FREEWHEELEN…

(06-09-2020) Eindelijk is het na een week of drie weer eens tijd om met Roy op pad te gaan. Na een klein contact in het begin van de week word het plan gesmeed, we gaan komende sessie weer eens kijken of vriend snoekbaars nog zin heeft om te bijten. Het is inmiddels een tijdje geleden dat we op de rivier waren geweest. Toen we voor het laatst waren vielen de vangsten behoorlijk tegen, maar inmiddels twee maanden verder zou het toch wel weer eens anders kunnen zijn. Althans, dat hopen we dan natuurlijk. In het begin van de avond banjeren we door de dicht begroeide rietvelden heen, op zoek naar de eerste vissen. Bizar dat alles zo dicht kan groeien! Als we merken dat we geen weg meer kunnen banen door het riet, gaan we maar langs de oever. Dat is weliswaar niet begroeid, maar ook geen makkie om overheen te lopen. Roy is iets eerder dan mij op de eerste stek, en als ik aan kom kan ik gelijk en fotootje maken van zijn eerste vangst van de avond. Een mooie dertig plus baars. Niet veel later vangt hij er nog een, maar bij mij blijft het vooralsnog stil.

Ik verbaas me erover dat de avond verstrijkt, en met werkelijk nagenoeg perfecte omstandigheden er geen vis op de kant komt. Pas in de schemer dient zich nog een baarsje aan (wel op oppervlakte aas, wat dan wel weer kicken is) voor Roy, en na deze ontdekking ga ik in ieder geval niet zonder vis naar huis, want ook ik vang gelukkig een baarsje. Ik hoop nog op het donker voor wat snoekbaars, maar stek na stek doen we aan en vangen doen we niks. Totdat we op onze palen stek aankomen. Daar weet ik binnen een half uurtje toch een drietal snoekbaarzen te vangen, met een mooie hoge zestiger als grootste vis. Daarna blijven ook hier de aanbeten verder uit. We verplaatsen nog één keer en gaan naar een ondiepe stek in de hoop nog wat snoekbaars tussen het wier uit te trekken. Ik ga even freewheelen, ga even met de Ned Rig in de weer, wat mij uiteindelijk nog twee extra vissen oplevert. We gaaf overigens, hoe hard die Ned Rig aasjes gegrepen worden, maar dat ter zijde. Na een kwartiertje houden we er weer mee op. Conclusie: Het was toch behoorlijk taai, hadden gehoopt op meer, maar zijn uiteindelijk tevreden met het resultaat. Op naar de volgende maar weer…