GALLISCH…

Het begint een klein beetje te lopen dit seizoen. Met de nadruk op klein beetje want vooralsnog blijft het wel sprokkelen voor een visje. Ik krijg wel het idee dat er velen met mij zijn en dat verzacht de pijn een beetje. Ach, ik vang nog steeds een visje… Wat van mij wél mag verdwijnen is die nét iets te harde en zeer irritante noordwesten wind. Ik word daar wel een beetje gallisch van. Het zorgt ervoor dat ik niet fatsoenlijk kan vissen op de stekken waar ik normaal prima mijn vissen vang. Ik leg mij erbij neer, het kan niet anders en maak mijn plan voor de middag. Ik besluit maar een beetje in de buurt te blijven, mijn ultralight hengeltje mee te nemen en te kijken of ik een mooie baars kan vangen. Stekkie een ligt in Rotterdam, een stekkie waar ik normaal gesproken echt wel een visje zou moeten kunnen vangen wil nog niet direct vis opleveren en dus ga ik aan de wandel in de hoop een visje tegen het lijf te lopen. Aan de stekken ligt het in ieder geval niet want als ik een baars zou zijn zou ik mij hier direct huisvesten. De vissen zelf denken daar ietwat anders over zo merk ik want ook hier blijft het angstvallig stil. Ik besluit terug te gaan naar het begin om nog wat worpen te doen met een ander aasje. Verandering van spijs doet dus daadwerkelijk eten want bij de eerste fatsoenlijke worp mag ik gaan worstelen met een snoekbaarsje. Hoppetee! Zie je wel, deze stek levert altijd. Wink Wink! Een mooi snoekbaarsje van een centimeter of vijfenveertig levert toch een beste sport op zo’n licht hengeltje hoor. Dát, en ik ben natuurlijk blij dat ik van de nul ben.

Na het terugzetten, bij de eerst volgende worp is het wederom raak. Duidelijk is deze nog wat groter dan die ene die ik nét drilde, maar met beleid kom je een eind en dus kan ik korte tijd later een mooie vijftiger mijn netje in lokken. Goh, blije ik! Na een fotootje gaat ook deze vis weer terug en ga ik op naar de volgende stek. Dichterbij huis, grote baars maar ook de afgelopen tijd zeer moeilijk wat vangsten betreft. Het houd mij niet tegen, ik hou wel van een uitdaging en hoop gewoon op een mooie maatse vis. Het lijkt in ieder geval wat beter te worden want ik begin zowaar wat vis te vangen ook al zijn het nog niet de formaten waar ik op hoop. Wanneer ik overstap op een klein twitchbaitje word het weliswaar ietsje groter maar wetende wat er zwemt is het nog steeds peanuts. Na een baarsje of vijf besluit ik met een ander aasje terug te wandelen naar mijn auto. Daarna houd ik het maar voor gezien. Het was geen slechte sessie, maar het kan nog steeds stukken beter. Wellicht een volgende keer maar weer…