DDK-TJE…

Goh, ben lekker aan het vissen hoor. Ik doe alleen niet alles posten want dat zou dan ook weer betekenen dat ik minder kan gaan vissen, en dát beste lezers, dat gaat altijd voor! Dus het feit dat ik maandag een snoekje weet te vangen op het wedstrijdparcours in Dordrecht en dinsdag een blank heb op de meerval, daar ga je mij dus niet verder over horen. De woensdag pak ik mijn zeebaarshengels weer eens op en ga ik met het zwaardere spul op zoek naar zeebaars/snoekbaars. De noordoosten wind is wederom fiks en niet gemakkelijk maar ook dat is de reden waarom ik naar dit stekkie toe ben gekomen. Mijn dammetje staat bijna onder water maar is nog begaanbaar al denkt mijn linker laars daar anders over want na een tijdje niet gebruikt te zijn vertelt deze dat ik het zelf maar uit moet zoeken, zo lek als een mandje dus. Gelukkig is het geen -10° graden Celcius en vis ik nog even door tot het eigenlijk gewoon niet meer kan. Nul beet, zelfs geen tikkie. Tja, wat moet je er van zeggen. Ik besluit mijn laarzen per ommegaande in de kliko te knallen en ga op blote voeten op de volgende stek verder in mijn wandelschoenen. Daar waar de meeste vissers volgens horen het lastig vinden om hier te vissen ga ik juist daar mijn geluk beproeven. Ik ben wel wat gewend met dat zeebaarzen nietwaar. De eerste worpen is het even uitzoeken met een fikse stroming en dito wind maar het valt mij op dat het eigenlijk best te doen is. Er gebeurt alleen helemaal niks. Pas in de zware schemer en op een meter of zestig a zeventig uit de kant is het eindelijk raak.

Een klein snoekbaarsje laat zit meeslepen tot aan de kant, het is duidelijk geen monster maar vissen die je van de nul af halen zijn altijd welkom. De volgende verre worp is het wederom raak. Hoppa, het word donker en het gaat los. Wederom een snoekbaarsje, model stropdas. Ach wat maakt het uit, hij is binnen en hij telt. Gauw probeer ik dezelfde worp nóg een aantal keren te herhalen, je kent het wel toch, dat gevoel dat je als je die worp maakt het gewoon weer raak is? Een paar worpen later krijg ik een aanbeet waarbij mijn hengel bijna uit mijn handen word getrokken. Zooo dan, dat was een hele lekkere!! Het formaat is ook een slagje groter met een vis tussen de vijftig en zestig centimeter. Hoppeteeje! Het is waar je naar opzoek bent maar het blijft toch altijd weer bijzonder dat het gebeurt. Het DDK-tje (dol dwaze kwartier) word nog afgesloten met een prachtige mid veertig zeebaars waarna het erop lijkt dat het weer gedaan is met de actie. Na een half uur in de rondte te hebben gerend, opzoek naar nog meer vis begrijp ik dat de kans klein is dat er nog wat gaat gebeuren. Het is ook wel weer mooi geweest. Vier vissen, ik ben er blij mee. Op naar de volgende maar weer…