DE VIS VAN 1000 WORPEN…

(17-04-2018) De gesloten tijd is begonnen. Waar er velen nog even richting centrale trekken om nog een zeebaarsje te vangen of richting Oostvoorne gaan om een forelletje te vangen gaan bij mij al een paar jaar de oogjes twinkelen van een andere nederlandse rover. De zeeforel. De vis van 1000 worpen. Het is een taaie rakker, en daarom wil ik ‘m vangen. In de voorgaande jaren kwam het er vaak niet van, maar dit jaar moet de overbrugging van de gesloten tijd naar de zeebaars bestaan uit het vangen van deze moeilijk te vangen rover. Ik heb waarschijnlijk maar een keer of vier of vijf om ‘m te vangen…lukt het niet, dan lukt het niet. Lukt het wel, dan ben ik mega tevreden. Een target heb ik niet… behalve dat ik er uiteraard een wil vangen. Als de eerste sessie gepland is ben ik mij bewust dat het deze keer meer een verkennende ronde zal zijn. Ik ga uiteraard naar stukken water waarvan ik denk en verwacht dat het wel eens raak zou kunnen zijn. De temperatuur is alleen nog ontzettend laag, zowel de water als de lucht temperatuur, wat de boel nog meer bemoeilijkt…

Stek 1 is een mooi ondiep gelegen dam met een mooie zandvlakte aan weerszijden. Al jaren had ik het idee dat hier wel eens zo’n vis zou kunnen liggen, en eerlijk gezegd denk ik dat nog steeds, maar na een half uurtje vissen en nul activiteit besluit ik om verder te gaan en een stukje verderop een vergelijkbare stek op te zoeken in de hoop dat het daar misschien wel gaat lukken. De laatste stek bewaar ik voor de schemering, omdat ik het idee heb dat het daar ook nog wel eens zou kunnen lukken. Ook op stekkie twee vis ik een half uurtje omdat ik ook echt het idee heb dat dat genoeg zou moeten zijn om de vis te triggeren. Helaas is het ook op deze stek een nul. Gelukkig ben ik ingesteld op het feit dat ik de aankomende maand geen vis ga vangen. Het maakt dus niet uit en ik geniet van de omgeving. Ik sta hier aan de waterweg en ik sta gewoon keihard helemaal alleen. Super! De laatste stek levert, ondanks de vele mogelijkheden ook niets op, en op het moment dat de zon onder gaat en de temperatuur richting vriespunt gaat besluit ik te stoppen. Het is mooi geweest voor de eerste keer. Ik ga weer terug naar de spreekwoordelijke tekentafel. Op naar de volgende…