Denemarken, Funen 2006
September 2006, na lang wachten worden we eindelijk losgelaten. Bestemming Denemarken op het eiland funen. Ik voel mijzelf een soort gast bij de smokers. Michel en Ewout zijn hier al vaker geweest. Deze keer werd ik uitgenodigd mee te gaan. Het doel is het vangen van zeeforel. Iets wat tegenwoordig al lastig is, zelfs in het land waar ze eigenlijk opgestapeld moeten liggen. Van tevoren werd mij herhaaldelijk verteld dat het vissen op zeeforel in September nou niet echt gemakkelijk zou worden en dat we beter in een andere periode konden gaan. Helaas, het kan niet anders. Om vier uur in de ochtend hebben we afgesproken bij de mc donalds in de spaanse polder. Van daaruit rijden we met twee auto’s, waarvan één met een boot erachter, richting het noorden. Drie en halve dag pure vistijd houden we na de uiteindelijke rit over. In die drie en halve dag moet dus ook alles goedkomen.

Na de vermoeiende dertien uur durende reis zijn we zijn we dan eindelijk op de heuse plaats van bestemming. We begroeten onze plek met een heerlijk helder biertje. Even lekker relaxen om daarna ons kamp op te gaan zetten. We hebben zicht op de zee, wat een onwijs gave omgeving hebben we hier. Het zicht is werkelijk om van te smullen. Inmiddels is het zes uur in de avond, we besluiten om eerst even wat te eten, om vervolgens toch nog even wat kunstaas nat te maken.
19:00 uur zitten we dan eindelijk in de boot. Het vissen met lepels zou de truc moeten doen, en gelukkig, een klein halfuurtje later mag Michel zijn eerste vis van deze trip in ontvangst nemen. Een mooie, niet al te grote zeeforel heeft zijn aasje al gepakt. Cool! Ook Ewout vangt deze avond nog een forelletje. Ik moet helaas vanavond mijn meerderen herkennen in deze mannen. Ik ben tamelijk kapot van het reizen en ben er gewoon met mijn gedachte niet meer bij. Nul vissen op deze avond voor mij. We besluiten de volgende ochtend weer vroeg uit bed te gaan, om te proberen nog voor het ontbijt een forel te vangen.

Helaas schrik ik wakker om een uur of negen. Ewout zit nog voor de tent. Alleen Michel is echt vroeg opgestaan om te gaan vissen. We besluiten om hem te gaan vergezellen, maar op het moment dat we de hoek omgaan zien we Michel al weer aankomen. Hij heeft wel vis gevangen, een mooie vijftiger, op een rapala xrap. Eerst maar ontbijten dan? Zo gezegd, zo gedaan. Daarna stappen we de boot in om vanuit de boot de kanten af te vissen. We hebben nogal geluk met het weer. Het is echt stralend mooi, bloedheet nazomer weer. Temperaturen liggen rond de 25˚ celcius. Gek genoeg vangen we zelfs op het heetst van de dag nog vis. Uiteindelijk mag ik ook mijn eerste zeeforel van deze trip noteren en kort daarna ook nummer twee en drie. Ook weer op het xrapje, dat geeft wel vertrouwen. We driften nog wat verder door. Een half uurtje later vinden we een hotspot. Zowat elke worp levert een volger of een vis op. Meer volgers hoor! Op de een of ander manier vertrouwen ze ons aasje niet helemaal. Ze kijken er naar, soms tikken ze ertegen en vervolgens verdwijnen ze weer in de diepte! Het klinkt misschien raar, maar alleen het achterna gezeten worden van ons kunstaas geeft al behoorlijk wat voldoening. Uiteraard vangen we er ook een paar….

Dag 2: In de nacht ben ik al een paar keer wakker geworden van de harder wordende wind en de hoger wordende golven. We staan met ons kampement precies op de windkant en als we in de ochtend wakker worden zien we dat de met stenen verankerde boot al dichter naar de kant is gekomen. Shit, dat word wel even opletten dus. Door de harde wind kunnen we niet aan deze zijde blijven vissen. We stappen weer de boot in en verplaatsen ons naar een stuk water waar we gevrijwaard zijn van de wind. Hier is het lekker vertoeven, niets aan de hand. Wel hebben we het over het verplaatsen van het kampement naar deze zijde. We besluiten om het nog even aan te kijken en misschien daarna te beslissen. Het vissen gaat trouwens zeker zo goed als de dag hiervoor. Ook nu vangen we weer leuke aantallen zeeforel en zo af en toe zien we nog eens wat vissen volgen. Helaas ziet Ewout een echte grote vis, zeker 70 centimeter, tegen zijn aas tikken en vervolgens wegzwemmen. Het kan de pret wel even drukken, maar niet voor lang! We voelen ons als god in Frankrijk die op vakantie is in Denemarken. Heerlijk dat vissen. Na ons vervroegde avondeten gaan we nogmaals met de boot weg. Als ik opsta vanuit mijn stoel zie ik alleen dat de boot er niet meer ligt. Ik kijk naar links en zie tot mijn opluchting dat de boot op de kant is geslagen. Niet goed voor de boot, maar zonder boot word het hier wel moeilijk vissen. We besluiten om niet te verkassen en de boot vanavond op de kant te trekken zodat datzelfde geintje niet nog een keer gebeurd!

Dag 3: Vroeg in de ochtend merk ik dat de wind is gaan liggen. Ik kijk naar buiten en alles ziet er weer uit zoals we hier twee dagen geleden aankwamen. Top dus! Aangezien we ruig weer gehad hebben en deze zijde voor een groot gedeelte met rust gelaten hebben, besluiten we om vanmiddag hier nog te gaan vissen. De golven hebben nu nog een TE grote invloed. Eigenlijk zit de vis hier overal, we vangen echt overal vis. De ochtendstek levert ook nog steeds vis op, maar in mijn gedachte zit ik al op de ander stek. Anderhalve dag golven op die zijde, met stukken losgeslagen wier takken en grove stenen in het water, daar moeten gewoon dikke vissen zitten. Na de lunch worden mijn gedachten bevestigd met de eerste zestiger van deze trip. 61 centimeter, wat een onwijze vis zeg! Ik ben in mijn nopjes. De grootste vis van de trip, en ik mag hem gewoon vangen. Yesss! Na een fotosessie gaan we weer over op de orde van de dag, vissen.

Krap tien minuten later werp ik mijn plug wederom richting een stenen blok. Uit de diepte zie ik een kleine en een bak van een zeeforel omhoog komen om mijn aasje te checken. Juist op dat moment draai ik mijn plug in het losgeslagen zeewier. Helaas mis ik deze vis en zie hem vervolgens niet meer terug. Ewout en Michel weten nog een stekkie in de buurt en een paar minuten later zitten we op de topstek, de stek waar zij destijds de grootste zeeforel hadden verspeeld. Helaas lukt het deze keer niet een grote vis te vangen, wel vangen we wat kleintjes. Op deze plek hebben de golven het helaas nog voor het zeggen. Ik kan niet gaan staan in de boot, iedere keer verlies ik het evenwicht. De smokers niet, die gaan gewoon door…Echte kerels zullen we maar zeggen. Toch weet ik ze uiteindelijk te overtuigen om terug te gaan naar die ene plek waar ik de zestiger ving. Een van de laatste driften van de dag. Er gebeurt helaas niet veel meer. Ik krijg nog een aanbeet…….dertig meter verder op schiet een grote vis head en shouders uit het water. Huh, zit dat aan mijn lijn?? Deze vis is groter dan de grootste tot nu toe, da’s wel duidelijk geworden. Er breekt een lichte paniek uit, schepnet……camera…….tang? Na een minuut of tien ligt de vis verslagen naast de boot. Soooooo, die is groooooot! Het meetlint komt erbij en blijft hangen bij negenenzestig hele centimeters. Oehhh, net geen zeventiger!

Wat een big zeg. Het scheelt maar 8 centimeter met de vorige vis, maar het zijn wel acht centimeters hele vis zullen we maar zeggen. Na wat opnames is het tijd om de vis weer terug te zetten in zijn element. Het duurt even voordat ie weer goed bijkomt, maar als ie dan eenmaal is bijgekomen zwaait ie mij gedag met zijn staartvin. Mijn gezicht is drijfnat. Geeft niets, niemand kan mij deze vis ooit nog afnemen. Wat een topper!

Het aankomende half uur vis ik in een roes verder. Ik heb een soort berusting. Ik weet eigenlijk zo goed als zeker dat ik niet nog een grotere vis zal gaan vangen. We vangen nog steeds vis hoor, de ene keer vangt Michel een vis, de keer daarop is Ewout aan de beurt. Elke keer weer gaan we als een team te werk. Machtig gewoon! Ik moet wel zeggen dat Michel de onbetwiste bijnaam “Mister Fifty” kreeg. Bijna iedere vis die hij ving zat toch wel in de vijftig centimeter. Op de laatste visdag kreeg ik de natuurlijk de naam “Mister Sixty”, en Ewout die de grootste vis van de trip achter zijn plug aan zag komen werd genoemd “Mister almost Seventy.”

Uiteindelijk komt het besef dat we bijna klaar zijn met deze trip. Wat hebben we een mazzel gehad in welke vorm dan ook. Soms met het weer, soms met de grootte van de vis en ook de aantallen. Uiteindelijk vingen we in deze korte trip negenentwintig zee forellen. Daarnaast hebben we zeker zoveel vissen achter achter onze kunst aasjes aan zien komen, die dan helaas niet mee wilden werken met het verhogen van de aantallen gevangen vis.
De dag van vertrek is aangebroken. Tevreden pakken we onze spullen bij elkaar en we beginnen de boot weer vol te laden. Wat hebben we een paar gave dagen achter de rug gehad zeg. Tijdens het inpakken besluiten we nog even een groepsfoto te maken bij het bootje wat ons zoveel vis gebracht heeft.

Voorbereiden is voor het vangen van zeeforel een must! Al gauw kom ik erachter dat september niet de beste tijd is voor het vangen van deze vis. Overal om mij heen hoor ik dat het voorjaar veel beter is en dat het een lastige klus zal worden om sowiezo een zeeforel te vangen. Niet echt een lekkere binnenkomer dus. Maar na het lezen de speciaal gemaakte boekjes: “117 Fine Funen Fishing Spots” en “The new seatrout guide” krijg ik de indruk dat er wel degelijk mogelijkheden zijn. De deense adviezen zijn goed en duidelijk, ook wat betreft het kunstaas. Er word aangeraden klein kunstaas mee te nemen tussen de 8 en de 10 centimeter. De Abu Toby is natuurlijk altijd een topper dus die gaat zeker mee, vergezeld met een aantal Pako T lepels, oerhollands fabrikaat, in de gewichten van 7 tot en met 28 gram. Ook diverse pluggen gaan mee. Rapala Long Cast Minnow in 8 en 10 centimeter, X-Rap in 8 en 10 centimeter en Husky Jerk in 8 centimeter zijn de belangrijksten. Verder heb ik nog wat oostvoornse meer materialen uit de kast gehaald als het gaat om de kleinere pluggen en vliegen die ik eventueel met de bombeta (werpdobber) op afstand kan krijgen. Dit is een zeer veel gebruikte en misschien wel de meest gebruikte manier door de locale Deense hengelaars. Wat betreft de kleur gaat de voorkeur uit naar natuurlijke tinten. Groen, blauw, baars, wit, zilver en forel uiteraard. Ook de bedekte, wat donkerdere kleuren worden aangeraden. Zorg dat je een felle kleur altijd bij je hebt. Dat heb ik dus allemaal! Beter mee verlegen als om verlegen denk ik dan maar…..
Materialen: In dit kraakheldere water, bedekt met mosbegroeide keien was het de bedoeling om voornamelijk te vissen vanuit de boot. Dit wisselden we dan af met vissen vanaf de kant in de ochtend en in de avond omdat deze tijdstippen zich goed hiervoor lenen. Maar de hoofdmoot betroft werpend vissen uit de boot naar de kant toe. De Smokercraft Stinger had genoeg lengte om met zijn drieen te vissen en de 50PK Honda hadv oldoende power om de soms ruige zee te controleren en genoeg souplesse om perfect evenwijdig aan de kant te blijven varen. Week je iets van de lijn af, lag je met kleine correcties zo weer goed. Ideale combinatie dus!
Hengels, molens & de rest: In dit kraakheldere water, bedekt met mosbegroeide keien was het de bedoeling om voornamelijk te vissen vanuit de boot. Dit wisselden we dan af met vissen vanaf de kant in de ochtend en in de avond omdat deze tijdstippen zich goed hiervoor lenen. Maar de hoofdmoot betroft werpend vissen uit de boot naar de kant toe. De Smokercraft Stinger had genoeg lengte om met zijn drieen te vissen en de 50PK Honda hadv oldoende power om de soms ruige zee te controleren en genoeg souplesse om perfect evenwijdig aan de kant te blijven varen. Week je iets van de lijn af, lag je met kleine correcties zo weer goed. Ideale combinatie dus!
Wanneer: Vanuit de keren dat ik bij het oostvoornse meer heb gevist, was het altijd zo dat de forellen vaak in de schemering goed aasden. Het deense boekje verklaart niets anders voor deze tijd van het jaar. Avond, nacht en ochtend zijn zeer goed, en overdags maak je kans op een visje. De vissen komen in het donker dicht onder de kant om op kleine vis en garnaaltjes te azen en zijn zodoende dus makkelijker van de kant af te vangen. Helaas hadden de boekjes het in dit geval mis. Van de vissen die wij vingen, hadden wij er slechts 2 of 3 in deze uurtjes en de rest op klaarlichte dag en in de volle zon, vanuit de boot.
