Noorwegen, Nappstraumen 2024

Het is 7 Mei 2024. Het Wout van Leeuwen Noorwegen Festival staat op het punt van beginnen. Een groep van dertig man waaronder Roy en ik zelf heeft zich verzameld op Schiphol om gezamenlijk te vertrekken naar onze eindlocatie, de Hemmingodden Lodge, gevestigd in Ballstad op de Noorse Lofoten. Ballstad is een oud vissersdorp aan de zuidkant van de Nappstraumen. Een ideaal startpunt om deze straumen te gaan ontdekken. De laatste sessie waren wij hier ook, maar door uitermate slechte weers-omstandigheden konden wij toen weinig bewerkstelligen. Met regelmaat werd gekeken welke omstandigheden we deze keer zouden gaan krijgen. Weken achtereen was het prachtig weer en konden wij niets anders wensen dan dat wat we zagen, maar waneer “onze” week dichterbij komt zien we dat het weer gaat kenteren. Met een wind die gaat draaien naar het zuidwesten gaat het minder gemakkelijk worden. Volgens onze nieuwe gids Ståle is het niet onoverkomelijk maar zullen wij ons de eerste twee dagen wel wat aan moeten passen. Vissen in de Nappstraumen is zeker wel mogelijk, en dat geeft vertrouwen genoeg om met een goed maar toch ook niet al te comfortabel gevoel af te reizen. Niets is minder fijn dan te beginnen met een paar lastige dagen in het verschiet. Hopelijk word het niet zo lastig als dat we verwachten.

De volgende ochtend is iedereen er klaar voor en gaan we na de bootchecks die Ståle stuk voor stuk uitvoert op pad. Na een goede uitleg van de mogelijkheden voor deze dag kunnen de eerste meter gemaakt worden in de boten. Ik ga zelf met mijn drie huisgenoten op pad, dus dat is op voorhand al een leuke insteek. We gaan in de Nappstraumen vissen, een beetje rommelen op van alles en nog wat, vangen hier en daar wat kabeljauwtjes, doen een aantal drifts op zoek naar de heilbot en leg ondertussen uit waarom ik bepaalde keuzes maak en welke stekken ik uitzoek met betrekking tot de verschillende vissoorten. Ik weet dat deze dag een taaie gaat zijn en dus pakken we door op de heilbot. Als het door de omstandigheden tóch al een taaie visserij is, dan maken we er ook maar een taaie dag van. Eén vis kan het verschil maken op deze dag, maar helaas gebeurt het niet. Een klein stukje verderop heeft Roy het ook moeilijk nét als iedere andere boot, maar hij weet de dag wél te redden met het eerste heilbotje van deze trip. Dat is toch wel een hele lekkere binnenkomer én iets om je aan op te trekken voor de komende dagen. Het was voor velen een lastige dag, morgen hebben we er nog zo een, en daarna word het weer waarschijnlijk beter.

Op de eerste avond hebben we overleg met Ståle voor de mogelijkheden van de volgende dag. Het doet mij goed om te horen dat de stek die ik de dag hiervoor beviste te boek staat als goede heilbot stek. Ik ga deze dag op pad met Job en Peter, vader en zoon met enige ervaring met betrekking tot het vissen in Noorwegen. Zij vinden het net als mij een goed idee om, gezien de omstandigheden een dagje te gaan vissen op heilbot. Een van de weinige bevisbare stekken voor vandaag is de stek waar ik de dag hiervoor ook heb gelegen. We besluiten om te vissen tot aan het hoge water, want het weer is ronduit dramatisch met regen, regen en nog eens regen. Heel veel nut heeft het ook niet om nog langer te blijven liggen want heilbot is nogal een kieskeurig type. Wanneer het getijde verandert en de wind staat tegengesteld word het er niet gemakkelijker op. Snel beginnen we met driften, allemaal met een hengel met kunstaas en ik heb nog een extra hengel met een aasvis onder een dobber achter de boot meelopen. Als we een drift of vier gemaakt hebben en het getijde net begint binnen te stromen blijft de dobber ineens hangen. In eerste instantie denk ik aan vastzitten, maar niets is minder waar wanneer de slip het ineens begint uit te gieren. Nog even doe ik een check ten opzichte van de driftzakken, maar die liggen nagenoeg stil. Dit is écht een vis en het lijkt erop dat het geen keintje gaat zijn. Ik heb geluk dat ik met een goede schipper aan boord zit want de vis gaat er als een speer vandoor maar wordt perfect en veilig gevolgd. Na een minuut of vijftien komt de vis voor het eerste aan de oppervlakte. Yesss! Dit is een hele mooie vis van rond de anderhalve meter. Niet veel later ligt de vis ge-gaft en moegestreden naast de boot. Ik heb een PR te pakken. 153 centimeter! Ik mag de haven in, zoals de traditie voorschrijft. Oeh, dat word met een watertemperatuur van een graad of vier een uitdaging. 😉

De rest van de dag gaat begrijpelijk in een roes voorbij. Mijn week is goed, wát er ook gaat gebeuren. We proberen nog een heilbot te vangen, maar het gebeurt niet meer. Zodra de stroming eruit is houden we ermee op. Het is tijd om op te drogen, want wat een koud k*t weer is het. Tijd voor een pilsje en een sauna momentje met de huisgenoten. Het lijkt erop dat de volgende dag wat betreft het weer een betere gaat worden. Wat betreft vangst zal het op persoonlijk vlak niet veel mooier worden dan vandaag. Het overleg met Ståle beaamt wat we al hoopten. Morgen kunnen we eruit, lekker de zee op en eventueel ver weg. Iets wat je tegen Ard en Arjan, inmiddels goede maatjes van mij en toevallig ook bootgenoten voor morgen niet twee keer hoeft te zeggen. Na een aantal goede tips over stekken van Ståle weten we wat we gaan doen. De planning is om eerst de zee op te gaan en wat kabeljauw te vangen, iets wat overigens erg goed lukt, en vervolgens gaan we een stuk naar het oosten om te gaan heilbotten in de GimsoyStraumen. Het is drie kwartier varen, maar dan heb je ook wat. Wauw, wat een mooi gebied! We zijn ietsje te vroeg en moeten dus even geduld hebben tot de stroming de andere kant op gaat. Als dat eenmaal gebeurt gaat de tijd ineens heel snel. Na de eerste stek te hebben uitgevist mis ik op de tweede stek een heilbot. Shit! Dat was een kans om de dag al beter te maken als dat ie was, want ook wat betreft kabeljauw hebben we niets te klagen gehad. De tweede drift mogen we in de herkansing. Ard is begonnen met het drillen van een mooi formaat heilbot. Ik hoop op anderhalve meter+ want dan hoef ik niet alleen het water in te springen. Helaas voor hem (en mij) is dat niet het geval, maar de vis die zich na een minuut of tien laat zien is er toch zéker een die indrukwekkend is. Deze heilbot met een lengte 117 centimeter geeft grote blijdschap in de boot, want Ard is niet meer te houden en begint te lijken op een enthousiaste ADHD-er. Erg grappig en aanstekelijk, we kunnen er flink om lachen. Niet veel later, wederom een misser voor mijzelf op de aasvis. We zien de vis volgen, maar helaas gaat deze vis er vandoor. Een half uurtje later mag ook Arjan gaan beginnen aan zijn gevecht met een heilbot.

Wat gebeurt hier allemaal! Wat een heerlijk geluid die vis die keihard door de slip gaat en niet stopt tot hij op de bodem ligt. Ook deze vis komt na een minuut of tien boven. 120 centimeter! Yessss! Na de fotoshoot hebben we nog een half uurtje, want we moeten ook nog een stuk terug varen. Op het laatste gedeelte van de straumen krijg ik na een duidelijke aanbeet een volger op mijn shad. Ik zie de heilbot volgen én pakken waarna ook ik nog een heilbot mag drillen. Wat een dag is dit! Het is de kleinste van het stel met “slechts” 87 centimeter, maar het is overduidelijk de kers op die toch al heerlijke taart. Alle drie een heilbot, zo bijzonder! De op z’n zachtst gezegd bumpy terugreis, veroorzaakt door een gedraaide en toenemende wind nemen we maar op de koop toe. Met een beetje geluk zien we vanavond nog het noorderlicht, dat zou deze dag nóg onvergetelijker maken dan dat hij al was. Rond een uur of elf zien we iets wat er op lijkt, maar of dat het ook is wordt toch niet echt duidelijk. Eén ding is wel duidelijk, wat wij vandaag meegemaakt hebben is gewoon bizar. Een perfecte dag.

Wat gaat de tijd toch snel deze week. Op dag vier ga ik met Steef, Luuk en Leo op pad. Drie generaties van dezelfde familie en altijd leuk om met die gasten te vissen. Zo gek als een westlandse deur, mooier kan je het niet hebben. We hebben deze dag, net als gisteren een hele mooie route uitgestippeld. Zo gaan we vanuit het zuiden naar de noordkant door de Sundstraumen, een mooie tocht waar we waarschijnlijk de hele dag mee vullen. Roy gaat met zijn ploegje ook mee en ook Ard en Arjan schuiven aan. De trip naar dit fjord is pittiger dan verwacht, maar we komen er wél en hopen dat dit het laatste slechte weer was van de dag. Maar niets is minder waar. Daar waar we verwachten dat het minder hard gaat waaien word het eigenlijk alleen maar erger, zelf zo erg dat het vissen ons onmogelijk word gemaakt. Wat ontzettend balen, zeker wanneer je verwacht dat het gedurende de dag alleen maar beter gaat worden. Terug kunnen we ook niet, want dan gaan we echt grote problemen krijgen met de wind en de golven. Er zit dus niets anders op dan door te varen en via de Nappstraumen weer terug te keren richting huis. Daar waar we hopen dat de Nappstraumen ons wat bescherming biedt zijn ook de golven binnenin hoog. We komen tot de conclusie dat we deze sessie helaas af moeten gaan breken. Wanneer de haven binnen varen ben ik teleurgesteld maar toch ook blij dat we er zijn. Alleen die gedachte zegt eigenlijk genoeg over deze situatie. Deze dag mocht niet zo zijn helaas. Wat een deceptie, ik baal echt als een stekker want aan de stekken had het niet gelegen, die roken gewoon naar de heilbot. Gelukkig hebben Steef, Luuk en Leo ook berusting, dit is gewoon overmacht en hier heb je wel eens mee te maken. Het is vissen in Noorwegen en hier zitten ze er nog wel eens naast wat betreft de voorspellingen. Dan maar klaar maken voor de volgende dag. Ik ga morgen nogmaals met mijn huisgenoten vissen. Zij hebben namelijk nog iets tegoed na die slechte eerste dag en een beetje hulp kunnen ze wel gebruiken. Wie weet vangen we nog zo’n dikke heilbot zoals Ard en Arjan ze vingen.

Rond een uurtje of acht vertrekken wij (Gerrit, Gerrit, René en ikzelf) richting de Nappstraumen. Ondertussen babbelen we wat en kom ik erachter hoe Gerrit en Gerrit elkaar hebben leren kennen en wat voor waardevolle momenten zij met elkaar hebben gehad en welke zij nog steeds maken. Ik besluit ergens halverwege te stoppen varen om nog even een mooie foto te maken van deze twee. Daarna gaan we eerst naar de noordkant om te kijken of er toevallig kabeljauw en koolvis aan het jagen is. We doen een paar driftjes, vangen wat kleine kabeljauw maar het blijft eigenlijk gewoon net even wat te stil voor het mooie. Na een uurtje of anderhalf besluiten we te vertrekken en de open zee op te gaan. Het is inmiddels wat harder gaan waaien wat het bereiken van de beoogde stekken wat bemoeilijkt. Ook is het wat mistig op zee waardoor het zicht enigszins belemmert word. Wanneer we op de eerste stek aankomen zien we dat deze al bevist word door een andere boot. We gaan het tóch gewoon proberen, sluiten achteraan en maken een paar driftjes wat uiteindelijk niet het gewenste resultaat oplevert. Hierna besluiten we te vertrekken. De volgende stek, nummer 43 is een stek waar volgens Ståle altijd wel wat vis te vangen is. Mede daarom duiken we die kant op om te kijken of hij gelijk heeft. We zijn in ieder geval de eersten hier. Al gauw maken we de eerste testdrift over deze stek. Niet veel later sta ik met een kromme hengel. Een dikke bak van een kabeljauw laat zien dat ook deze visserij een hele mooie kan zijn. De stevig afgestelde slip is niet genoeg om deze kabeljauw te stoppen, wat een mooie gevecht levert deze vis alvorens zij boven is. De volgende drift herhaalt dit recept zich en dat gaat zo door in de driften die we daaropvolgend maken. Zo, dit is écht een hele goede stek. Binnen no time liggen diverse 90+ kabeljauwen binnen de boot. Overigens vangen we ook flinke hoeveelheden koolvis. Dit is zo’n stekkie die je graag koestert. Er worden dikke bakken gevangen wat dan weer lachende gezichten geeft en er worden natuurlijk foto’s gemaakt om dit moment te vereeuwigen. We hebben goede momenten! Als we uiteindelijk het idee krijgen dat het wat minder word besluiten we weer te verkassen. Na een mislukte poging om nog één zo’n stek te vinden schakelen we over op de volgende opdracht. Gerrit wil graag een zeewolf vangen op de hengel die hij ooit van zijn vader kreeg. Nu is zeewolf hier niet gemakkelijk te vangen maar we krijgen beet aan de hengel. Het is helaas geen zeewolf, maar een mooie kabeljauw en ook die vis volstaat voor het behalen van deze doelstelling. Het geeft een extra dimensie aan deze dag, waardevolle momenten worden deze week sowieso ongeveer aan elkaar geregen. Ik vind het alleen maar mooi dat ik er onderdeel van mag zijn. Wanneer we ook deze opdracht vervuld hebben houden we nog een paar uurtjes over om te kijken of we nog een heilbot kunnen vangen. We duiken weer terug de Nappstraumen in, maar wat we ook doen, de heilbot geeft vandaag helaas niet thuis. Ach je kan toch niet alles hebben he? Rene heeft een topdag, Gerrit en Gerrit vangen beide hun PR Kabeljauw en ik, ik tank nog een beetje zelfvertrouwen. Rond een uurtje of half vijf is het tijd om te stoppen en gaan de mannen en ik voldaan richting de haven. Het was wederom een mooie dag.

Dag zes, de laatste visdag alweer. Goh wat is de tijd voorbij gevlogen zeg. Voor Roy en mij is het deze dag freewheelen. Het lijkt erop dat niemand onze hulp nog écht nodig heeft en dus kunnen we, uiteraard in overleg, samen op pad aan boord bij vader en zoon Hoefnagel. Deelnemers van het eerste uur en gezellige toffe gasten die het nét zo leuk vinden dat wij bij hen aan boord stappen als andersom. Het overleg vind in de avond plaats. We gaan proberen om nog een heilbot te vangen, ook al zijn de omstandigheden niet optimaal met wind uit het zuidwesten en stroming uit het noorden. Tegengesteld dus! We proberen het een uurtje totdat we meeuwen zien duiken in de Nappstraumen zelf. Binnen twee minuten zijn we van spot A naar spot B en begeven wij ons midden in een slachtpartij van Koolvis die het op een school haring heeft voorzien. Wat een geweld, de koolvissen springen gewoon het water uit om zich tegoed te doen aan alles waar maar beweging in zit, en dus ook onze shads. Letterlijk de ene na de andere hengel staat krom, waarna het ook heel snel weer voorbij is. Niet veel later gebeurt het nogmaals en kunnen we wederom aan de bak. Het is de ideale manier om zo’n laatste dag door te brengen. Er word niet meer gedacht aan het vissen op heilbot maar er word actief jacht gemaakt op koolvis. Wie weet zit er nog wel een weekrecord in de dop. Dat staat op 97 centimeter maar met inmiddels drie vissen van in de negentig met twee vissen van 96 centimeter zitten we heel dichtbij. Toch is de lol die we hebben het meest belangrijke. Zodra we de meeuwen aanstalten zien maken om te duiken word er “Ja!! Daar!!” geschreeuwd, gaat de gashendel op maximaal en knallen we er volle bak op af. Lachen gieren brullen is het. Als de momenten dat de meeuwen minder actief zijn groter worden besluit Roy volle bak in de stroming te gaan liggen. Pas hier kom je erachter wat een geweld die stroming heeft, zeker bij die tegengestelde wind. Het stroopt een soort op, waardoor flinke golven ontstaan. We driften er derhalve keer op keer doorheen, en niet zonder resultaat, want iedere drift levert vis op. Bij één van de laatste drifts is het dan toch zover. Willem pakt het weekrecord koolvis met 101 centimeter! Een mooi moment en een kroon op het harde werk, vooral van Roy die zorgt voor een nagenoeg perfecte controle over de boot. Het klinkt raar, maar vanaf het moment dat deze 101 centimeter de binnenkant van de boot heeft gezien word het lastiger om de vis te vinden. Het is uiteindelijk voor ons allemaal het moment om er mee op te houden. Wat een superdikke dag hebben we gehad vandaag. Ik heb genoten van de stuurmanskunsten van Roy, ik heb genoten van de vangsten ik heb eigenlijk overal van genoten. Rustig aan varen we terug naar de haven. Hemmingodden 2024 was overall gezien een goede editie. We gaan ons opmaken voor de laatste avond, het eind diner, de traditie getrouwe sprong in de haven, het inpakken enzovoorts…

Nadat ik onder grote interesse van de groep traditie getrouw te water ben gegaan en wij ons avond diner hebben genuttigd, is het tijd voor de prijsuitreiking. Het blijft mooi om te zien dat de prijzen eigenlijk ondergeschikt zijn aan de beleving. Niemand heeft gevist vóór de prijzen maar iedereen heeft gevist voor de beleving. Het blijft evengoed leuk om mooie prijzen weg te geven voor van alles en nog wat. De grootste heilbot, kabeljauw en koolvis, maar ook de “Harbor Master” een prijsje voor de “Jeugd”, een prijsje voor de “Dames Competitie” (er was er maar een!) Enzovoorts. Iedereen is blij en tevreden en dus ook Roy en ikzelf. We maken nog een foto van de groep alvorens we allemaal ons eigen huisje weer opzoeken om de laatste paar uurtjes met de huisgenoten door te brengen. Hemmingodden 2024 was er een om niet gauw te vergeten. We hadden een top groep, super vangsten en mooie momenten. Meer kunnen we ons niet wensen. Op naar het volgende avontuur!

P.S. Hemmingodden bracht ons veel mooie momenten. Hiervoor is accurate informatie noodzakelijk. Met Ståle als onze vraagbaak hadden we geen betere gids kunnen hebben. Behulpzaam, open en eerlijk, een gast zonder al te veel geheimen. Door zijn tips, zowel groot als klein konden we perfect inspelen op wat we die dag konden doen, waar we op moesten letten en hoe we bepaalde dingen aan moesten pakken. Het leverde ons vele mooie vissen op die we waarschijnlijk zonder zijn informatie misschien niet hadden gevangen. Een grote “thumbs up” voor deze gast en een aanrader voor iedereen die wellicht een keer op de Lofoten komt en een dagje wil gaan vissen. Mocht je een trip willen maken naar de Hemmingodden Lodge, neem dan contact op met Joris (visreis.nl) , hij kan je alle overige informatie geven over deze mooie locatie.

Voor meer informatie over het Wout van Leeuwen Noorwegen Festival kun je altijd contact opnemen met Joris (www.visreis.nl) Uiteraard kan je ook informatie inwinnen bij de jongens van Wout van Leeuwen (www.woutvanleeuwen.nl)  Marcel en Carl kunnen je alles vertellen over het vissen in Noorwegen.