelier Raven.
Hoe meer zielen hoe meer vreugd en dus gaan we op 5 oktober met ongeveer vijftig gelijk gestemden op pad naar Saltstraumen waar de vis hopelijk op ons ligt te wachten. Na een lange tocht met drie overstappen (Amsterdam- Kopenhagen, Kopenhagen – Trondheim, Trondheim – Bodo) komen we in de avond aan op de eindbestemming. De enige teleurstelling: er missen veertig (!) koffers. Kl#te SAS!  Geluk bij een ongeluk is dat de bagage wel degelijk onderweg is en pas laat, heel laat op de locatie gebracht wordt, vooral door de effords van Joris (de reisleider) en Kurt (de kamp manager) kan iedereen zich nog op de dag van morgen voorbereiden, want dat belooft de beste dag van de week te worden als het het weer betreft. De volgende morgen staat iedereen om 08:00 uur klaar voor de safety drill van Kurt om vervolgens supersnel op pad te gaan.

Dag 1. Het is ook echt een schitterende dag. De zee is zo vlak als het maar zijn kan. Ik mag vandaag met de groep Vroegop mee. Twee bootjes gevuld met fanaten, dat word mij snel duidelijk. Jacky, Herman en Edwin hebben geen vooropgezet plan, wat eigenlijk wel lekker is. We besluiten gezamenlijk om voorbij Bodo te varen richting het grote eiland Landegode. We hopen op een paar mooie kabeljauwen en wie weet wat er nog meer te voorschijn gaat komen. Gelukkig hoeven we niet lang te wachten alvorens de eerste vissen binnen de boot komen. Meerdere kabeljauwen laten zich zien en koolvis zit er bij de vleet. Soms zoveel dat je gewoonweg niet door de school heen komt. Toch is het niet echt waarvoor we gekomen zijn en als de vangsten toch een beetje tegenvallen, mede door een stilstaand getijde word besloten om terug te gaan richting fjord om daar de ingangen een beetje te bevissen in de hoop grote koolvis te vangen. We proberen tussendoor nog een diep stuk, daar word de koolvis inderdaad wat groter, maar nog niet van het formaat die we eigenlijk zouden willen hebben. Op naar de volgende stek. Er is weinig vis te bekennen. Pas als we bijna met de neus van de boot tegen de kant zitten (red. Een meter of twintig uit de kant) zien we vis liggen. Gauw worden de lichte hengels gepakt en vissen we deze steile kant uit. Niet veel later liggen er twee dikke pollakken in de boot. Eentje voor mijzelf en eentje voor Herman, die geniet van deze vis. De rest is gesterkt om door te werpen in de hoop zo’n bak te vangen.

Helaas blijft het op deze stek na deze twee fantastische vangsten stil, proberen we nog wat stekken uit onderweg naar huis, met wisselend succes en dan is het tijd om een einde te breien aan deze dag. Het word immers snel donker en de leiding wil (terecht) dat iedereen uit veiligheids overwegingen voor het donker afgemeerd is. Het was een mooie dag. Als het om het weer gaat, misschien wel de mooiste dag van de week. De volgende dag beleeft niet veel goeds met wat regen en winderige omstandigheden. Hopelijk maken we dat goed met een flinke hoeveelheid vis.

Dag 2: Op deze dag ben ik een team met Marcel, Andre, en vaste vismaat Roy die ik ook zover heb gekregen mee te gaan op dit mooie avontuur. We moeten genoodzaakt binnen blijven aangezien de wind te hard is om naar buiten te kunnen gaan. We blijven dus lekker binnen, hebben het plan om vandaag op heilbot te gaan vissen. Motto is dus om aasvissen te gaan vangen en vervolgens op zoek te gaan naar heilbot, net aan de buitenkant van de straumen. We hebben geen haast en blijven een tijdje hangen voor de deur. We hebben inmiddels zat aasvissen maar de koolvis is helemaal los en we vangen deze knakkers op ongeveer alles wat we in de tas hebben. De mooiste manier is toch wel het vangen van koolvis op oppervlakte aas. Ze gaan er vol voor! Wat een onwijs gave visserij is dit joh. Light tackle maakt de boel compleet want we staan echt met superlicht materiaal.

We vissen nog even door en vervolgens gaan we een poging wagen op de heilbot, een visserij die op zijn zachtst gezegd best spannend is en zeker niet gemakkelijk. We hebben een mooi plaatje gevonden, de driftzakken gaan overboord en we hopen natuurlijk dat het vandaag gaat gebeuren. Drift na drift word gemaakt, maar de heilbot laat het afweten. Op een paar spannende momenten na, waar de heilbot zich zeker even heeft laten zien bleek dat we deze vissen niet konden overhalen om het aas ook daadwerkelijk te pakken. Jammer maar helaas. Na een paar uur driften besluiten we om dit project voor vandaag af te sluiten in terug het fjord in te gaan en “voor de deur” te gaan vissen. Zeker voor Andre, want die wil toch graag een bakkie vol kabeljauw. Dat word dus kantjes af vissen in de middag, met resultaat, want binnen de kortste keren vangen we toch een behoorlijk klusje kabeljauw wat toch voor een blij bekkie zorgt bij Andre. Die mag aan het einde van de dag nog even het fileerhok in om zijn maaltje bij elkaar te fileren. Deze dag was een soort van taai, mede door het feit dat we op heilbot hebben gevist. Ik kan niet anders als benadrukken dat het vissen op heilbot echt niet gemakkelijk is. Je moet er echt wat voor doen en je vangt er zeker geen tien op een dag. Nouja, normaal gesproken niet, maar daar kom ik later nog op terug. 😉 Voor nu zijn we blij met wat we gevangen hebben. Marcel zeker met een bak van een koolvis en een echte mooie kabeljauw. Dikke mik voor die gozert!

De dagen gaan veel te snel voorbij. Dat is natuurlijk een goed teken, maarja…zoveel dagen hebben we nou ook weer niet. We hebben een huisje met ontzettend goed gezelschap, er word veel gelachen, er word serieus goed gekookt en onderling kunnen we het allemaal prima met elkaar vinden. Zo wordt er ongeveer dag en nacht over vissen gepraat, worden ideeën gespuid en plannen gemaakt. Heerlijk om te zien, het is iets waar ik zelf in ieder geval heel erg van kan genieten. Soms word er ook even aandachtig geluisterd als Joris langs komt om te vertellen wat er de volgende dag kan en mag. Het weerbericht word uitvoerig bepraat en het word wel duidelijk dat ook de volgende dag het vissen op open zee niet tot de mogelijkheden behoort. Ontzettend balen natuurlijk! Kamp manager Kurt adviseert om het eens binnenin het fjord te proberen, iets waar ik op voorhand zelf niet zoveel vertrouwen in heb, maarja…we kunnen niet anders en dus word het plan gemaakt om de volgende dag met huisgenoot Rene, Roy en Sjors op zoek te gaan naar van alles en nog wat. We beginnen zoals gewoonlijk met het vangen van koolvisjes als aasvis om zo snel als mogelijk het fjord in te vertrekken. De wind zal aantrekken en we willen dus asap naar de plaats van bestemming. De kans bestaat zelfs dat we het door de hoge golven niet gaan halen. Achteraf blijkt dat wij, omdat we op tijd vertrokken zijn, als een van de weinigen deze stek hebben bereikt. De andere boot uit ons huisje met Bryan, Dennis en Marcel zijn ook omgekeerd, maar zijn daardoor wel op een stek gekomen waar Bryan een mooie heilbot heeft weten te verschalken. Dat is effe top man!  

Na een pittig ritje komen we aan op de plaats van bestemming. We hebben twee stekken die we willen bevissen, beide op heilbot. Een diepe en een ondiepe stek. We besluiten op de ondiepe stek te beginnen. De eerste drift is nog geen succes maar we zien wel volop activiteit op de fishfinder. We markeren de stek om later even te kijken of er nog steeds wat gebeurd. Ondertussen zijn we aan drift twee begonnen en dat lijkt wel een succes te worden want activiteit is hier giga en het duurt dan ook niet lang voordat ik als eerste van de groep een heilbotje vang op een koolvis. Het is een kleintje, wat niet uit maakt, maar we komen er wel achter dat we misschien iets anders moeten handelen, want als de broertjes en zusjes zich regelmatig laten zien in het wateroppervlak om vervolgens weer de diepte in te schieten zien we wel dat het allemaal dezelfde maatjes zijn. De shad krijgt dus de voorkeur en niet veel later volgt ook nummer twee van de dag en de activiteit neemt eigenlijk alleen maar toe. Bizar om mee te maken, maar we vangen allemaal heilbot en niet EENTJE, maar gewoon veel. We hebben maximaal lol en daarbij maximaal sport, want de zware hengels hebben inmiddels plaats gemaakt voor wat lichtere hengels.

We blijven lekker driften en proberen het maximale eruit te halen wat erin zit. Dat lukt aardig wat zo op de helft van de dag staat de teller op zeventien heilbotten (of heilbotjes, wat u wilt). Het is een goede tegenhanger voor het weer, want dat is echt niet om aan te zien. We hebben nagenoeg de hele dag regen. Het mag de pret niet drukken, maar de foto camera’s blijven in de tassen en we doen het meeste met onze telefoons, en zelfs daarmee hoop ik dat ik de volgende dag nog een telefoon heb waar ik nog mee kan bellen en appen. De hoeveelheid regen is deze dag echt absurd. Nadat het met de heilbotjes wat minder wordt gaan we nog even langs de stek die we in de ochtend gemarkeerd hebben. We verwachten kabeljauw en natuurlijk nu ook heilbot, maar we krijgen in eerste instantie een paar hele dikke koolvissen die zich helemaal kapot knokken op ons lichte materiaal, en inmiddels ook verwacht pakken we nog een paar heilbotjes. Bizar, want de teller blijft uiteindelijk staan op tweeëntwintig heilbotjes. Wat een ongelooflijke topdag! Wauw! De gezichten staan op standje blij en we gaan zeiknat maar voldaan terug naar het kamp. Logisch is dat onze verhalen bijna met ongeloof worden aangehoord, dit hadden wij zelf natuurlijk ook niet aan zien komen.

De volgende dag weten we natuurlijk al wat we gaan doen. Deze keer zit ik bij Rene, Dennis en Bryan aan boord, mijn huisgenoten. Gezellig is dat op voorhand al. Zelf oinderweg naar stek 1, overigens een andere stek als waar we de dag ervoor zo goed hadden gevangen, word er al veel, heel veel gelachen. We hebben besloten eerst een andere baai in te gaan, op zoek naar zo’n monster van een heilbot. Deze stek oogt goed, maar na de eerste drift is het vertrouwen vrij snel weg waardoor we een anderhalf uur later toch maar weer naar onze hotspot vertrekken, hopend op wederom zo’n leuke dag. Het is deze dag wat drukker, logisch ook, maar het is nog steeds heel goed te doen. De shads zakken weer naar beneden.Een paar minuten later staat Bryan al met zijn eerste heilbot van de dag in zijn handen. Wat is dit toch gewoon kicken hé! Ook Rene vangt niet veel later zijn eerste heilbotje van de dag. Wat is het lekker dat je op zo’n stek terug kunt vallen. Het is gewoon constant raak, ook al merk je wel dat de vis onder de boot stilletjes aan wel een onderbuik gevoel begint te krijgen.

Als we een tijdje rond gedobberd hebben en verhaal na verhaal aanhoren komen we erachter dat Rene graag nog een pollak zou willen vangen. Aangezien hij constant de boot aan het besturen is kunnen we natuurlijk niet aan deze wens voorbij gaan. We maken een plannetje voor de laatste uren. We gaan eerst nog even naar de heilbot stek van Bryan om vervolgens de kleine straumen in te duiken op zoek naar de pollak voor Rene. Zonder onvertogen woord gaat iedereen akkoord, wat fijn is om op te merken, maar voordat we aankomen op Bryan’s stek komen we nog een stekkie tegen waarvan de kans best aanwezig is dat er ook pollak zit. Het is slechts een paar honderd meter verwijderd van elkaar en dus doen we eerst een aantal worpjes langs deze lange steile wand. Als ik Rene na een paar worpen wat rare geluiden hoor maken en vervolgens in het water kijk zie ik een vissenstaart verdwijnen in de diepte. “Was dat een pollak?” vraag ik aan Rene. “Nee een heilbot van over de meter!” krijg ik terug. Met mijn shad nog in het water kijk ik of ik deze heilbot nog kan triggeren tot een aanbeet. Hij was per slot van rekening toch geïnteresseerd in Rene’s aasje ook. Ik laat de shad nog even vallen, draai ‘m vervolgens een beetje op en laat ‘m daarna nog even stil hangen. Een zachte tik verraad de aanwezigheid van vis, niet veel later gevolgd door een kromme hengel. Voor de zekerheid sla ik nog een paar keer goed door, om zeker te zijn dat deze vis ook daadwerkelijk goed gehaakt zit. Ik vis met mijn 70 grammer namelijk. Na een minuut of tien ligt er een mooie heilbot naast de boot en wordt deze gezamenlijk binnenboord gehaald. Yesss! Wat een ontzettend gave sport is dat zeg. Light Tackle, een hengel met zeventig gram werpgewicht, zestien honderdste lijntje en vijfig honderdste voorslag. Er kan zoveel fout gaan met deze combinatie en zulke vissen maar laten we er maar vanuit gaan dat deze vis bestemd was voor mij!  

Na al deze hectiek gaan we naar Bryan’s stekkie maar helaas blijft dit zonder resultaat. Jammer, want ook deze stek heeft duidelijk potentie. Het laatste uurtje gaan we gericht vissen op pollak. De kleine straumen heeft dezelfde steile kanten als de stek waar we als eerste waren. Werpend met zijn viertjes naar de kant toe levert wel wat vis op, maar niet de gewenste pollak. Als het begint te schemeren en wederom begint te plenzen weten we dat de dag erop zit. Wat een topdag vandaag. Met voldoende vis in de boot. Elf heilbotten, de nodige kabeljauwtjes en zoals iedere dag genoeg koolvis. What a beautiful day!

Dag 6: De een na laatste dag alweer. Wel weer een supertoffe dag want deze dag zit ik samen met Roy, Bryan en Marcel in de boot. Gezellig en wederom een dag vol humor. Ook vandaag gaan we maar weer naar binnen. Het lijkt erop alsof daar alles gebeurt op dit moment. Normaal is het andersom, dan word buiten goed gevangen en is het binnen wat minder. Het maakt niet uit, de vis is gevonden. We beginnen de dag standaard met het vangen van koolvis, en dan bedoel ik dus het vangen van aasvis. Dat lijkt vooralsnog lastig als Roy de eerste koolvis die binnenkomt toch even op de meetlat legt, gewoon omdat het kan. Een dikke tachtiger is toch wel een hele mooie koolvis, en niet alleen Roy vangt dikke vissen, maar ook Marcel en Bryan vangen vissen die we niet als aasvissen kunnen gebruiken. Toch is het een kwartiertje later tijd om onze favoriete baai te gaan bezoeken, gelukkig met genoeg aasvissen van een mooi formaat. Ook de andere bootjes hebben inmiddels de hotspot gevonden, zo liggen ook Dennis, Renee en Veenman in de buurt en Joris ligt met  Ed en Erik een klein stukje verderop. Leuk om te zien en om te horen dat Dennis vandaag helemaal los gaat op de heilbot, hij heeft er deze dag meerdere op zijn naam gezet. Blij voor hem, want de dag ervoor wilde het maar niet lukken. Bij ons in de boot willen we Marcel graag aan de heilbot helpen maar dat laat vooralsnog even op zich wachten.

We vangen wel wat heilbot, maar na verloop van tijd besluiten we om te gaan verkassen. Het word tijd om even wat andere vissen te vangen als het even mogelijk is. We gaan naar een stekkie waar we twee dagen geleden flink wat mooie koolvissen vingen, werpen met een pikertje. Het levert wel wat op, maar niet wat we verwachten. Als we dan even geen plan hebben en rond dobberen in de toch wel flink aangetrokken wind besluiten we om het dieper te gaan proberen. Rond de tachtig meter zien we de fishfinder vollopen. Nadat we de boot gepositioneerd hebben gaan de lijnen naar beneden. Eenmaal op de bodem staat vrijwel direct de top krom waarbij de een een bak van een kabeljauw vangt en de ander een mooie schelvis. Toffe visserij. Bryan wordt wat overmoedig door zijn “gevonden” gummimak onderlijn boven zijn pilker te hangen om te kijken of hij meer dan een kabeljauw kan vangen. Dat lukt! Hij blijkt “Duits” talent te hebben, want al kost het wat moeite…er komen zowaar verschillende doubles binnen de boot, Bryan met een rode biet achterlatend. Hilarische momenten blijven maar komen als je die jongen hoort puffen en kreunen om die beesten naar boven te krijgen.

Het blijft wel bijzonder om te zien dat je gewoon ergens in de middle of nowhere ineens zo’n giga school vis tegenkomt. We maken nog even maximaal gebruik van deze stek, want om hier nou te vertrekken is ook weer zoiets. Toch merken we wel dat het stilletjes aan minder begint te worden, alsof die beesten weten dat we weer over ze heen driften. De laatste drift die we maken word alles weer stil. De fishfinder loopt nog steeds vol, maar de vis trapt er niet meer in. Het is voorbij! Bij het binnen draaien van mijn pilker loop ik dan terstond ook nog een keertje vast. Potverdikke, hoe kan dat nou? Ik probeer de boel lost te trekken en kom er pas na een seconde of twintig achter dat er daadwerkelijk vis aan mijn pilker hangt. De vis gaat zelfs door de slip! Ik begrijp er niks meer van. Toch best spannend als je niet weet wat er aan de andere kant van lijn hangt. Ik schat in dat het een hele dikke kabeljauw is, maar niets is minder waar, ik heb gewoon heel veel geluk op deze visreis…

Wederom heeft een heilbot zich vergist en mag ik wederom met een mooie vis op de foto. Hoe zeer ik ‘m Marcel ook gun, ik kan ‘m niet aan de lijn knopen, anders had ik het gedaan. We gaan stilletjes aan weer terug naar het kamp, maar onderweg pakken we nog wel een aantal stekken om te kijken of we die heilbot voor Marcel kunnen pakken. Wederom pakken we Bryan’s heilbotstek. Niet toevallig natuurlijk, deze stek heeft bewezen dat ie vis oplevert en strategisch gezien is ligt deze plek ook gewoon goed. De eerste drift laat direct een heilbot zien. Het aasje van Marcel word gevolgd door een mooie heilbot, maar alsof het zo moet zijn duikt de vis weer terug de diepte in. Wat we hierna ook proberen, de vis laat zich niet meer zien. Echt balen voor Mars, maarja “what do you do!” Als het donker begint te worden “moeten” we gewoonweg vertrekken. De wil om te blijven is er, maar regels zijn regels. We moeten voor het donker word uit veiligheids overwegingen  weer terug zijn bij het kamp. En zo is de een na laatste dat een feit. Rummetje pakken en op naar de volgende dag.

Het is al weer de laatste visdag. Deze dag ga ik op pad met Bart, Rob en Andre. Grote plus vandaag? We kunner naar buiten. Ook al krijgen we een bak met regen over ons heen, het word we duidelijk dat we het er van moeten gaan nemen. Ook al wordt er buiten weinig gevangen, we besluiten om ver, heel ver weg te gaan. Anderhalf uur varen, voorbij het grote eiland want daar ligt een stek die ik heel graag zou willen bezoeken. De verhalen die ik daarover heb gehoord zijn ronduit goed en dus gaan we vroeg in de morgen met twee bootjes op pad, op zoek naar de èchte grote rakkers. Kabeljauwen en heilbotten, here we come. Als we na een lange tocht aankomen op de plaats van bestemming zien we wel dat dit echt een mooie stek is, met een vlakke plaat op veertig meter en verder alleen maar zeer grote dieptes om ons heen. Dit moet toch goed komen zou je zeggen, maarrr het blijft angstvallig stil. Tuurlijk, we vangen wel wat koolvis maar dit is niet waar we voor gekomen zijn. Ondertussen vangen we af en toe een kabeljauwtje en hier en daar een dikke lom. Eigenlijk is het al snel duidelijk, ook op anderhalf uur varen is de vis niet te bekennen. Toch is het best gezellig aan boord en met een praatje pot gaat de tijd best snel. Na een aantal drifts verspreid over dit onder water eiland komen we tot de conclusie dat we moeten verkassen. De volgende stek is een heilbot stek waar we hopelijk toch nog wat activiteit zullen hebben. Ik krijg nog wel een aanbeet wat voelt als heilbot, maar als ik aan sla sla ik in het luchtledige. Ik baal als een stekker, want dit had zomaar eens een hele mooie vis kunnen zijn. We driften nog eventjes door, maar zonder resultaat en dus zijn we genoodzaakt op zoek te gaan naar een volgende stek waar we misschien nog eens tegen een voltreffer aan kunnen lopen…

Ook de volgende stekken leveren, misschien wel een beetje verwacht, geen bijzondere vissen op. Oke, er komt nog een dikke kabeljauw voor Rob binnenboord, maar daar houdt het eigenlijk ook wel een beetje op. Als we na verloop van tijd besluiten dat de wegen gaan splitsen besluiten wij nog een tijdje op kabeljauw te proberen terwijl Roy en Rene nog even proberen op heilbot. Uiteindelijk vangen zij nog een paar mooie dikke kabeljauwen en blijft het bij ons op een paar visjes na stil. Een stilstaande bui blijft maar boven ons hangen en terwijl het echt plenst van de regen word er besloten om terug te gaan naar het kamp. Geen vreemde keuze gezien het weer en de vangsten. Een typisch gevalletje van gegokt en verloren. Het is wat het is, en het mag zeker de goede vibe van de week niet in de weg zitten. Dat doet het dus ook niet. Rond 15:00 uur zijn we in het huisje. Geluk bij een ongeluk is dat ik alles netjes schoon kan maken en op kan bergen, zodat mij dat thuis in ieder geval bespaard zal blijven. Saltstraumen 2021, je was in vele opzichten geweldig. De week was super, de vangsten waren top en het gezelschap was ongekend leuk. Salstraumen tot gauw, over een half jaartje zijn we weer terug.

Voor meer informatie over het Wout van Leeuwen Noorwegen Festival kun je altijd contact opnemen met Joris (www.visreis.nl) Uiteraard kan je ook informatie inwinnen bij de jongens van Wout van Leeuwen (www.woutvanleeuwen.nl)  Marcel en Carl kunnen je alles vertellen over het vissen in Noorwegen.