BAKKEN UIT DE HEMEL…

(11-12-2018) Het is een beetje een  “tough call” als ik kijk hoe het weer in het weekend gaat verlopen. Storm & regen, ik vind het niet alles eerlijk gezegd. Normaal zou ik met zulke luchten gewoon lekker thuis blijven, maar ik heb gewoon zin om even te vissen en dus maak ik het besluit om toch maar een ochtendje te gaan kloten. Roy gaat mee en Ivo is ook weer eens van de partij. De snoek moet gaan schuilen, want met drie man sterk moet er toch resultaat geboekt kunnen worden. We gaan voor een korte ronde, hebben slechts een paar uurtjes de tijd, en dus gaan we niet te veel van de ge-eikte paden af, al beginnen we voor de verandering eens in de Vlaardinger vaart. Toch wel een heel mooi stukkie water, maar met slechts één volgertje in het eerste uur besluiten we om de vaart te laten voor wat het is en verkassen we naar een volgend stekkie. Het is inmiddels al behoorlijk gaan regenen wat het vissen er niet veel prettiger op maakt. Het is niet zo gezellig als je met zijn allen met capuchon op staat en je zicht beperkt word tot een paard met oogkleppen…

Het lijkt erop dat het weer ook de snoek beïnvloed want ook op stekkie twee blijft de actie beperkt tot een volger(tje) bij Roy. De regen komt inmiddels met bakken uit de hemel en de wind is daarbij ook nog eens flink toegenomen wat als gevolg heeft dat we tot op het bot aan het verzuipen zijn. Echt alles is vochtig en klam, bah! Ik kan het niet laten om even lekker binnensmonds  te kankeren op het weer. We verkassen nogmaals in de hoop nog een snoekje te verschalken. En dan op het moment dat ik verwacht dat er niets meer gaat gebeuren hoor ik ineens Ivo roepen dat hij vis heeft. Verdomd als het niet waar is, die kleine flikt het gewoon!! Een foto maken behoort helaas niet tot de mogelijkheden aangezien ik dan mijn camera om kan dopen tot onder water kijker. Ach, Ivo begrijpt het wel, en het is geen monster dus het is ook geen gemis. Na een half uurtje verder geploeterd te hebben zien we stilletjes aan licht aan de horizon. Ongelooflijk maar waar word het op het moment dat we moeten stoppen droog, en onderweg naar huis word het zelfs strak blauw. Het kan verkeren zullen we maar zeggen. Hopelijk is het de volgende keer beter. Op naar de volgende maar weer…