Noorwegen, Nappstraumen 2023

Het is 16 mei 2023 wanneer ik, samen met mede begeleider Rob zevenentwintig man mag verwelkomen in vertrekhal 1 op Schiphol Airport. De Wout van Leeuwen groepsreis staat op het punt van beginnen. Deze keer gaan we niet naar Saltstraumen maar naar de Nappstraumen op de Lofoten. Het einde van onze reis brengt ons naar het dorpje Ballstad, aan de zuidkant van de Nappstraumen en daar moet het allemaal gaan gebeuren. De SAS vliegt ons van Amsterdam naar Oslo, om vervolgens verder te vliegen naar Harstad Narvik airport, beter bekend als Evenes om van daaruit per touringcar verder te reizen naar Ballstad. We hebben ook deze keer nog een tussenstop bij een grote supermarkt en die is misschien wel noodzakelijker dan ooit, want 17 mei is Grunnlovsdag in Noorwegen en dat betekent dat de Noren vrij zijn, evenals de dag daarna, want dat hebben we te maken met “Kristi himmelfartsdag” of vertaald naar het Nederlands, Hemelvaartsdag. Na ruim een half uur shoppen is het tijd om verder te gaan om na zeventien uur reizen, waarvan de laatste vier uur in een adembenemende omgeving, eindelijk aan te komen op onze locatie. Hemmingodden Lodge. Na een kort overleg met Kato, de visgids van Hemmingodden word iedereen naar zijn huisje gebracht en is er tijd om nog wat te eten en te drinken én natuurlijk om de hengels klaar te maken.

De volgende ochtend is iedereen klaar om te gaan. De temeer omdat we erachter zijn gekomen dat deze dag de wind uit het noorden komt en vissen dus goed te doen is, maar ook omdat we weten dat de komende dagen de wind hard gaat worden met als gevolg dat we er waarschijnlijk zelfs niet uit kunnen. De plannen worden dus gesmeed, er is overleg met Kato en daarmee word beslist dat het zuidelijke gedeelte prima te bevissen is maar dat we er niet héél ver uit kunnen. Stekken genoeg in de buurt en dus is iedereen weg zodra de mogelijkheid daar is. Ik mag deze dag op pad met Ron, Joeri, Stefaan en Herman. Het plan is de onderwater bergen in de buurt af te vissen, hopend op wat kabeljauw en wellicht koolvis. Het mooie is dat bijna iedereen hetzelfde idee heeft waardoor het best “druk” is op deze stekken. We besluiten in overleg even een stukje verder te varen, daar waar het wat rustiger is en dat geeft direct resultaat. Eigenlijk vangt iedereen wel een visje, maar die van mijzelf is toch best een hele mooie. Een dikke kabeljauw van rond de meter komt uit de diepte tevoorschijn. Als dit een voorbode is van wat hier mogelijk is…wow!

Nadat we een aantal keren over deze stek heen zijn gedrift en de wind al wat begint toe te nemen besluiten we even te verkassen. Onder de kant ligt een mooie heilbot stek en omdat het weer verslechtert gaan we deze stek maar eens aan de tand voelen. We hopen op minder wind, maar het tegenovergestelde is waar, we zitten in een tochtgat wat ervoor zorgt dat de wind hier alleen maar harder is. Met twee driftzakken overboord is het allemaal wat draaglijker en komen er in ieder geval nog wat kabeljauwtjes boven water. Wanneer het nog harder begint te waaien besluiten we nog een driftje te maken voor de haven en zowaar komt daar het eerste heilbotje boven water. Groot is ie niet, maar Stefaan is er zeker blij mee, en met hem wij allemaal. Het is een mooie afsluiter van de dag, tijd om op te warmen en verhalen te vertellen.

Wanneer we wakker worden is het al weer dag drie. Met de weersvoorspellingen die op zijn zachtst gezegd niet goed zijn hebben de meesten hun kans gegrepen en zijn midden in de nacht en sommigen direct na het avond eten van dag twee al vertrokken om nog een goed moment mee te pikken. Gelijk hebben ze, want rond een uurtje of elf deze morgen zal de wind zo hard gaan worden dat het onverantwoord is om nog langer door te vissen. Rob, Allard en ik spreken af om 06.30 uur en besluiten het Buksnesfjord in te gaan aangezien je daar wat minder last hebt van de wind. Met een tweede boot in ons kielzog gaan we op jacht naar alles wat er wil bijten in onze aasjes, waarbij we natuurlijk hopen op een heilbot. We gaan driften aan de windkant op een ondiepere zandplaat met shads én met aas zodat de kans dat we vis gaan vangen groter word. Dat lukt ook best aardig. We wisten op voorhand dat het formaat vis in dit fjord wat minder zou zijn maar de hoeveelheden maken wat dat betreft best een hoop goed. We maken drie driftjes in deze hoek waarna we vertrekken naar de overkant om een stekje te vinden die uit de wind ligt. Het levert in eerste instantie een volger van een heilbot op, die we helaas niet meer terug kunnen vinden maar daarna gaan de kabeljauwtjes helemaal los. Wanneer rond een uurtje of twaalf de golven wat hoger beginnen te worden moeten we een keuze maken. Gaan we nog even door of gaan we richting haven, want het begint wel een beetje “wobbely” te worden. We gaan voor de laatste optie. Als we eenmaal voor de haven liggen merken we pas echt hoe snel het weer achteruit gaat. Driften zit er eigenlijk niet meer in en dus besluiten we de haven in te duiken en deze visdag helaas te vroeg af te sluiten.

We maken er de rest van de dag maar wat moois van met onze huisgenoten. Wanneer het avond is en wij overlegd hebben met onze grote vriend Kato krijgen we het nieuws dat er wel aan zat te komen. We kunnen in ieder geval de komende twee dagen vanwege de toenemende wind niet met de boot gaan vissen. Dat is natuurlijk ontzettend balen en dus proberen Rob en ik samen met de crew van Hemmingodden een alternatief draaiboek te regelen. Gelukkig lukt dat en kunnen we, wanneer we ‘s avonds langs de huisjes gaan vertellen wat voor opties we hebben om de komende dagen door te komen. Voor de komende dag kunnen gaan vissen in de haven, we kunnen gaan wandelen en er kan zelfs een fiets gehuurd worden. Voor alle opties word dan ook gegaan. Daar waar de meesten gaan vissen in de haven, gaan Rob, Rob, Ard en ikzelf een mooie wandeltocht maken in de buurt.

Ik kan niet anders zeggen dan dat de omgeving werkelijk schitterend is. Zelfs met de bergtoppen in een dikke laag mist is het prachtig. Telkens wanneer we weer over de volgende bergrug heen kijken zien we weer een nieuwe bijzondere omgeving. Noorwegen is mooi, dat is wel duidelijk. Voor ons geeft het ook een andere kijk op dit land dan alleen maar zien vanuit een bootje. Oke, het is uit noodzaak, maar we vermaken er ons prima mee. Uiteindelijk komen we er achter dat we zo’n tien kilometer door de bergen zijn getrokken, en dat is toch niet verkeerd als je het mij vraagt. Op deze manier gaat de dag snel voorbij. Nadat we weer terug zijn bij de Lodge vieren we de tweede verjaardag in onze Lodge. Ard is jarig, en dat kunnen we natuurlijk niet voorbij laten gaan. Er word gezongen, geproost en als klap op de vuurpijl bezorgen we Ard een heilbot van van twee meter. De bedoeling was natuurlijk een echte heilbot op zijn verjaardag, maar als dat door omstandigheden niet kan moet je improviseren en dat doen we dan ook…

Tijdens het vieren van Ard’s verjaardag moeten Rob en ik ons ook weer gaan verdiepen in wat we de volgende dag gaan organiseren. Het is wel duidelijk. We hebben een auto gehuurd en gaan in verschillende groepen van een man of acht het Lofotr Viking museum in Bøstad bezoeken. Best grappig als je niets anders te doen hebt. Bijna iedereen heeft wel zin in een verzetje en dus valt dit uitje in de smaak. De rit naar het museum duurt ongeveer een half uurtje en we plannen dat iedereen ongeveer een uurtje of twee kan verblijven in het museum en dat lijkt genoeg. Nadat ik alle groepen heen en weer heb gebracht is het tijd voor ons eigen groepje om te gaan ontdekken. Wat een uitgestrekt gebied is het, met een prachtige replica van een Viking huis, een Vikingschip, een tentoonstelling met vondsten uit de geschiedenis van de Vikingen en ga maar door. Je kan je zelfs verkleden tot een échte viking waar natuurlijk gretig gebruik van word gemaakt.

Tegen het avond uur is iedereen weer bij de lodges en heeft iedereen tóch weer een leuke dag gehad. Natuurlijk werd naast het museum ook weer gevist, weliswaar vanaf de kant, maar er werd gevist. Oké, eerlijk verhaal…er is niemand die zit te wachten op het vissen vanaf de kant wanneer er een boot voor je klaar ligt om de zee op te gaan. Het enige wat je alleen maar hoeft te doen om te weten waarom je langs de kant vist is even door de haven ingang naar buiten te kijken en de koppen op de golven te zien. Het is écht heel jammer, maar er is niets aan te doen. We hadden gehoopt dat we de volgende dag weer naar buiten zouden kunnen, maar in dit geval hoeven we niet eens met Kato te overleggen, we weten zelf wel dat het ‘m voorlopig niet gaat worden. De vooruitzichten laten zien dat er op zijn vroegst in de avond misschien uitgevaren kan worden.

Het is inmiddels de een na laatste dag. Uiteraard hebben Rob en ik voor deze dag nog één dingetje bedacht. Sauna! Die hebben we namelijk gewoon voor de deur liggen en daar kunnen we gebruik van maken, zij het tegen een zeer respectabele vergoeding. Eerlijk is eerlijk, er zijn niet veel gegadigden, maar Rob, Ron, Rob en ikzelf besluiten om een uurtje rond te hangen in en rondom de sauna om hopelijk de volgende vissessie als herboren te beginnen! Ik moet zeggen, het bevalt ons best goed, alleen dat hele koude havenwater is iets waar mijn lichaam overduidelijk even aan moet wennen. Wat is dat koud zeg! De tweede keer gaat overigens een stuk gemakkelijker en de derde keer denk ik dat ik die kabeljauwen maar even met de hand ga vangen. 😉 Na de sauna gaan Rob en ik even langs de haven om te kijken of er nog wat gevangen word én om zelf even een hengeltje uit te gooien. Er werd de afgelopen dagen best wel wat vis gevangen. Vooral de platvis deed het aardig op natuurlijk aas uit de supermark en op kunstaas was het toch vooral kleine kabeljauw wat de klok sloeg. Toch wel leuk om te zien dat vissers zich zo goed aan kunnen passen en er het beste van proberen te maken. Die vis moét gevangen worden en dat lukt ook eigenlijk altijd wel.

Rond een uurtje of drie in de middag hebben we het laatste weerbericht tot onze beschikking en kunnen we eindelijk goed nieuws bezorgen. We kunnen er weer uit. Vanaf zeven uur ‘s avonds mag er weer gevaren worden want de wind gaat er aan het einde van de middag langzamerhand uit. Een flinke deining is het enige wat resteert van de storm die over getrokken is en ook die zal in de loop van de avond gaan minderen. Dat betekent ook dat diverse boten de komende twintig uur niet meer in beeld zullen zijn want die zullen een nachtje door trekken. En gelijk hebben ze overigens, ze hebben lang genoeg stil gezeten. Rob en ik blijven overigens wel tot de volgende morgen aan de kant aangezien wij wel aanspreekbaar moeten zijn, met een lange terugreis in het verschiet. Ard en Arjan zijn de eersten die vertrekken, maar komen er wel achter dat de deining/golven nog veel te hoog zijn om überhaupt lekker te kunnen vissen. De meeste anderen vertrekken rond een uurtje of tien in de avond en dat lijkt een beter plan, want het weer knapt zienderogen op. Ik hoop dat ze een topsessie zullen draaien, want dat hebben ze wel verdiend na zó lang wachten.

De laatste dag is begonnen. Wanneer ik wakker word kijk ik direct op mijn telefoon om te kijken hoe het de mannen die vannacht op pad zijn geweest is verlopen. De vangstmeldingen tonen helaas geen goed beeld. Wat ontzettend balen is dat zeg! Niet dat er helemaal niets gevangen is, maar ik had toch een stuk beter gehoopt. Ik heb voor deze dag een plan gemaakt en hoop dat dat wél goed uit zal gaan pakken. Deze dag ga ik op pad met de mannen “uut Grunn”. Zij hebben het eigenlijk nog niet best gehad en dus ben ik gebrand om ze een goede dag te bezorgen. Om half zeven vertrekken we in zeer dichte mist richting de Nappstraumen waarbij we beginnen met een heilbot driftje om vervolgens richting het noorden van de straumen te vertrekken, hopende daar nog een rest stroompje van het lage water mee te pikken. Stroming hebben we namelijk nodig. Goed, eerst maar eens kijken of we wellicht een heilbotje kunnen strikken. Niet veel later sta ik met een kromme hengel. Geen heilbot, maar wederom een prachtig formaat kabeljauw. Wat een gezonde vis, ik ben er blij mee!

Gelukkig vangen we allemaal wat vis, variërend van koolvis tot kabeljauw en schelvis. Het geeft al wat blije gezichten, maar persoonlijk ben ik nog niet tevreden. Dit kan echt nog wel een stapje beter als je het mij vraagt. Nadat we een tweede driftje hebben gedaan op deze stek en de vangsten al weer minder worden besluiten we te vertrekken naar het bovenste gedeelte van de Nappstraumen. Een van de boys heeft daar afgelopen nacht een mooie stek ontdekt en wil daar nog een keertje gaan kijken. Mijn idee was sowieso om naar boven te gaan en dus gaat het gas erop, hopend op die klapper! Als we aankomen op zijn stek zie ik in de verte behoorlijk wat meeuwen duiken, iets wat normaal gesproken betekent dat er kleine vis naar boven gestuwd word door de grotere vis eronder. We besluiten om erheen te varen en een poging te wagen op water er onder die aasbal zit. Het antwoord laat niet lang op zicht wachten, want binnen no time staan we alle vier met een kromme hengel. Het blijken dikke koolvissen te zijn. Het is een feestje voor iedereen, want die koolvissen gaan echt maximaal hard. Dit is waar we naar op zoek waren. De ene grote koolvis na de andere volgt in de boot en de camera’s draaien overuren. Een tiental minuten later word het weer stil. De school met koolvis is even vertrokken, maar die komen we later op de dag vast nog wel een keer tegen. WAUW! Dit was gaaf!

Het gekke is dat we, zodra de koolvis vertrokken is, direct weer met kromme hengels staan, in dit geval betreft het voornamelijk kabeljauw. Wat er onder water gaande is weten we natuurlijk niet, maar het lijkt erop dat er een grote school haring naar binnen is gezwommen wanneer we een kabeljauw vangen die zijn maaginhoud even deponeert op het dek. Toch maakt het weinig uit wat we eraan hangen, want alles word gepakt. Intussen is nagenoeg de gehele Hemmingodden vloot aangekomen, want de goede vangsten zijn natuurlijk niet onopgemerkt gebleven. Er is een feeding frenzy gaande en we kunnen er allemaal van genieten. Het lijdt tot blije gezichten. De een vangt dikke koolvissen, de ander is bezig met het drillen van een dikke heilbot en weer een ander vangt dikke kabeljauw. Ik ben in vele opzichten blij met het resultaat van deze dag. Deze locatie laat nu eventjes zien wat ie in huis heeft en dat is niet misselijk.

We hebben nog maar eventjes voordat we de boot weer terug moeten brengen naar de haven. Het is de laatste dag en dat betekent dat we geen volledige visdag meer hebben. De boot moet ingeleverd worden en we moeten op tijd zijn voor het geplande diner, wat we met zijn allen gaan bijwonen in het restaurant van de Hemmingodden Lodge zelf. We vissen nog eventjes door. Wederom komt de school met koolvis tevoorschijn en kunnen we nog eens “hangen” in onze hengels. Het is deze dag inmiddels zó vaak gebeurd dat het normaal lijkt te gaan worden. Als we dan eindelijk weer een momentje hebben dat het eventjes wat minder is kijken we even op het klokje en zien we dat het tijd is om te vertrekken richting de Lodge. De boys hebben er een lange dag op zitten en zijn de laatste paar uur behoorlijk afgetuigd. Persoonlijk vind ik het ook wel welletjes, want ook mijn “tennis arm” arm begint óók wat te protesteren. Niet veel later blazen we in volle tevredenheid richting de Lodge. Dit hadden we allemaal even nodig.

Wanneer iedereen uiteindelijk binnen is kan iedereen zich klaar gaan maken voor het eind diner. Ondanks het feit dat bijna iedereen te moe is om de kaken op en neer te laten bewegen smaakt het eten prima. Er word nog wat bijgepraat, er word nog wat gedronken én er word nog een prijsuitreiking gedaan, waarna we tot de conclusie komen dat we ons écht klaar moeten gaan maken voor de terugreis. Voor de meesten resten er slechts een paar uurtjes slaap voordat de wekker weer gaat om ons terug te brengen naar ons kleine koude kikkerlandje.

De Lofoten is een prachtige locatie om in te bewegen, met schitterende vissen van een goed formaat. De Hemmingodden lodge heeft mij verbaasd met hun gastvrijheid, het meedenken wanneer het, net als deze editie een keertje niet mee zit en hun openheid als het gaat om stekken en het delen van informatie over hoe en waar je het beste de vissen kunt gaan vangen. Uiteraard hebben we deze week ontzettend veel pech gehad met “het weer” (helaas, het was niet anders.), maar in potentie is deze locatie er een waarvan je kan zeggen dat je je droomvis, of misschien wel meerdere hebt kunnen vangen. Volgend jaar staat de Wout van Leeuwen groepsreis naar Hemmingodden wéér gepland. Hopelijk kunnen we er dan nóg meer uithalen… Tot volgen jaar!!

Voor meer informatie over het Wout van Leeuwen Noorwegen Festival kun je altijd contact opnemen met Joris (www.visreis.nl) Uiteraard kan je ook informatie inwinnen bij de jongens van Wout van Leeuwen (www.woutvanleeuwen.nl)  Marcel en Carl kunnen je alles vertellen over het vissen in Noorwegen.