Noorwegen Saltstraumen 2019

Het goede nieuws dat ik het Wout van Leeuwen Noorwegen Festival 2019 in Saltstraumen mocht bijwonen kwam als een echte verrassing. Een aantal jaren geleden had ik wel wat plannen om eens te kijken hoe het zou zijn om daar de kantjes eens af te vissen, maar mooier als dit kon het eigenlijk niet worden. Met een boot tot je beschikking en een gigantische omgeving met onnoemelijk veel stekken moet het toch wel goed gaan komen. Okee, Joris (de eigenaar van visreis.nl en organisator van dit festival) had wel drieëntwintig Nederlanders extra bij zich die ook de nodige begeleiding nodig hadden. En dat was dan ook tegelijk het spannende gedeelte in dit hele avontuur. Mega spannend, maar mijzelf kennende moet dat toch goed gaan komen. Let’s go…

Dag 1. Gelukkig word ik door Joris niet voor de leeuwen gegooid en mag ik deze dag samen met Mick en Willem op pad. Voor mij redelijk bekende gasten die hier al een aantal malen zijn geweest, en gelukkig mag ik deze dag een klein beetje ervaren in plaats van begeleiden. We kunnen in ieder geval naar buiten, ook al is het best heftig, en we varen richting het grote eiland. Niet heel veel later sta ik mijn allereerste Noorse kabeljauw te drillen op mijn aangeschafte materialen. Geweldig! Groot is het niet, maar de lol is er niet minder om. Deze visserij is best grappig. Na een paar uur hebben we een behoorlijk aantal kabeljauwen en koolvissen in de boot gezien, maar de omstandigheden worden er niet beter op. Een pittige wind laat ons weer terug keren naar de fjorden en daar gaan we na een aanvraag van mijzelf op zoek naar grote koolvis en pollak. Dat dat een stuk makkelijker gezegd is als gedaan komen we snel genoeg achter. Deze rakkers blijven achterwege maar door deze manier van vissen (werpend naar de kanten) kom ik er wel achter dat je op deze manier behoorlijk wat kleine kabeljauw en kelp kabeljauw kan vangen. Zelfs Mick en Willem zijn onder de indruk en genieten van deze relatief lichte visserij. 25 Grams loodkopje en een 12 cm shadje zorgen voor een hoop plezier. Aan het einde van de dag hebben we zomaar een veertigtal vissen binnen de boot. Supertof en ondanks het feit dat ik deze dag meer begeleid werd door de boys hebben ze toch nog wat geleerd. Ik zeg toppie!

Dag 2. Na een serieuze zware nacht, waar ik ook nog eens overduidelijk ergens een virusje op de kop getikt heb is het tijd om op pad te gaan met Herman en Johan. En deze dag krijg ik ook echt de vuurdoop waar ik al zo bang voor was. Een harde wind zorgt er zelfs voor dat er binnen het fjord bijna niet gevist kan worden. Onderweg naar de stek die ik voor ogen heb zie ik dat de golven voor mij best behoorlijk fors zijn. In overleg besluiten we er toch voor te gaan en door te varen naar de plaats van bestemming. Trollen is het enige wat we kunnen doen deze dag, maar gelukkig hoeven we niet lang te wachten op de voor mij verlossende aanbeet. Een mooie koolvis heeft zich vergrepen aan de plug en laat de hengel even fors krommen. Daarna is het tijd voor een fotootje en kan de vis ongeschonden weer terug in zijn element. Pfieuw, we zijn van de nul! Heel blij mee, zeker met zo’n kut dag. Wat een wind zeg. Na een uurtje of twee besluiten we terug te gaan in de hoop wat meer beschuit terecht te komen. Ik besluit om terug te gaan naar de kleine straumen, daar waar ik de dag ervoor met Willem en Mick zo lekker had staan vangen. Van vissen komt deze dag voor mij niet zo veel, ik heb het lastig genoeg om de boot op de stek te houden en niet te stranden op de kant. Gelukkig krijgen de mannen deze ultrafijne manier van vissen redelijk snel onder controle en nadat ik een paar keer heb laten zien hoe het moet gaat het ook bij hun redelijk, en later zelfs best goed. We weten deze dag ook nog een gulletje of vijfentwintig te vangen en we weten dat we daarmee niet moeten klagen, want die wind was werkelijk belachelijk te noemen. Toch zijn de mannen tevreden hetgeen voor mij weer een hele geruststelling was. Logisch toch?, want ook al weet iedereen dat het voor mij de eerste keer is, ik leg de lat voor mijzelf best hoog en ik wil dat de gasten het naar hun zin hebben en terug kunnen kijken op een toffe dag. Missie geslaagd zo lijkt mij…

Dag 3. Deze dag mag ik met vader Steef en zoon Nils op pad. Serieus gezellige gasten. Steef had maar één wens, en dat was gewoonweg een dagje pielen. Misschien is het “meant to be” want dan ben je natuurlijk bij mij aan het goede adres. Al gauw word er een plannetje gesmeed. We besluiten om een gokje te wagen voor het vissen op zeeforel, om vervolgens een paar uurtjes op heilbot te vissen en als dat niet lukt (want die kans is natuurlijk groot) gaan we nog even een paar uurtjes klooien bij de kleine straumen. Het uitgekozen fjord is flink, maar wel overzichtelijk met aan het einde een uitstroom van een rivier. Hoe mooi wil je het hebben. We besluiten om een kantje dicht bij de rivier te vissen en bewust niet te lang te vissen op deze lastig te vangen vis. Ondertussen proberen we te genieten van een nagenoeg windstille omgeving met bergtoppen die nog in de sneeuw liggen en een groen oerwoud van bomen daaronder. Geweldig. Dat aangezicht is volgens mij Noorwegen bij uitstek. We vissen een kantje dicht bij de rivierenzone uit maar tevergeefs. Ik ben ervan overtuigd dat die beesten hier wel zitten, maar echt veel materiaal heb ik niet bij mij voor deze visserij en de in het winkeltje aangekochte lepeltjes bieden deze keer geen soelaas. We laten het voor wat het is en gaan op zoek naar de heilbot. Het is een stek vlakbij de zeeforel stek en ligt dus diep verborgen in het fjord. Ik vraag mij af of dit wel zo interessant is, maar op de kaart staat duidelijk aangegeven dat het goed is. We proberen het een uurtje, maar helaas…geen heilbot! Ondertussen genieten we maar van onze xxl room with a view…

Als we nog een lange heilbot drift maken op een andere stek zien we we wat symbolen op de fishfinder, maar het leidt niet tot een aanbeet. Aan het einde van deze lange drift zien we toch een flink aantal symbolen en laten we voor de zekerheid maar even de pilkers zakken. Direct staan de hengels krom en weten we in zeer korte tijd in een aantal driftjes een flinke hoeveelheid maar helaas niet mega grote kabeljauw te vangen. Toch wel heel leuk om vader en zoon zo samen te zien, en bij de eerste de beste double hookup van de mannen neem ik natuurlijk even een kiekje. Mooi!

Nadat we een aantal driftjes gedaan hebben en we eigenlijk geen resultaat meer halen besluiten we dat het tijd is geworden om echt te gaan pielen en verkassen we naar de kleine straumen. De spinhengeltjes komen te voorschijn en al gauw word er weer kabeljauw gevangen. Met grote regelmaat staat er weer een top krom. Vooral Niels weet ze in eerste instantie met een shad goed te raken, maar als het dan bij Steef en bij mij wat stil begint te vallen grijpt hij naar zijn geheime middel. Een 50 grams kop voorzien van een klein zwart twistertje met rode staart zorgt letterlijk voor de ene na de andere kabeljauw. Kijk ‘m gaan die Niels. Supertof om te zien. Na een tijdje houden we het voor gezien, proberen we op de bonnefooi in de grote straumen nog wat te bewerkstelligen maar helaas zonder resultaat. Toch zijn de mannen blij met dit “piel dagje” en gaan zij en ik tevreden huiswaarts.

Dag 4. In eerste instantie zou ik deze dag ingedeeld zijn mij Peter, Han en Berny, maar intuïtief heb ik het gevoel dat ik op deze boot overbodig ben. Logisch ook, want met wederom een stevige wind en de bedoeling om op heilbot te gaan vissen is vier man aan boord gewoonweg een beetje te veel. Daarbuiten, ik voel mij niet echt goed en heb behoefte aan een klein beetje rust. Geluk bij een ongeluk heeft Joris voor de laatste twee dagen een bootje gehuurd voor Rob, mij en Joris zelf en hoef ik dus niet thuis te blijven maar kan ik als ik wil gewoon op pad. In eerste instantie twijfel ik of ik de boot moet pakken, maar na een rust momentje ik trek de stoute schoenen aan en ga slechts voor een paar uurtjes op zoek naar de zeeforel. Ondanks de wind kan ik mij in het fjord redelijk laten driften en vis ik een heel stuk af, zonder dat ik daar heel veel moeite voor hoef te doen. Soms moet ik even de motor in z’n achteruit zetten om niet in de kant te komen. Ongelooflijk maar waar zie ik binnen de eerste twintig worpen een over-enthousiast  zeeforelletje mijn lepel pakken. Het beestje is misschien tweeën half keer zo groot als mijn lepel, maar hij bezorgt mij toch zeker wel een glimlach op mijn gezicht. Ik vis verder en hoop op nog een groter exemplaar en zorg ervoor dat de camera klaar staat op statief want dat was bij de eerste keer niet succesvol. Een half uurtje later is het zover. Ik fix alles wat ik moet fixen. De boot is naar een safe locatie verplaatst, de camera staat klaar, de vis is zo goed als uitgedrild en hoeft alleen nog maar naar boven gepompt te worden. Ik ben compleet in mijn nopjes totdat de vis boven komt en ik zie dat deze forel zich heeft verkleed als kabeljauw . Shit! Stiekem moet ik natuurlijk wel lachen. Toch zet ik m maar even op de foto. De vis met een verhaal zullen we maar zeggen.

Hierna vis ik nog een heel stuk af, maar helaas zonder resultaat. Langzaam maar zeker drift ik naar de brug, maar het vissen hier word erg bemoeilijkt door de harde wind die mij snel richting de kant blaast. Ik kom hier gewoonweg niet aan vissen toe en dus moet ik met pijn in het hart beslissen om de speurtocht naar grotere forellen te staken. Ik ga nog even naar de kleine stroom om wat foto’s te maken van die mooie kelp kabeljauwtjes. Die vissen zijn zo mooi gekleurd! (heeft te maken met het aanbod van het aas tussen het kelp waardoor ze zo kleuren) En ik had gewoonweg nog geen leuke foto’s van die beestjes. Op deze manier sla ik dus mooi twee vliegen in een klap. Ondertussen geniet ik nog wat van de omgeving en vang met grote regelmaat van die mooie oranje gekleurde knakkers.

Na een tijdje rond gedobberd te hebben besluit ik dat het mooi is geweest en ga ik weer mooi op tijd richting het kamp. Steef en Niels zijn ook gearriveerd en hebben deze middag heel tof vis gevangen en hebben een super stekkie voor zeewolf gevonden en dan ook nog eens op een steenworp afstand van onze tijdelijke huisvesting. Zij hebben besloten om na het eten nog even terug het water op te gaan om te kijken of ze nog meer van die zeewolven kunnen vangen. Niels heeft er inmiddels een van 102 cm gevangen. En dat is voor zeewolf eigenlijk wel een hele beste maat. Ik besluit om nog even mee te gaan, want ook deze vis staat op mijn verlanglijstje. Niet veel later laat ik mijn speciale zeewolf montage zakken naar honderd (pfff) meter diepte. Het enige wat je met deze visserij moet doen is irriteren en dan volgt de beet vanzelf. Niels geeft nog even het voorbeeld maar de vis lost en niet veel later mag ik zelf een vis van honderd meter naar boven takelen. En dan kom je erachter dat dat best wel een aardig eindje is. Ach, het is voor een goed doel zullen we maar zeggen, en gelukkig zie ik als de vis zich langzaam maar zeker laat zien, dat het inderdaad om een zeewolf gaat. Hoe gemakkelijk kan het gaan! Het is geen mega grote vis, maar dat maakt niet uit. Het is een nieuwe soort en graag geziene lelijkerd. Check! Ook deze vis kunnen we weer af vinken. Dag 4 word succesvol afgerond…

Dag 5. Eindelijk is het zover. We kunnen het open water op. De omstandigheden zijn niet optimaal, maar we kunnen eruit! YES! We hebben nog twee dagen te vissen en die ga ik doorbrengen samen met Joris en Rob, mijn mede begeleiders of nog eerlijker gezegd…mijn noodzakelijke houvasten voor deze trip. Target vis voor vandaag is heilbot en we gaan met een aantal boten richting de eerste eilanden, ongeveer een uur varen vanaf de Saltstraumen. Na het vangen van de benodigde koolvis, die fungeert als aasvis voor die grote platvissen kunnen we beginnen aan deze mooie en hopelijk memorabele visdag. Al gauw word wel duidelijk dat de visserij op “open zee” wat anders is als het vissen binnenin. Beide zijn top, maar het formaat vis buiten is gevoelsmatig toch wel wat groter dan binnen. De koolvissen worden vlak boven de bodem aangeboden en nu is het wachten tot er wat gebeurd. De koolvis word regelmatig “gepakt” maar tot nu toe alleen door lom, leng en kabeljauw. Die vissen zijn overigens ook geen straf hoor, want het formaat vis wat je vangt op zo’n koolvis is zodanig dat je ook daar flinke spierballen van krijgt. Zo vangen we allemaal van die mooie dikke kabeljauwen. Inmiddels zijn er op de andere boten ook al heilbotten gevangen en verspeeld, wat ervoor zorgt dat de spanning behoorlijk groot is bij mij. Ik wil ook graag het gevecht aangaan met zo’n heilbot!! Voorlopig is het afwachten en vang ik gewoon een kabeljauw van tegen de meter. Ook geen straf natuurlijk. 😉

Nadat we een tijdje op deze stek hebben gelegen, en verbazingwekkend genoeg zonder resultaat, word het tijd om te verkassen naar de volgende heilbot stek. Het ligt niet heel veel verder. In eerste instantie pakken we nog een paar koolvissen die gaan fungeren als verse aasvis en dan gaan we weer door. Vol verwachting laat ik de aasvis weer zakken en ik hoop natuurlijk dat ik hier misschien wel met zo’n reuze platvis mag gaan stoeien. Als ik niets vermoedend lekker relaxed op de punt van de boot zit en een paar meter boven de bodem plotsklaps weerstand voel, weet ik dat dit misschien wel eens een aanbeet zou kunnen zijn. Ik zeg niets, maar in een fractie van een seconde sta ik en ram ik de top van de hengel naar de horizon. Hangen!! YESSS! In eerste instantie gebeurt er eigenlijk weinig een probeer ik voor mijn gevoel een koelkast deur naar boven te pompen, wat overigens best aardig gaat. Inmiddels haalt Joris zijn hengel naar boven om zijn hengel te vervangen voor een camera en gek genoeg aanschouw ik eigenlijk alles wat hij aan het doen is. Als zijn shad boven komt zien we allebei een grote schim achter zijn shad aankomen. WOW!, nóg een heilbot. Een serieus balende Joris laat zijn aas nog zakken, maar tevergeefs. Gauw vergeten en over naar de heilbot die nog aan mijn hengel hangt en inmiddels in de gaten heeft dat hij gehaakt is. In één streep gaat die knakker terug naar de bodem alwaar ik wederom kan beginnen met het naar boven takelen. Een tijdje later zien we voor het eerst deze prachtige vis. Het is er eentje die boven de meter gaat! Vet dit! Joris probeert de vis te gaffen, maar voordat die gaf in de bek zit gaat de vis voor een laatste poging om de haak te lossen. Die slip staat toch best wel vast, maar deze heilbot doet het aandoen alsof ik een lijntje door mijn ogen aan het trekken ben. Niet normaal dit. Ik begin het ook wel te voelen dus zodra de vis weer in de oppervlakte ligt mag het voor mij ook echt gedaan zijn. De heilbot word keurig gegaft, de vis raast nog heel even uit aan de buitenkant van de boot, maar hij gaat nergens meer heen. YESSS! Even bijkomen is wel nodig en daarna gaan we voor een hele vette foto sessie, en natuurlijk even meten. Deze heilbot meet 1.12 meter. Wat een bak, en dan te bedenken dat dit eigenlijk maar een kleintje is…. Hoe dan ook een supertoffe ervaring. Dit smaakt naar meer…

Als de rust terug is gekeerd besluiten we om de boot weer terug te zetten om te kijken of we de “volger” misschien ook nog wel kunnen verleiden tot een hapje koolvis. Het is werkelijk te bizar voor woorden dat we de lijnen net hebben laten zakken en Rob vrijwel direct met een heilbot aan het stoeien is. Dit kan toch niet anders als dat dit de vis is die Joris achter zijn shad aan had. Ook dit blijkt een vis van formaat te zijn en ook hier gebeurd ongeveer hetzelfde als dat er bij mij gebeurde. Wat een dag zeg! Ook Rob’s heilbot komt binnen de boot en met een lengte van 1.08 meter mag ook deze vis er zeker zijn. Top! We hopen nu zeker natuurlijk dat ook Joris zijn heilbot mag vangen. Dat zou echt de kers op de taart zijn nietwaar? We doen nog een drift, maar helaas blijft het deze keer stil.

We besluiten om nog verder te vissen op grote kabeljauw, wat ook lukt, maar de verrekte heilbot voor Joris gaat ‘m waarschijnlijk niet meer worden. Aan het einde van de dag proberen we nog een stek waar Rob in het verleden een mooie grote heilbot verspeelde, maar ook daar wil het niet meer lukken. Jammer voor Joris, maar hoe dan ook gaat deze dag de boeken in als de beste tot zover en ik verwacht eerlijk gezegd ook dat het de beste zal blijven. We mogen morgen nog een keer wat alle weersites geven een prima windje aan. Kom maar op…geef ons nog maar zo’n dag! We maken een plan voor morgen en willen alle drie graag een dagje werpen op grote koolvis en pollak en natuurlijk nog een poging wagen op zo’n mooie heilbot. De volgende dag is het weerbericht bijgesteld en op zo’n manier dat het vissen buiten lastig gaat worden. We gaan niet naar de beoogde koolvis/pollak stek maar besluiten na het vangen van aasvis naar de haven van Bodo te gaan in de hoop een heilbot te haken. Helaas blijft het beperkt tot een enkele aanbeet maar het resulteert niet in vis. We gaan toch maar op zoek naar die pollak!  

Het word al gauw duidelijk dat het met die wind allemaal best wel wat lastig gaat worden, want Joris blijft noodzakelijk aan het stuur geplakt anders vliegen we óf op de klippen of we gaan er te ver vandaan. Jammer, maar ondertussen is Joris al weer op zoek naar een ander stekkie. Met behoorlijk wat pijn en moeite komen we door de hoge golven toch aan op een stekje uit de wind. Schitterend is het hier met stijle kanten en mooie dieptes tussen de ondieptes. Hier moet het toch wel gaan lukken? Kromme hengels hebben we genoeg en we vangen ook hier weer van die fantastisch mooie kabeljauwen, en dat dan ook nog eens op licht materiaal. Magnifiek!

Nog even vissen we hier door en dan word het zo stilletjes aan tijd om via een aantal andere stekken terug te gaan naar het kamp. Joris wil. Logisch ook, binnen zijn voordat alle anderen binnen zijn om ze op deze manier de nodige instructies te geven over de afhandeling van de boten en dergelijke. De laatste drift die we maken levert voor ons alle drie geen vis meer op, en dat is dan ook wel weer een soort bijzonder, alsof ze van bovenaf zeggen dat het wel welletjes is geweest. Ik vind het persoonlijk ook wel welletjes want op deze manier kan ik al mijn materialen op mijn dooie gemak netjes afspoelen en opbergen. Dat afspoelen is ook wel nodig want op al het gebruikte materiaal ligt een witte waas van het zout. Wat een week hebben we gehad zeg. De wind heeft best wat roet in het eten gegooid, maar achteraf zou je dat gewoon helemaal niet zeggen. Nu weet ik dat je je ook prima kan vermaken binnen het fjord en dat de mogelijkheden eigenlijk legio zijn, als je maar de goede materialen bij je hebt. Het Wout van Leeuwen Noorwegen Festival was ook dit jaar een groot succes, niet op de minste plaats door de tomeloze inzet en kundigheid van Joris en Rob, en ik geloof dat ik zelf op mijn manier (ook al was het pas de eerste keer dat ik meeging als begeleider) ook mijn steentje heb kunnen bijdragen aan een succesvolle week vissen. De datum voor volgend jaar staat gekrast in de agenda. Hopelijk mag ik er dan weer bij zijn. Saltstraumen…Hopefully untill next year!

Voor meer informatie over het Wout van Leeuwen Noorwegen Festival kun je altijd contact opnemen met Joris (www.visreis.nl) Uiteraard kan je ook informatie inwinnen bij de jongens van Wout van Leeuwen (www.woutvanleeuwen.nl)  Marcel en Carl kunnen je alles vertellen over het vissen in Noorwegen.